იღბლიანი შეცდომა (თავი მეთექვსმეტე)

კარგა ხანს გამყვა ის დადებითი მუხტი, დაბადების დღეზე რომ მივიღე გარშემო მყოფებისგან. როცა სოფოსა და მის საჩუქარს ვიხსენებდი, მადლობელი ვიყავი ბედის, რომ იმ თითქოს და ჩვეულებრივ, მაგრამ, ამავდროულად,

ჰო იტყვიან სიყვარულიო

სასწაულია,როგორ შეუძლია შენთვის საყვარელ ადამიანს,შეგცვალოს გაგაბედნიეროს და ცამდე აგიყვანოს ისე რომ დაბლა დანარცხების აღარ შეგეშინდეს,ჰო მე აღარ მეშინია დაბლა დანარცხების,შემიძლია ვიოცნებო და თამამად გავშალო ფრთები,ავიდე ცამდე და გავფრინდე ცის იქით

ჰო, მე მინდა შენთან..!! - თავი 1

დილით ადრე გავიღვიძე, როგორც ყოველთვის, ხელები განზე გავშალე, გემრიელად გავიზმორე და შემდეგ წამოვჯექი ლოგინზე. იქვე დადებულ ჟაკეტს დავწვდი, რომელიც კაბასავით მქონდა როდესაც ელვას შევიკრავდი, ელვაც შევიკარი და ჩუსტებში გავუყარე შიშველი ფეხი.

ჰო ავიწყდები...ვწუხვარ

ჰო დრო გადის და ყველას ავიწყდები...მკვდარიც კი არ ხარ ამ დროს...უბრალოდ ავიწყდები და მორჩა. შენ კი სიამაყე არ გაძლევს უფლებას გადადგა პირველი ნაბიჯი....ნაბიჯი ერთი...ორი,სამი...თუმცა ვერ დგამ ამ ნაბიჯებს...გინდა და ვერ დგამ!უბრალოდ ზიხარ და უყურებ

ჰო მე გიჟი ვარ განა არ იცოდი?

გიჟი ხარ მითხრა და გაიცინა ჰო გიჟი ვარ განა აქამდე არ იცოდი? ავხედე გაოცებული თვალებით თითქოს რაიმე ახალს ვეუბნეოდი. მე გიჟი ვარ რადგან შმიძლია წვიმაში ქოლგის გარეშე ვისეირნო,სანამ ბოლომდე არ დავსველდები,არ გავილუმპები,მე გიჟი ვარ რადგან წვიმაში

ჰო მოჩემფერო! - მე შენ მჭირდები ...

ვცადე დამეკრა ნაზად... გულდასმით, ზუსტად შენფერად შენ, რომ გჩვევია. შუა დაკვრის დროს თითმა მიმტყუნა, ოხ ღმერთო.. ნეტავ არ მოგესმინა.

ჰო, ასე უცებ დავნებდი ავდარს!

ოცნება მქონდა მომავლისფერი და შენი ტკენა არასდროს მსურდა! მინდა გახსოვდეს, მუდამ მიყვარდი... სხვისი ცხოვრების არასდროს მშურდა! მზე ჩაესვენა... გამქრალ ოცნებად იქცა კარმენის წითელი კაბა! ჰო, ასე უცებ დავნებდი ავდარს, ზედმეტად ადრე დავკარგე ძალა!

ჰო... იცეკვე...

ჰო... იცეკვე, ბობოქარო ჩემო სულის ნაწილო, შემოუნთე სხეულს ალი უდაბნოთა მშვენებავ, სიყვარულის სიტკბოება მინდა გაგინაწილო, შარბათით და ვნების ალით დავთვრეთ შეუსვენებლად.

ჰო ოდესღაც მეც მიცეკვია წვიმაში...

მე ოდესღაც მიცეკვია წვიმაში ტანგო... შორიახლოს , ხიდის ქვეშ მდინარე ხმაურით იკვლევდა გზას , სულ არ მადარდებდა მისი ბობოქარი ხმა ... ვცეკვავდით მშვიდად , აუღელვებლად , ლამპიონების შუქი ირიბად ეცემოდა ნისლში გახვეულ მობუზულ თბილისს ,. წვიმდა ...