შენი სუნთქვა ახლაც მესმის

მე მქვია კესაია, ვარ 16 წლის, მაღალი თაფლისფერ თვალება მოსწავლე. ჩემი ცხოვრება მმმმას მერე შეიცვალა რაც გავიცანი ის! მისი სუნთქვა ახლაც მახსოვს!10 წელი ვსწავლობდი ერთ სკოლაში და დედამ მაინცდამაინც წელს მოინდომა ჩემი საჯარო სკოლაში გადაყვანა. დედა და

_მეშინია შენი შემეშვი!(5)

_მეშინია შენი შემეშვი!(5)_ერეკლეს ხმა დაუმძიმდა_თვეამეტი წლის ვიყავი როდესაც ჩემი ძმა..._თავზე ხელი ნერვიულად გადაისვა_გარდაიცვალა_ჩუმად ჩაილაპარაკა_ძვლივს გადავიტანე მისი სიკვდილი რამის ჭკუიდან შევიშალე,მას შემდეგ მაქვს ნერვების პრობლემა..ერთი

მოკვდა..წავიდა..მაგრამ შენი თვალები ნაცრისფერია .. (1)

_ვაი გვეჯახება!_გაისმა შიშნარევი წივილი და მანქანას მეორე მანქანა ლიწინით შეასკდა..... _დედა როგორ ხარ?_მოუტრიალდა ქალი შვილს რომელსაც ტკივილისგან სახე დამანჭვოდა მაგრამ თვალიდან ცრემლიც არ ჩამოვარდნოდა_ანაბელ გამეცი ხმა!დედა!ვაიმე ხელი შვილო!ვაიმე

_მეშინია შენი შემეშვი (4)

_კარგი ჩემო პუტკუნა გელოდებბი მაშინ... _გიუშ_ვითომ ბრაზით ჩაილაპარაკა ანკამ და ჩაიცინა_ოც წუთში მანდ ვარ მიყვარხარ_და გათიშა ,კმაყოფილი და ბედნიერი ღიმილს სახიდან ვერ იცილებდა ახლა ისეთი შეგრძნება ქონდა თითქოს ვარსკვლავებს დაკრეფდა ციდან.. _აბა

მეშინია შენი შემეშვი! (3)

_არ მინდა შემეშვი_საწყლად ამოილაპარაკა ანკამ და გაბრძოლება სცადა _გაჩუმდი...._მკაცრად დახედა ბიჭმა _კიდევ იტყვის ჩემი რატომ გეშინიაო.._პატარა ბავშვივით დაბრიცა ტუჩები ანკამ,ერეკლეს მისი შემხედვარე გაეღიმა _ბავშვი...._და მანქანის კარი გამოუღო_დაჯექი!

ჩემს სამყაროს შენი ფერი აქვს(1)

წვიმის სუნით გაჟღენთილ ქუჩას ნელა მივუყვებოდი და დაღლილობისგან და სასმლისგან მუხლები მეკვეთებოდა.უკვე ღამის2საათი ხდებოდა და ქუჩაში არავინ იყო. თავ დახრილი სწრაფი ნაბიჯიდ მივიწევდი სახლისაკე და უეცრად სახეზე სიმწრის სიცილმა

_მეშინია შენი შემეშვი! (2)

_კარგი რა ტო!_საშინლად გაბრაზდა ბიჭი მისი თვალების დანახვისას_ასე რატომ მიყურებ?ნუ მიყურებ ასე...ჩემს გამო ნუ ვხედავ შენს თვალებში ცრემლს.._ზუსტად ამ დროს აკიაფდა გოგონას თვალზე ცრემლი,ბიჭს ერთხელაც შეხედა და გვერდის ავლა სცადა თუმცა მისი ხელი

შენი თამუნია (თ.ჯ) (მე_3_ე თავი)

ეს არც ისე ძნელი ჩანდა გეგმებში, თუმცა საოცრად ძნელი აღმოჩნდა, მიჭირდა, ძალიან მიჭირდა ჯერ იმის გააზრება, რომ ყველაფერი ჩემს თავს მოხდა, მერე ამ ყველაფრის სხვისი თვალით შეხედვა და უფრო მეტიც ამის შემდეგ საკუთარი თავისთვის უნდა მეთქვა რომ წინ მთელი

შენი სუნთქვა ახლაც მესმის

10 წელი ვსწავლობდი ერთ სკოლაში და დედამ მაინცდამაინც წელს მოინდომა ჩემი საჯარო სკოლაში გადაყვანა. დედა და მამა საზღვარ გარეთ იყვნენ ჩემს ძმასთან ერთად, მე მათთან ერთად წასვლა არ მოვინდომე, ალბათ იმიტომ რომ ჩემი სახლი ყველაფერს მირჩევნია, რათქმა უნდა

_მეშინია შენი შემეშვი! (1)

_მიდი ანკა გელოდები ჩამოდი_მხიარულად უთხრა ყურმილში გიომ და ხმამაღლა გაიცინა _მოვდივარ გიუშ მოვდივარ... შენ ხომ იცი სიბნელის მეშინია და სადარბაზოში დამხვდი..._ანკამაც სიცილით უპასუხა და თმებზე სავარცხელი ჩამოისვა _მიდი ხო გელოდები_თქვა და გათიშა