ჩვენ მეგობარო ))
მერე კი გავქრებით, ასე გავფრინდებით დედამიწაზე მარად ვერ ვიქნებით მაგრამ ჩვენ ამ ქვეყნად მაინც ვიარსებებთ ვიღაც მოგვიგონებს და არ წავიშლებით.ჩვენ და თბილისი!(სრულიად)
აეროპორტიდან გამოვედი და ხარბად შევისუნთქე თბილისის ჰაერი.როგორ მომენატრა სამშობლო და ჩემი თბილისი.ტაქსი გავაჩერე და ვთხოვე თბილისის ქუჩები დაეთვალიერებინა ჩემთვის.ფანჯარა ჩამოვწიე და ძველ ქუჩებს გავუყევით,მერე ახლებს(ჩემთვის).ყველაფერზე მიყვებოდაჩვენ როგორც მკვლელები...
რამდენიმე დღე გავიდა, მას შემდეგ რაც გადაბმულად სახლში ვარ. გარეთ გასვლა არ მინდა. ვხვდები რომ ეს სამყარო ჩემთვის არ არის. ვხვდები რომ რაღაც სხვა მინდა ამ ცხოვრებისგან. ვებრძვი საკუთარ გონებას და ვარწმუნებ საკუთარ თავს, იმაში რაც არ არსებობს.ჩვენ სიყვარულთან ბრძოლაში დავმარცხდით(2 თავი)
-და საერთოდ აქ რატომ ხარ? პოლიციის განყოფილებაში უნდა იჯდე და ფიქრობდე ჯარიმის გადახდაზე ან გეგმავდე მომავალ ხუთ წელს, რომელსაც ციხეში გაატარებ! ყელში ამომივიდა ამ თავდაჯერებული სახის ყურება. -სულ ტყუილად გგონია, რომ მაგ მუქარით რამეს შეცვლი.ამბობსჩვენ სიყვარულთან ბრძოლაში დავმარცხდით
-არანაირი სურვილი არ მაქვს თუმდაც კიდევ ხუთი წუთი დავკარგო თქვენთან, ამიტომ დაგინდობთ და პოლიციაში არ დავრეკავ.ჩემს სიტყვებს მისგან არანაირი რეაქცია არ მოყოლია. უბრალოდ გაქვავებული იდგა და თვალებით მიწვევდა.მისმა საქციელმა წყობიდან გამომიყვანა,უბრალოდ ჩვენ
აოცებთ სხივები ამ თვალთა უძირო შემოგვხედავენ და წამში ვქრებით გვითხრან მიყვარხარ!? არაა საჭირო ამას უსიტყვოდ ვხვდებით რამდენი კვალით გავთელეთ მსოფლიო ვაგროვებთ გრძნობებს,ნისიად ვყიდით ფუნჯებს მოვპარეთ ფერები უბიწოჩვენ
-ალო, ნია არ მითხრა რომ ჯერ კიდევ არ ხარ მზად -აუ რუს მოვდივარ -მალეე გოგო მალეე -რუსა ბოდიში რა დიდხანს გალოდინე -რა გჭირს რა ფერი ხარ გაოცებული მიყურებდა რუსა -ძალიან ცუდად ვარ და მემგონი ვერ წამოვალ დღეს საღამოს, მოდი მალე ვუყიდოთ საჩუქარი დაჩვენ თუ არა, ჩვენი შვილები მაინც იქნებიან ერთად (სრულად)
ჩქარი ნაბიჯით მიუყვებოდა სასაფლაოსკენ გზას, სწრაფად გააღო სასაფლაოს კარები და თვალებით დაუწყო ძებმა უკუნით სიბნელეში მუხის ხეს, რომელიც შუაგულში იდგა. გეზი ხისკენ აიღო, ტელეფონი გაუჩერებლად რეკავდა, მაგრამ ახლა არავინ და არაფერი აინტერესებდა ლუკასგიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ. (თავი 9) დასასრული.
ყველაზესაშინელი დღეა ჩემს ცხოვრებაში. აბაზანაში ჩამკეტეს და გრეთ ვეღარ გავდივარ. ტელეფონიც მიჯდება და გაგასაც ვერ ვუკავშირდები. ერთადერთი რაც მაქ ნორმალური ეს რვეულია. რომელიც უკვე მეორეხ წავიკითხე და მეორეხ მომინდ დროის უკან დაბრუნებადა მეთქვა რომგიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ. (თავი 8)
ღამის სამის ნახევარზე ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა და გიჟივით წამოვხტი. -გაგა?! -ვუთხარი ხმამაღლა -სანდრო გეძინა? -კი არაუშავს მოვიდე უკვე? -იმდენად გახარებული ვიყავი რომ უკვე შარვალს ვიცმევდი. -ბიჭოო, მოდი თუ გინდა მარა ისეთები ხდება აქ რო,ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.