შურისძიებისთვის... (მერვე თავი)

დღიურის პირველი ფურცელი შეავსო ისეთი კალიგრაფიით,როგორიც 14 წლის ბავშვს შეეფერება,რაღაც სტიკერებიც ჩააკრა,და მომდევნო ფურცელის წერა დაიწყო... წერდა ნელა,ლაკონურად,და დაწვრილებით.წერდა,და თან წარსულის კადრებს იხსენებდა.წერდა,და თან ფანტაზიას

შურისძიებისთვის... (მეშვიდე თავი)

ლოგინზე ეგდო,და ხელებს ბალიშზე ძლიერად ურტყამდა.ასე ღამის 2-3 საათი იქნებოდა,კარები ფრთხილად რომ გაიღო,და სილუეტი ნელი ნაბიჯებით მოუახლოვდა საწოლს.-რატომ არ გძინავს? უკვე გვიანაა-ხრიწიანი ბარიტონი მოესმა ზურგს უკან,და ღრმად ამოისუნთქა,საწოლიდან

შურისძიებისთვის... ( მეექვსე თავი )

მაკუნა ჭკუაზე არ იყო,საფრანგეთიდან ჩამოსული დიზაინერი და მისი მოდელებიც იყვნენ გადაღებაზე,და მაიკო მეტრეველის სააგენტოს შეაფასებდნენ,მოწონების შემთხვევაში კი,ჟურნალ "ვოგუ"-ს ყდაზე დაიბეჭდებოდა ქართველი დიზაინერი და წამყვანი,ახალბედა მოდელი-ვერა

შურისძიებისთვის... (მეხუთე თავი)

გოგონას პანიკა იპყრობდა,და მის მიმართ უსაზღვრო ზიზღს გრძნობდა. უნდოდა,ამდგარიყო და სახეში შეეფურთხებინა,უნდოდა მისთვის სამაგიერო გადაეხადა,მაგრამ ვერ დგებოდა... ყოველი ხელის თუ ფეხის მკვეთრ მოძრაობებზე მხოლოდ ჯაჭვები ჩხარუნობდნენ გულისამრევად და

შურისძიებისთვის... (მეოთხე თავი)

მერე,შუქი ჩააქრო,ტანსაცმელი გაიძრო და სკამზე გადაკიდებულ მამაკაცის "საროჩკას" დაწვდა. -შეიძლება,შენი პერანგი რომ ჩავიცვა?-ხმადაბლა დაიჩირჩულა და თავი ჩახარა,კიდევ კარგი,სინათლე არ ანთია,თორემ აწითლებულ ღაწვებს სად დამალავდა.-შენი იყოს,გჩუქნი-ასევე

შურისძიებისთვის... ( მესამე თავი )

სიცივე იგრძნო,როგორ დაუარა სხეულში შიშის ტალღებმა... თვალები,ადამიანის სულის სარკეაო ამბობენ. თუ მართლა ასეა,მაშინ დემეტრე,საზარელი ადამიანი ყოფილა... ისეთი ცივი,და მაინც,მრავლისმეტყველი თვალები ქონდა,უნებურად გააჟრიალა ვერას.ფეხის ხმა,ნელ-ნელა

შურისძიებისთვის... ( მეორე თავი )

-ცოტა ფრთხილად თუ წამისვამთ მალამოს,დიდად დამავალებთ-ექიმს ალმაცერად ახედა და შეუბღვირა -ქალბატონო,ასე თუ იწუწუნებთ,ვერაფერს გავაკეთებ-ამოიბლუყუნა ახალგაზრდა ექიმმა და ხელი ოთხკუთხედ მალამოს კოლოფში 'ამოისვარა' -მატკინო და თან არაფერი ვთქვა? კიდე რა

შურისძიებისთვის... ( პირველი თავი )

ათოშილი,მთლიანად აკანკალებული გადაყუდებოდა ხიდს,დალურჯებული ტუჩები უთრთოდა და დასისხლიანებული ხელებით მოაჯირს ეყრდნობოდა. ტკიოდა სული,ყველანაირ ფიზიკურზე უფრო,სული ტკიოდა და დასასრულს ელოდებოდა. დასახიჩრებულ სხეულს,ცივი ნიავი დაუბერავდა ხოლმე და