მშვენიერი ლედის ვნებიანი ღამეები (ნაწილი 2) -4-

ნამდვილი,წრფელი სიყვარული ყველა ბარიერს გადალახავს-ო ამნობენ,თუმცა კი ვერაფრით ვაგებინებ გონებას ზემოთხსენებულს.გულს ისევ მღრნის ცოდვა,ცოდვა რომელიც მახრჩობს და სულიერად მაჩანაკებს...

მშვენიერი ლედის ვნებიანი ღამეები (ნაწილი 2) -3-

მეგონია გული ყელში მომებჯინება,ამოსუნთქვასაც კი ვერ ვახერხბ,მარცხენა ხელს მჭიდროდ ვიჭერ მუცელზე მარჯვენათი კი კარებს ვეყუდები წონასწორობის დასაცავად.მარგარეტი გაფართოვენული თვალებით მიყურებს და ხელს მიწვდის,ამჩნევს რომ კარგად ვერ ვარ.

მშვენიერი ლედის ვნებიანი ღამეები (ნაწილი 2) -2-

ღამის განსაკუთრებულად მეშინია,სულ ვცდილობ მთელი დღე დავიტვირთო და ფიქრისთვის დრო არ დამრჩეს.მინდა კარგი დედა ვიყო,ვვარჯიშობ და კარგადაც ვიკვებები. დილით გაღვიძებისას პირველ რიგში

მშვენიერი ლედის ვნებიანი ღამეები (ნაწილი 2) -1-

ფეხმძიმობა ძალიან პრეტენზიულს მხდის.პირველი ორი თვე ვერც კი ვიძინებ და ღამ-ღამობით სეირნობა მჩემდება.ლელას ხშირად ვესაუბრები სკაიპში,ერთი შეხედვით ყველაფერი ნორმალურად მიდის,თუმცა ვერავინ წარმოიდგენს რა ხდება ჩემში,როგორ მტანჯავს სინდისი. ექიმთან

ცრემლიანი ღამეები (დასასრული)

-როგორ ხარ?-მომიკითხეს თანამშრომლებმა. -შესანიშნავად.კახა სად არის?-თვალში რომ არ მომხვდა მაშინვე ვიკითხე. -შვებულება აიღო. -რა?-გამიფართოვდა თვალები. -ჰო,განსატვირთავად წავიდა ერთი თვით სამოგზაუროდ.

ცრემლიანი ღამეები (თავი 5)

-რატომ? ყველას ასე კოცნი? -აღიარე,რომ მოგეწონა..უბრალოდ აღიარე.. -არა!-კარებისკენ ვანიშნე. -რა ლამაზად გამოიყურები..ეს შენთვის არ მითქვამს? უნდა წავიდეთ..ვიცი,რომ მელოდებოდი..

ცრემლიანი ღამეები (თავი 4)

-ძალიან კარგი...ეს სიუპრიზი იყო,მაგრამ სხვა დროს არ დაგავიწყდეს-გამიღიმა მაცდურად და ღვინო მაგიდაზე დადო. -ღმერთო,შენ აქ ხარ.. -ჩუ...-ნელა მომიახლოვდა და თითი ტუჩებთან მომიტანა.

მშვენიერი ლედის ვნებიანი ღამეები -12- დასასრული

ბედნიერებიდან უბდურებმდე,ერთი ნაბიჯიაო ამბობენ,მართალი ყოფილა...აკანკალებულ ხელებს ყელზე ვისვამ,ისეთი გრძნობა მაქვს თითქოს ვიხრჩობი.მუცელში იმედგაცრუება და ზიზიღი მიბუყბუყებს,მინდა ვიკივლო,ვიტირო და ემოციებისგან დავიცალო,

მშვენიერი ლედის ვნებიანი ღამეები -11-

არის მომემტები როცა საკუთარი ბედნიერება მაშინებს,მეშინია რომ ბედნიერი წუთებთ სავსე ვარდისფერი ბუშტი, გასკდბა ტკბილი მოგონებები კი სივრცეში გაიფანტება ხოლო, ჩემი სული უბრალოდ დაცარელდება. ყველაზე მეტად მაინც მატოობა მაკრთობს,ჩემს გარშემო გამეფებული

ცრემლიანი ღამეები (თავი 3)

-ნამდვილად-წარმოვთქვი და კარებისკენ წავედი. -ქორწილზე შენც მოხვალ..-სიხარული ეტყობოდა ხმაში. -რა თქმა უნდა..-გავუღიმე და ავხედე ჩემზე მხრებზე გაცილებით მაღალ მყოფ თავს. -მას ნანა ჰქვია..