შენ ჩემი გახდები?!... (თავი 22)

არასდროს არავინ მომიკლავს,არასდროს და გეფიცები,ორივე ნინოს თავს ვფიცავ მოგკლავ მეორედ თუ ნინოს,ნინოს ოჯახს ან ჩემს ოჯახს გაეკკარები! დაიმახსოვრე რომ ნინო გედენიძე ალექსანდრე ნაკაშიძეს ცოლიაა,ცოლი რომელიც ყველაფერს ურჩევნია და იმდენად ძვირფასია

შენ ჩემი გახდები?!... (თავი 21)

-ის ჩემი სახლია,ის ჩემი ქმარიაა და მე მას არ მივატოვებ...ჩემი ძმის მკვლელთან ერთად არც ვიცხოვრებ და არც საჭმელს შევჭამ,ხოლო ალექსს არ მივატოვებ არაა,მას არ მოუკლავს ჩემი ძმა და მამა...ის უდნაშაულოაა და თქვენ ჩვენს სიყვარულს დანაშაულად ნუ აქცევთ! ისე

შენ, ჩემი ხარ! (სიცოცხლის ბოლომდე) #2

- დედაა, გთხოვ თვალები გაახილე, გთხოვ, გემუდარები... დედაა! _ ბოლო ხმაზე ვიკივლე და გამომეღვიძა. ოჰ, ისევ ღამის კოშმარი. სულმთლად ოფლში ვცურავდი, ჩემი გული კი საგულედან ამოხტომას ლამობდა. პულსის დალეგულირება ვცადე, მაგრამ უშედეგოდ. რახან ვეღარ

შენ, ჩემი ხარ! (სიცოცხლის ბოლომდე)

მიყვარს წვიმა! წვიმაში სიარული მამშვიდებს და ახალი ენერგიით მავსებს. თითქოს ახლიდანვიბადები. ყველანაირი ტკივილი მიყუჩდება და სევდა დავიწყებას ეძლევა. ახლაც წვიმაში ვსეირნობ და ცოტა ხნის წინ ტირილით მოოხებული გული მიმშვიდდება.

ჩემი დასტოინი ბიჭი (თავი 8)

სანდრომ ნერვიულად გადმომხედა და სევდიანად გამიღიმ რაღაც მომენტში შემეცოდა ეტყობოდა როგორ ნერვიულობდა როცა გავიგეთ რომ უკვე შედარებით კატგად იყო წამოვედი საავადმყოფოდან როგორც კი გამოვდი სანდროს ძახილნა შემაჩერა -ანა,ჩემო ანუშკა...მითხრა ცოტა პაუზის

ჩემი დასტოინი ბიჭი (თავი 7)

დილიდან საშინელ ხასიათზე ვიყავი, ამიტომ, გადავწყვიტე ბავშვებისთვის დამერეკა. თავიდან დემეტრეს დავურეკე, მაგრამ ტელეფონი გამორთული ქონდა. ვიფიქრე ძინავსთქო, ამიტომ აღარ დამირეკავს. ავდექი ,ვიბანავე ,ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი.ქვემოთ ლალი და გაბო

შვიდი მილიარდი სახიდან მხოლოდ შენია ჩემი ფავორიტი(მესამე თავი)

არმეძინებოდა კოკაზე მეფიქრებოდა ვერ მივხვდი რას ნიშნავდა მისი ქმედება რისი თქმა სურდა ვინ იყო მისთვის ნათია უბრლოდ ნაშა თუ გოგო რომელსაც სერიოზულად უყურებდა თავში მხოლოდ ეს კითხვები მიტრიალებდა სხვაზე ვერაფერზე ვერ ვფიქრობდი ზუსტად ამდროს მომივიდა

შვიდი მილიარდი სახიდან მხოლოდ შენია ჩემი ფავორიტი (მეორე თავი)

-ვაიმე მახსოვდა შენ თავს ვფიცავარ მახსოვდა, მაგრამ უცბად დამავიწყდა რა გილოცავ ჩემო სიცოცხლე ყველაფერს კარგს გისურვებ გკოცნი ბევრს. -მაინც უნამუსო ხარ როგორ დაგავიწყდა გოგო? ქეთამ შემჭამა გადაიხადეო თვითონ შეარჩია რაღაც კლუბი და შენ იასნაა უნდა

ჩემი დასტოინი ბიჭი (თავი 6)

დილით,როგორც კი ავდექი ჩემ დას დავურეკე: -ანუშკ,როგორ ხარ? -ოჰო ,თვით ლიზა ყიფიანს გავახსენდი,რაპატივია. -ხოდა დააფასე-ვუთხარი და გადავიკისკისე.

იმ ბიჭს ეკუთვნის ჩემი ღიმილი !

თითქოს მკარნახობს თავდავიწყება და ჩამჩურჩულებს „გატეხე ჭიქა!“ ან წარმოდგენა რად არ იწყება, როცა იღვიძებს მთვლემარე რითმა?! რომც შემომაცვდეს ფრიალა კაბა და რომც დამიჭკნეს იის გვირგვინი, გრძნობის ბილიკზე რომ გაიარა იმ ბიჭს ეკუთვნის ჩემი ღიმილი!