დღე რომელმაც ჩემი ცხოვრება რადკალურად შეცვალა -1

დილა კარგად დაიწყო, როგორც იქნა დადგა ის დღე როცა მოვშორდები უკვე ყელში ამოსულ ადგილებს და ცხოვრებას ცოტათი მაინც გავიხალისებ. მოკლედ მე მივდივარ ახალსოფელში ბებიასთან რამოდენიმე თვით. ბაბუა ორი წელია რაც გარდაიცვალა და ბებო მარტო ცხოვრობს, ვიცი რომ

მე მიყვარდა შენი ხელებით აბლანდული ჩემი თმები

ახლა ქარია და ოცნებები თოკზე დავკიდე, ცაზე აეკრო ჩემი გულის ყველა სისხლძარღვი, ნაზამთრალ ხეებს დავემსგავსე მარტის განთიადს და ფეხაკრებით ვიპარები სავსე სახლიდან. ქუჩაში გავალ, ქარია და თან წამიყოლებს, უგზო-უკვალოდ ვეხეტები საღამოს ხუთზე, თვალებით

ჩემი ქიმიის მასწავლებელი (სრულად)

­-კანჯარაშვილი!-­მკაცრად წარმოთქვა ჩემი გვარი და საჩვენებელი თითი მასწავლებლის მაგიდას დააჭირა. ­-ჩამოდი მერხიდან! სკამზე დაჯექი ნორმალური მოსწავლესავით და დანა შეინახე!-­მიბრძანა. თვალებში არ მიყურებდა.ჩემს ხელში ,,მოთამაშე'' ნივთს მისჩერებოდა.

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი(5თავი)

-ალექსანდრე(მე)ჩემი ხმა მე ძლივს გავიგე ისე წარმოვთქვი მისი სახელი-გაჩერდი(მე)ძლივს ამოვილუღლუღე -რატომ?(ალექსანდრე)ჩუმად მიჩურჩულა და ახლა ყელში დამიტოვა სველი კოცნა.რამაც ჩემი კანის კიდევ ერთხელ დაბუსუსება გამოიწვია -ალექსანდრე

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი(4თავი)

-საოცრად გიხდება ბავშვი.....(ალექსანდრე) ყურთან ჩახრეწილი ხმით მიჩურჩულა და სველი კოცნა დამიტოვა ლოყაზე ყურთან.არ ვიცი რა დამემართა ის ადგილი ამეწვა სადაც მაკოცა მტელი კანი დამიბუსუსდა და ეკალმა დამაყარა უცხო იყო ჩემსთვის ეს და რეაქციაც შესაბამისი

ჩემი მაშველი (12)

ლიკა ჩამოვიდა და მთელი დღეა არტო ვეხუტები. როგორ მომენატრა ეს გადარეული. მაგრამ როგორ ვუთხრა რო მისი ძმა გამოჩნდა? რა ვქნა? არ ვიცი მარა ის ვიცი რომ აუცილებლათ უნდა ვუთხრა. ნეტა როგორ შეხვდებიან?-ლიკა რაღაც უნდა გითხრა.- თავი წამოვყავი მისი კალთიდან

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი(3თავი)

ახლა კი ამხელა აყლაყს ხელებსშორის ვყავარ მოქცეული და მის ცხელ სუნთქვას ყელზე ვგრძნობ.გახურებული ტუჩები ლოყაზე გამიხახუნა და ტუჩის კუთხე აპრიხა.ცალი ხელით ჩემს თავს ზემოთკედელს მიაყრდნო ცალით კი ლოყაზე ცამოგორებულ კულულებზე გამეთამაშა.

ჩემი ბიჭი

4 წლის წინ ერთი ბიჭი გავიცანი....მხიარული, დიდი ბრიალა თვალებით....დრო და დრო ჩნდებოდა ჩემს ცხოვრებაში...თუმცა არც არასდროს წასულა,უბრალოდ ვერ ვამჩნევდი მანამდე ვერც მის ბრიალა თვალებს და ვერც მის მზერას ჩემდამი...მერე მითხრა,რომ ვუყვარდი და ჩემი

ჩემი ცისფერთვალება (თავი 4)

ნიას აწუხებდა ის,რომ დაქალს ატყუებდა ,მაგრამ მაინც არაფერს იმჩნევდა.. ცოტა,რომ აგრილდა გოგოები პლაჟზე წავიდნენ .. გვანცა ნაპირისკენ მიდიოდა და ვიღაც დაეჯახა და ეს ვიღაც რათქმაუნდა დემეტრე იყო . -ვააა ,გვანცაა (დემეტრე ) -შენ აქ რაგინდა? (გვანცა)

ჩემი ისტორია დიდია!

გამარჯობბათ მე ანნა მქვია. ვარ 15წლის. არცთუ ისე ლამაზი თუმცა საკუთარი თავი მომწონს. არ მაქვს ჩემი აზრით განსაკუთრებული ცხოვრება თუმცა არსებობს ბევრი რაღაც რაც თქვენ დაგაინტერესდებათ. ლექსებს ვწერ. ბავშობაში აღმოვაჩინე რომ რაღაცეების წერა მიყვარდა