მე შენ მიყვარხარ რომ წვიმს კი არა , მთელ სამყაროზე მეტად

საშინლად წვიმდა , მანქანა ნელა მიდიოდა თითქოს არ უნდოდა დანიშნულების ადგილამდე მალე მივსულიყავით , არც მე მინდოდა , თავი მინაზე მქონდა მიდებული და უაზროდ ვითვლიდი წვიმის წვეთებს , არმინდოდა დასრულებულიყო და ისევ შევჯახებოდი რეალობას რომელშიც

მე მიყვარხარ და შენ გნატრობ

შენ მიყვარხარ ჩემო ერთო ჩემი გრძნობის ერთო ღმერთო შენ ხარ ჩემი მშვენიერი და შენით ვარ ბედნიერი მე მიყვარხარ მე შენ გნატრობ შენი მზერით მუდამ მათბობ მუდამ ამ გრძნობებზე ვდარდობ საპასუხოს მე ვერა ვგრძნობ

მე + შენ = უსასრულობას (სრულად)

ახლა კი ვნატრობ მხოლოდ ერთ რამეს,რომ ჩაგეხუტო სულ ყველა ღამეს,შენზე ფიქრებში რომ აღარ დავთვრე,დიდხანს ვუყურო შენს ზღვისფერ თვალებს ფუნჯით დავხატო ეგ შენი სახე,და შეგადარო ლამაზ თეთრ მთვარეს

შენ ჩემი გამონაკლისი ხარ [სრულად]

ერთი წუთით დახუჭეთ თვალები, რას ხედავთ? ირგვლივ გამეფებულ სიბნელეს? აი მე კი სიბნელეს უკვე რამოდენიმე თვეა ვეღარ ვხედავ მას გაბრიელის მზერა ცვლის. რამდენჯერაც თვალს დავხუჭავ იმდენჯერ გაიელვებს მისი ჭაობისფერი თვალები, თვალები რომლებიც დღითიდღე უფრო

შენ სიყვარული დამიბრუნე (თავი 4)

მოტოდან გადმოვედი და ძირს დავჯექი,ჰორიზონტს ვუყურებდი და ჩუმად ვტიროდი.ცუდად ვიყავი,ძალიან ცუდად.ჩემი ტელეფონი არჩერდებოდა ამიტომ ხმა სულ გამოვურთე.დაახლოებით ერთი საათი ვიყავი ასე მერე კი მხარზე ხელის შეხება ვიგრძენი და ფიქრებიდან გამოვედი.უკან

შენ სიყვარული დამიბრუნე (თავი 3)

...ალექსანდრე... დილით ტელეფონის ზარი მაღვიძებს.სწრაფად ვპასუხობ და გარეთ გავდივარ რომ მარიასაც არგაეღვიძოს. -გისმენთ-ვპასუხობ შეწუხებული ხმით. -ალეე როგორ ხარ ?-მესმის დემეს აღფრთოვანებული ხმა და უცებ ბედნიერებით ვივსები. -ჩამოხვედი ტოო???(მე)

ისევ შენ...

ყოველ დღე ერთი და იგივე...ყოველდღე მსგავსი ისტორია,თითქოს განრიგივით მაქვს ჩამოწერილი.ვიღვიძებ შენზე ფიქრით, ვცდილობ გავიქარწყლო დარდი.დავდივარ უნივერსიტეტში,სადაც მეგობრებს ვხვდები და ვცდილობ მხიარული ვიყო.შეიძლება ეს მშველის კიდეც,მაგრამ რა ვუყო

შენ მასწავლე სიყვარული თავი მეოთხე

იზაბელამ და ანდროს მიუბრუნდა-აბა საუკეთესო ძამიკო მთელ მსოფლიოში ჩემ ოთახს არ მაჩვენებ-თქვა გოგონამ სასიამოვნო ღიმილით -აბა რას ვიზამ-უთხრა ასეთივე ღიმილით ანდრომ. უზარმაზარი სახლის მეორე სართულზე აიყვანა და იზაბელას უზარმაზარი ასევე ულამაზესი ოთახი

შენ მასწავლე სიყვარული თავი მესამე

იზაბელას გაუკვირდა თანაც ძალიან გაბრაზდა. სანდრო კი უბრალოდ კმაყოფილი ღიმილით იჯდა სავარძელში და მის წინ მდგომ ულამაზეს იზაბელას შესცქეროდა

შენ გამიშვი ხელი...

შენ გამიშვი ხელი, კვლავ ჩამოწვა ბნელი წვიმაში ვარ სველი, უსასრულოდ გელი...