შენ ხომ არ იცი როგორ მიყვარხარ თავი 1...2...3...

დილით ჩემმა დამ გამაღვიძა,როგორც ყოველთვის,ავდექი ხალათი მოვიცვი სააბაზანოში შევედი თავი მოვიწესრიგე და სამზარეულოში ჩავედი. - ყავას დალევ ძილისგუდავ? - მიღიმის - არც კი ვიცი როდის ჩამეძინა, იქნებ ყავამ მაინც გამომაფხიზლოს - წყალს ადუღებს და

ბედისწერა (თავი 6)

გაიღვიძე ძილისგუდაა მესმის ვიღაც ნაცნობი ბიჭის ხმა მზემ უცბათ პირდაპირ თვალებში მომანათა და რამდენჯერმე შემანჭყრიეს კიდეც.უკვე დილაა 8 საათი სახლში არ გინდა?ადე ადე შენ წოლა არ გიხდებაააა.თვალები ნელა გავახილე,მოვისრისე და წინ წამოვიწიე,მე ქვემოთ

მ.ი. (თავი 3)

-არ უნდა უთხრა არავის ხომ იცი? -of course -მიყვარხარ -მეც უსაზღვროოდ დაო ხომ იცი,წამო დავიძინოთ -წამო ემოციებისგან დაღლოლ დაქანცულს სულ მალე მიმეძინა

ყვითელი სახლი(სრულად)

საქანელაზე ვჯდები, ვიცი რომ მიყურებ. უკვე აღარაფერს ქონდა აზრი რა მნიშვნელობა ქონდა რამე სხვას როცა ის იყო!

საშობაო ზღაპარი

საშობაო ზღაპარი იწყება შენი ფანტაზიიდან და მთავრდება იქ, სადაც შენი წარმოსახვა წყვეტს არსებობას.

წითელი ტანგო 3

სად მიდიხარ? ინტერესით სავსე ტონით მპასუხობს და ფეხზე დგება. ხმას არ ვცემ და გზას ვაგრძელებ. ისიც ჩუმდება და მომყვება. უკვე დიდიხანია დავდივართ, მაგრამ ნაცნობ ადგილს ვერ ვამჩნევ და შიშის გრძნობა მიჩნდება. ოღონდ არ დავიკარგით! არც ის მინდა, რომ

საშობაო ზღაპარი (სრულად)

-ქალბატონო, სჯობს ჩამობრძანდეთ,- ხელი გაუწოდა ჩოხა-ახალუხში გამოწყობილმა, იდეალური აღნაგობის მქონდე ახალგაზრდა მამაკაცმა ლაჟვარდისფერ კაბაში გამოწყობილ ქალიშვილს. -ჩემი საქმრო მელოდება,- მოკრძალებულად აარიდა თვალები უცნობს გოგონამ, თუმცა გამოუცდელი

თოვს!

ღამეა ცრის, თითქოს ცრემლებად ცრის, თითქოს ტკივილად ცრის. მინდა გა!ჩერდეს დრო რომ ვეღარ ვიგრძნო... თოვს! ისევ ტკივლით თოვს, არ მინდა ვიგრძნო დრო

My life Sucks!! 6 (+15)

- დედა! ვერ ვიტან როდესაც მართალი ხარ! - ვუთხარი მას. - მე ყოველთვის მართალი ვარ თიო - მიპასუხა და ტანსაცმლის დაკეცვა განაგრძო. ისევ დიმიტრის კოცნა გამახსენდა, ამჯერად აღარ ვეცადე დამევიწყებინა. ვიცოდი, ჩემი ნაგავი ბედისა და უცნაური გრძნობების

ველური ორქიდეა (14 თავი)

_ძილი თუ გინდოდათ, საღამოს ადრე დაბრუნდებოდით სახლში და ნორმალური ადამიანივით დაწვებოდით და დაიძინებდით. მე აქ ვმუშაობ, ხან ვიხმაურებ და ხან არა. უჩინმაჩინი არ ვარ ისე ვაკეთო ჩემი საქმე. - სულის ამოუთქმელად ვუთხარი, თან თვალებით ცოცხს ვეძებდი, რომ