წერილი ღმერთს

თუმცა თვალები, ვუყურებ გოგონას სარკდან და ვხედავ-მისი თვალებიდან შენ მიყურებ! უყურებ უძღებ შვილს და ბოლოს თვალთაგან ცრემლად გადმოხვალ.... შენ ხარ ნამდვილი და ერთადერთი, შენ ჩემში ხარ და მე შენ გიპოვი!

წერილი პირველ სიყვარულს

.ამმ... ბოდიში, არ ვიცი როგორ მოგმართო. სიყვარულო? არა, არა. ღმერთო, რა საშინლად ბანალურია. მეგობარო? - ეს კიდევ უფრო დიდი სისულელე.იქნებ რომელიმე თბილი სიტყვა მომეფიქრებინა. რას ვბოდავ... ჯანდაბას, მოდი უცნობს დაგიძახებ. მე ხომ ჯერ არ ვიცი, ვინ

უკანასკნელი წერილი

იცი? დღეს მეგობარს შენზე ვუყვებოდი. ჩვეულებრივი, ბანალური საუბარი იყო ბიჭებზე, როგორც ხდება ხოლმე. შენზე საუბრისას მეცინებოდა, თუმცა ეს სიცილი ტირილს უფრო ჰგავდა. სული მეწვოდა, თითქოს ცრემლებით ვივსებოდი და მაინც მეღიმობადა. მოულოდნელად

წერილი წარსულს

ბოლოს დამპირდი დავბრუნდებიო .. ჰოდა ჩვენ გელოდებით .. არ მინდა დაიმტვეროს ის დღიურები, ის ნივთები, არ მინდა გაცვდეს, არ მინდა სიკვდილს ებრძოდეს და ხელებს დავიჭამ ოღონდ არ დაიხოცოს, ის ყოველივე, რაც დამიტოვე ..ვუყურებ კარს, კარს, რომელიც დაახლოებით 1

წერილი იმედგაცრუებულ ადამიანებს

იფიქრე იმაზე, რომ მახინჯი და განათლებული უკეთესია ვიდრე ლამაზი და გაუნათლებელი ნუ ფიქრობ, რომ არ შეგიყვარებენ ისეთს როგორიც ხარ არ დაეცე რაც არ უნდა გითხრან არ დაეცე!

წერილი საკუთარ მეს

დააფასე შენი თავი იმით კი არა, რა გაქვს სამყაროსგან და ადამიანებისგან, არამედ იმით, რა აქვს სამყაროს და ადამიანებს შენგან გადაუხადე მადლობა უფალს რომ კარგად ხარ და თუ ცუდად ხარ გჯეროდეს რომ ყველაფერი კარგად იქნება

წერილი მშიშარა მეს!

შეიძლება ფოთოლიც ვარ- მწვანე და ყავისფერი... ასე მგონია აჩრდილი დამყვება, სულში მიძვრება და ყველაფერს მირევს, შემდეგ თავისითვე დაალაგებს ყველაფერს და გაქრება და ისევ ასე გრძელდება... მინდა მოგაშორო, მშიშარა მე, მოგაშორო შავი ნახატი, მინდა მოლბერტზე

ხმა წარსულიდან, ანუ წერილი მომავალ მეს

ყ*ლეზე დაიკიდე, მთავარია საკუთარი თავი არასდროს დაგიკარგავს. ადამიანები მიდიან და მოდიან, მაგათ რა გააჩერებთ. ავტობუსს გვანან, უბრალოდ ცოტა მოიცადე და სხვა მოვა. არ ღირს იდარდო მათზე, რას გაუგებ? ყველა სხვადასხვანაირადაა მოწყობილი, ხომ იცი. ვიცი,

წერილი მას

იცი შემოდგომა უშენოდ მოვიდა ჩემს ქალაქში...სექტემბრისეული ჰაერი ჩემს ფილტვებში შემოვიდა და უშენობა ამოავსო.. აცივდა.. ხეებმა ყვითელ ფოთლებთან დამშვიდობება დაიწყეს.. დედამიწა მარტოობით აივსო ჩემი გული კი ქაოსმა დააცარიელა...

ძმები კარამაზოვები, ანუ წერილი დიმიტრის.

მთვარის შუქზე მინდა, დიდხანს რომ იჯდე, იმიტომ, რომ ვიცი, შენი საკნიდან მთვარე არ ჩანდა. ვისკის კი არა, ფინჯან ჩაის რომ სვამდე, ის მინდა და ღამეში სამ კოლოფ სიგარეტს რომ არ კლავდე, ისიც.მამა ზოსიმემ შენს ძმას უთხრა ერთხელ,