ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 10) +18

დილით მზის სხივმა გამაღვიძა, მესიამოვნა თითქოს სული გამითბა. უხმოდ ავდექი და პირდაპირ აივნისკენ დავიძარი, განსაკუთრებულად ლამაზი დღეა, ოქროსფერი ფოთლებით გადავსებული ქუჩები, წუხანდელი წვიმისგან ისევ შემორჩენილი აქვს არემარეს წვეთები რომლებიც მზის

გალაკტიონ ტაბიძე - უსიყვარულოდ

უსიყვარულოდ მზე არ სუფევს ცის კამარაზე, სიო არ დაჰქრის, ტყე არ კრთება სასიხარულოდ.... უსიყვარულოდ არ არსებობს არც სილამაზე, არც უკვდავება არ არსებობს

ცხოვრება არ ჰგავს ჯვრისწერის პირველ დღეს

ცხოვრება არ ჰგავს ჯვრისწერის პირველ დღეს, მასში ბევრია სარკაზმი, ნაღველი, წუთები წამებს ფეხდაფეხ დასდევს, როგორც სიხარულს მწარე დარდები.

უშენობა ვისწავლე 4

გაკვეთილები დამთავრდა გუგასთან ერთად გამოვედი სკოლიდან და მანქანაში ჩავჯექი პარასკევია სამეცადინოც არაფერი მაქვს ამიტომ თავისუფლად შემიძლია გიორგისთან ერთად წასვლა კლუბში..სახლში მივედი არავინ დამხვდა ტელეფონი მოვიმარჯვე და ჩემთვის ერთ ერთ საყვარელ

საყვარელი ღიმილი და "ასდ" დაუსრულებლად (თავი 10)

დილით თავის ტკივილმა გამაღვიძა. ლოლა ბარგს ალაგებდა. მეც მივბაძე და ჩანთა ჩავალაგე. მანქანა დავიქირავეთ, რომ თამუნა თბილისში ჩამოგვესვენებინა. როგოგორც ავღნიშნე, მანქანას ტოტო გამოყვებოდა, ამაზე ორი აზრი არ არსებობს. დანარჩენებმაც ტაქსები იქირავეს

საქართველო იყიდება

ეს არის გენიალური მწერლის,ნიკო ლორთქიფანიძის,გენიალური მინიაუტურა. საქართველო იყიდება ვისაც არ გაქვთ წაკითხული ბევრიც დაგიკარგავთ,იცით როგორია? გულს რომ დაგიმწუხრებს და ღრმად რომ დაგაფიქრებს!წაიკითხეთ აუცილებლად!

ახალი წლის არომატი

ჩემი მგრძნობელობა განსხვავებულია, ის არ ეკუთვნის არცერთ ზემოთ ჩამოთვლილ კატეგორიას, რადგან მე არ მიზიდავს ხელოვნური არომატები, არც ოცნებებზე აწყობილი ლაღი ფერები... მე რეალისტი ვარ, ჩემი ახალი წელი სავსეა ნაცნობი არომატებით ადამიანებისა, რომლებიც

ჯანდაბა! (21)

-ბოდიში!-გულწრფელად თქვა და მაგიდასთან ჩამოჯდა-არ მინდა ასეთს მხედავდე! -ვიცი, არაუშავს, ჩემი ბრალია.-ვაღიარე (საკუთარ თავთანაც).ის ასეთია,ვერაფერს შევცვლი! -შეგვიძლია დავივიწყოთ რაც მოხდა?-ვერ მივხვდი კითხვა იყო თუ შემოთავაზება მაგრამ მაინც თავი

ტკივილგამაყუჩებელი (თავი 4)

ნიკო მთელი ძალით მიკრავდა გულში და მიმეორებდა როგორ ვუყვარდი. მეც უხმოდ ვტიროდი და შიგადაშიგ ყელში ვკოცნიდი საპასუხო გრძნობის გამოსახატად. ხმის ამოღების საშუალებას ყელში გაჩხერილი ბურთი არ მაძლევდა. ბოლო კოცნა მახსოვს ძალიან კარგად. მთელი ოთხი თვე

ანა სანებლიძის წიგნის პრეზენტაცია + ფოტოგამოფენა

5 დეკემბერს, საღამოს 7 საათზე, განახლებულ ტიფლისში, აღმაშენებლის N40, შოთა რუსთაველის კინოსა და თეატრის უნივერსიტეტის მეორე კორპუსის ჰოლში, გაიმართება ამავე უნივერსიტეტის სტუდენტის, ანა სანებლიძის პირველი, სადებიუტო წიგნის („ლურჯი ვარდები“)