არ მჩვევია !!!

ამ დროში პირფერობა უკვე ჩვევად გექცათ, აღარ ვიცი ნუთუ მართლა აღარავის შეგრცხვათ?! ჩემთან ახლოს არ მოხვიდეთ, აღარ მინდა ეს გზა, წადით ისევ სხვებს უხსენით თქვენი თავის შეგრცხვათ?

თამაში (ნაწილი 4)

სტადიონის გარშემო ხეებია, იმის გვერდით კი სკამები, და ღობე. ფრენბურთის სტადიონს კი საწყობი ეფარება. გასასვლელისკენ ვიყურები, იქამდე ცოცხალმა და უვნებელმა უნდა მივახწიო, ვიცი რომ ლიდერი მიტოვებულ შენობაში იქნება. საათს ვუყურებ, რომელიც შუშის მინიდან

ფსიქიკურობის შეშლილი მარში (11)

ამ დროის მანძილზე ვერაფრის დაწერა მოვახერხე. ვერაფერი გამახსენდა. საერთოდ არ მაქვს ძალა ოთხკედელშუა გამომწყვდეული თეთრ სივრცეში ვფიქრობ ჩემს ცხოვრებაზე,იმ მომენტზე როცა ერეკლე გავიცანი და მინდა რომ დავაბრუნო ყველაფერი უკან რადგან აღარ შემიძლია ამის

მე და კარლი (თავი II)

დილით ისევ მაღვიძარას ხმამ გამაღვიძა რომ ავდექი ნიკას უკვე მომზადებული ჰქონდა საუზმე.თვალები გადაატრიალა და ჩაი მოსვა... საქმე იმაში იყო, რომ მას სხვა უყვარდა, მაგრამ გაბრაზებული იყო და სხვას ხვდებოდა. თუ დროულად არ მოშორდებოდა იმ გოგოს შეიძლება

მიყვარხარ ძლიერ, ძლიერ

მე ახლა ავდგები და წავალ ტაძარში, მე შენ დაგინთებ იქ წმინდა სანთელს, ყველა ხატს შევთხოვ მე შენ სიყვარულს მოგეფერები ოცნებით ცამდემე არ მეგონა თუ ასე მიყვარდი შემეძლო შენზე მარად მეფიქრა... მეცქირა მაგ შენს ლამაზ თვალებზე. შენს სიყვარულზე, სულზე

სიკვდილის თვალებში

ამოახველებს მუზა ნიკოტინს, ისევ ფიქრებში ვაბოლებ ღამეს, კვლავ შეისუნთქავს რითმა ჰეროინს! და დამიკოცნის ნამთვრალევ თვალებს...ამ ჩემი სულის მეტალის კედლებს!.. გამოღწევა სურს,სურს ნაპირს მოსწყდეს! სიცივით მოცულ სივრცეში ვერ სძლებს.. მზემ გაახილა ფართედ

ბურდული და სხვა კატასტროფები (7)

სიტყვაც არ მაქვს დამთავრებული სადღაც ახლოს რომ ჩამესმის შხუილის ხმა და შენელებული კადრივით ვხედავ ბურდულის მარცხენა ლოყაზე მიტყეპებულ ხუთ თითს, რაო მოგვხვდა დემოკრატიული მარჯვენა? ქვედა ტუჩზე სიმწრით ვიჭერ კბილებს გაცხარებული ქერას გაცლამდე,სამი,

მერი

შენ ჯვარს იწერდი იმ ღამეს, მერი! მერი, იმ ღამეს მაგ თვალთა კვდომა, სანდომიან ცის ელვა და ფერი მწუხარე იყო, ვით შემოდგომა!

მორჩილება 26

დილით ჯერ მარიამმა გაიღვიძა.თავის ნომერში დაბრუნდა და იბანავა,ცოტაც შეჭამა.ჯინსი და სვიტერი ჩაიცვა და ზურას ნომერში დაბრუნდა.დილის 11 სთ იყო.ზურას ჯერ კიდევ ეძინა.იცოდა,რომ მალე გაიღვიძებდა და მისთვის ყავა და სტეიკი შეუკვეთა.მის გვერდით დაჯდა,თავის

დამარხული ბედნიერება...

უჩვეულოდ სევდიანი იყო ირგვლივ გარემო, თითქოს ბუნებაც გრძნობდა გოგონას ტკივილს და თავისებურად თანაუგრძნობდა... ცა გაშავებულიყო და უცნაურად ბობოქრობდა ზღვა... გოგონა კი იჯდა დარდით და ტკივილით დაპატარავებული სანაპიროზე და ცდილობდა აბობოქრებული