ვფიქრობ და არვიცი რამინდა

ვფიქრობ და არვიცი რამინდა თითქოს და უკვე მკვდარივარ უსიყვარულოდ დავდივარ თითქოს და უკვე გვამივარ

მინდა ამ ახალ წელს...

სულში და არასდროს არ გავრიყო, ისევ შემიყვარდეს შებინდება. ყველა ჩემიანმა მაპატიოს, მათი უმიზეზოდ შეზიზღება.

ცრემლების პრინცესა (თავი მეოთხე)

გეყოფა, გთხოვ... - მუდარის ტონით მიმართა გუგამ, გვერდით მიუჯდა, ხელები მოხვია და მაგრად მიიხუტა გულზე. საოცრად ეტკინა ამ ისტორიის მოსმენა. შეძრა. გააოგნა. თათიას წინააღმდეგობა არ გაუწევია, უბრალოდ უთხრა: - ჩახუტებაზე იმიტომ არ მისაუბრია, რომ ეს

ბარბარობა (ანუ ლობიანის დღე)

ლობიანების დღეს გილოცავ-ბიჭი ამესვეტა და თან ხელში კარგად მოზრდილი,მადისაღმძვრელი ლობიანი დამაკავა. -იცი როგორ მოიგო გოგოს გული ვერ დაგიკარგავ-ვუთხარი და თავმომწონედ გაიჯგიმა კაპანაძე

შენელებული გულისცემა (17 თავი)

-უყურე შენ ბატონ თეოდორეს, ხოდა გადაეცით თინია ორი დღით შვებულებაშიათქო, თქვენც არ გამომყვეთ, დღეს ჩემი და ანას დღეა_გიორგის ხელიდან გასაღები აართვა, მის დას ესროლა და კომფორტულად მოკალათდა.

სიყვარულის სიკვდილი(Everything is finished)

არ ვიცი, არ ვიცი ამ გრძნობას როგორ კლავ, და ვგონებ არასდროს, არასდროს რომ მოვრწყავ. კვლავ წავალ, კვლავ წავალ, აქედან გავქრები და ალბათ ოდესღაც ვინმესთან გავთბები. დღეს უკვე უარვყოფ ჩემს ნათქვამ ბევრ სიტყვას, მივხვდი, რომ ეს გრძნობა მუდმივი არ არის.

თანახმა ვარ მოგიყვანო ცოლად(დასარული)

ნინო ამას არ ელოდა არ ელოდა რო ოცნება ასე აუხდებოდა. შემდეგ სიტვაცია გაიაზრა და თავი დახარა. ცრემლები წამოუვიდა. გიორგიმ გულზე მიიხუტა, და ჩასჩურჩულა. -გამომყვები ცოლად?-ნინომ თავი ასწია კითხვის დასმას აპირებდა გიორგიმ რო შეაჩერა.-იმის გამო ნუ

You saved my life (3)

იმ ღამით ვერ დავიძინე... ოღონდ ამ ჯერად ბედნიერების გამო არა,რაღაც მჭამდა შიგნიდან,ლუკაზე ვნერვიულობდი არ ვიცოდი რა მოხდებოდა,რას გააკეთებდა.მისგან ყველაფერი იყო მოსალოდნელი.

ბუმერანგი.ნაწილი მეორე 8 თავი

-შენ რომ კომფორტში გეცხოვრა,შენ და დედაშენს რომ არაფერი შემოგკლებოდათ,ვიღაცეებს ეკლების გაკაფვა უწევდა და იმ ეკლებისგან განთავისუფლებულ გზებზე სისხლის წმენდაც საჭირო იყო, რადგან სუფთას გამოჩენილიყო სასახლისკენ მიმავალი თეთრი ქვაფენილი.

„ცხოვრების არსი“

ცხოვრების არსს ვუკავშირებთ ბედს,თუ როგორია ის. თუ კარგია,მაშინ კაყოფილები ვართ და ვთვლით,რომ ცხოვრების არსი ზუსტად ეს ყოფილა,თუ არა და უკმაყოფილოები ვართ და მაშინაც ვთვლით,რომ ასეთია ჩვენი ცხოვრების არსი,მაგრამ მთავარია იმის ხსოვნა,რომ ცხოვრება