სვანეთის ტყის ბნელი ანგელოზი (თავი 12)

ტროტუარზე მივდიოდით როდესაც ლაშამ ვიღაც ბიჭი დაინახა, გზაზზე უნდა გადავსულვიყავით, მივაბიჯებდიტ ერთად გადასასვლელზე როდესაც დავინახე ჩემსკენ ვიღაც ტოიოტას ჯიპით მთელი სისწრაფით მოდიოდა, შემდეგ მწარე ტკივილი ვიგრძენი მხარში და გონება დავკარგე, ბოლოს

ექსპერიმენტი საკუთარ თავზე 17

ხელში ამიტაცა და საწოლზე დამაგდო,ვეცადე გავქცეოდი და წამოვხტი,მაგრამ ხელი ისე ძლიერად შემომიქნია მაშინვე უგონოდ დავეცი.მაგრამ მალევე მოვედი გონს,კოკა ერთ ხელით ქამარს იხსნიდა და მეორე ხელით ცდილობდა ფეხები გაეშლევინებინა ჩემთვის.განძრევა აღარ

მახე ბაბნიკებისთვის 3

მარიამი. ტასოსთან 15 წუთიანი კამათის შემდეგ, კაბის ჩაცმისგან თავი მაინც ვერ გადავირჩინე. მისი მოკლე შავი კაბა, საროჩკა და შავი ადიდასები ჩავიცვი. თმა მაღლა ავიწიე, და შევიკარი. ტასომ უკმაყოფილოდ გამომხედა. სახელური ჩამოვწიე, გარეთ გასვლას

მაპატიეთ!

ისინი ვინც კითხულობენ ჩემს ისტორიას.“შოკოლადისფერი“ გთხოვთ შემოდით და აუცილებლად წაიკითხეთ იმედია გამიგებთ და დიდხანს არც გაგაწვალებთ.არც მე მომწონს ასე რომ ხდება,უბრალოდ სხვა გზა არაა.

ანგელოზი

თვალი დახუჭე და ყური დაუგდე, თუ რა საამურად გალობს ანგელოზი, მისი მარად ლაღი,მარად ბედნიერი, მუდამ მოგესმება თბილი ფა მენორი, ქვეყნად მარტოობას რომ არ გაცდის, ყოველ ნეგატიურს რომ გაგაცლის, შენს ცრემლს თავისით რომ ტბებად აქცევს, შენ კი ოპტიმისტად

ის ვინც არ უნდა შეყვარებოდა.

16 წლის ვიყავი როდესაც რუსეთმა და საქართველომ კავშირი შეწყვიტა და თბილისში მოგვიწია დაბრუნება.რა გითხრათ პირველად საერთოდ არ მომწონდა მაგრამ ნელნელა შევეჩვიე მერე შემიყვარდა კიდეც.მაგრამ ამ ქალაქთან განუყოფელი ერთმა ადამინმა გამხადა.

ტრამალის აჩრდილი -5-

ფოტო აპარატის ჩხაკუნმა გამაღვიძა.თვალები რომ გავახილე ნიკა დავინახე ფანჯარასთან იდგა და გვიყურებდა თავიდან ვერ გავაანალიზე რახდებოდა მერე გამახსენდა რომ დემე რომ ჩემს ოთახში გადმოვიყვანე.საწოლიდან წამოვიწიე და თვალების ფშვნეტით შევხედე ნიკას რომელიც

თვალები (1 თავი)

ავტომობილი მიექანება ჟინვალ გესისკენ, მისი მგზავრები გადაღლილი სახით გადაჰყურებენ სიმწვანეში ჩაფლულ წყალს, ნუთუ შეიძლება ადამიანს ასეთი სილამაზის დანახვისას გული არ აუჩუყდეს?! თუმცა უცნაურია, მგზავრები თითქოს ვერც კი ამჩნევენ ბუნების ამ საოცრებას,

განსხვავებულ'ო!

ალბათ ყველას გქონიათ დღიური, სადაც სულ იმ ერთზე წერთ. მეც ვარ მასე რაიყოთ. მართლა განსხვავებული კიარავარ (როგორც მეუბნებიან). სისულელეა იყო განსხვავებული როცა გიყვარს. განსხვავებულები ისინი არიან ვისაც არ უყვართ. და მშურს მათი. ჰო მშურს! ისინი არ

ფიქტიური (თავი 12) (დასასრული)

სიყვარული? ეს არის გრძნობა რომელიც უნდა გამოსცადოს ყველამ და მოდით რა ეს შურისძიებები და ათასი ხრიკები „მიაგდეთ“ და თქვენი ბედნიერებისათვის იბრძოლეთ მანამ სანამ ბოლო დარტყმას არ შეასრულებს თქვენი გული. ... გამარჯობათ და აი არვიცი რა გითხრათ.