ჩემი ხარ ბარნოვა ! (თავი 9)

როცა სილუეტს შევხედე და მამა დავინახე, წამიერად დავიბენი თანაც გამიხარდა.. უკვე სამი წელია არ მენახა.. როგორც სიზმარში, მოქმედება ისე ხდებახ რომ ვერ აკონტროლებ, სწორედ ასე ვიყავი.. მისკენ მივდიოდი თუმცა ამას მე ვერ ვაკონტროლებდი, ვერაფერზე ვფიქრობდი

ჩემი მაჯებიდან

რაღაც ხასიათზე დღეს ვარ ირონიულ. ისევ მენატრება შენი სიახლოვე. მინდა ეს ფოთლები მოვურ-მივურიო, ბოლოს მაინც ვინმე ერთად შეაგროვებს. უფრო ცივი არის ამწელს ნოემბერი, კიდევ გაცივდება წლები მიყოლებით. მინდა ახლა ისე თბილად მოგეფერო, თითქოს

ჩემი ბომბორა დაგარქვი

მოკლედ მე ვარ მელისა ვარ 17 წლის მყავს პატარა ძმა არც ისე კარგი ურთიერთობა გვაქვს მაგრამ მაინც ძალიან მიყვარს.. მყავს ძალიან მკაცრი მშობლები.. ხოლო ის ვინც სიყვარული მასწავლა ამ ქვეყნად ყველაზე კარგ ადამიანად წარმომიდგენია. ის 21 წლისაა მისი სახელია

მიშგუ ლილე (ჩემი მზე) 4

სიყვარული (ნებისმიერ ასპექტში)- ერთადერთია, რამაც შიძლება, შეგცვალოს მთლიანად. თავმოყვარეობა დაკარგულ ქალსაც კი შეიძლება 2 მიზეზი ქონდეს. "დედაა!" ან " შეყვარებულია, ეპატიება." შყვარებულმა, შეიძლება გააკეთო ის, რაც აქამდე შეუძლებლად მიგაჩნდა.

ჩემი-ანი (6)

აი, ეს არის ის, რომ ადამიანი რასაც გრძნობ გამოხატო და არასოდეს არაფერი ინანო! რატომ უნდა ინანო, როდესაც მაშინ მთელი გულით გინდოდა და ამიტომ გააკეთე? სინანულს აზრი არ აქვს. რაც იყო მოხდა და მორჩა და არაფერი შეცვლის!

ჩემი-ანი (5)

როდესაც ფიქრობ, რომ არაფერი გამოვა და ფიქრობ, რომ შენი ცხოვრება ერთფეროვანია სწორედ მაშინ შეიძლება შეიცვალოს სულ ელემენტარული პატარა სხივით.

და ჩემი სევდა მელნისფერია

ნუ დაბრუნდები ძველი გრძნობისთვის, აღარ არსებობს ჩვენი წარსული და სამომავლოდ, შენი ტრფობისთვის აღარ შემოკრებს მომხრეებს სული! ახლა კი შენთან შეხვედრა მინდა, რადგან წარსული უნდა დავმარხო...

მიშგუ ლილე (ჩემი მზე) 3

-გპირდები, ხორც სულ დაგიკეპავ და გამოცხობაშიც დაგეეხმარები. მესმის, აწ უკვე, კარგად ნაცნობი ხმა. მეღიმება, მაგრამ ჩვეულ, როლს ვირგებ. -მადლობა. მარტოც მოვახერხებ. გამარჟვებული სახით ვუყურებ და ჩემი ზეიმი ჯერ ადრე ყოფილა. -ხოდა, მაგას რა ჯობია. შენ

მიშგუ ლილე (ჩემი მზე) 2

"თავხედი, ტყიური, უზრდელი"- ლანძღავდა ჩემი გონება და გარეგნულად არაფერს ვიმჩნევდი. -ლილე, ბედი გეხსნება. დამცინა მარიამმა. -დავიჯერო, მასეთი ბანალურობისთვის გემეტები? ეგ სეთი ტიპია კოჭებს დამიხვრეტს . ვიცინი და ტელეფონში ვძვრები...

მიშგუ ლილე (ჩემი მზე) 1

-ლილე! მგონი შეყვარებული ხარ. ეზოდან, მეძახის ჩემი მეგობარი. -რა შემატყე ჟორჟიკ? ვიღუშები და მაინც მეცინება. -თვალები, რომ გიბრწყინავს? ეჭვის თვალით მიბრუნებს კითხვას. -შემეშვი. უაზროდ ვიქნევ ხელს და შიგნით შევდივარ. მოფუსფუსე ჩემ მეგობრებს ვუყურებ