ყველა'ფერი(თავი 14)

ანანო მისაღებში იჯდა და ანას ელოდა,რომელიც უკვე ერთი საათი ემზადებოდა. -ანა დავობდი გამო რა ოდესმეე! -ანანო მაცადე რა ვემზადები ვერ ხედავ?! -რომ ვერ გზედავ მაგიტო გეუბნები გამოაღწიე!მოვიდა სიძე და გადაიფიქრა!!! -ბრეგაძეე!აბა?!როგორ გამოვიყურებიიი?

ქორწილში გაცნობილი სიყვარული(4)

სანამ სახლში მივიდოდი მაღაზიაში შევიარე პროდუქტები და საწმენდი საშუალებები ვიყიდე და სახლში შევედი,დიდი სახლი მქონდა ორი რამისთვის მინდოდა ერთი საცხოვრებლად რა თქმა უნდა და მეორე თან ცეკვებს დავდგამდი და ვიმეცადინებდი პიანინოზე და გიტარაზე

რეინკარნაცია

სამგზავრო თვითმფრინავი „ბოინგ-747“ ატლანტიკის ოკეანის თავზე მიფრინავდა, მისი შუქფარები ნაირფერად ციმციმებდნენ და ღამეულ ცაზე მკრთალ კვალს ტოვებდნენ. ფრენისთვის შეუფერებელი ამინდი იდგა, შტორმი აქოჩრილ ურჩხულს ამსგავსებდა ოკეანეს, ძლიერი ქარი კი

ჩემი მონატრება ფერადია

ჩემი მონდომება ულევია, გრძნობებს შევაგროვებ ნაწილებით, ჩემთან მარტოობის სურნელია, შენთან ხმაურია გაცილებით.

სიყვარული - ვირტუალი

ვის ვსაუბრებით ეკრანს მიღმა? ვინ გვისმენს? ინებ მართლა გვიყვარდება ერთმანეთი, ან სულაც დაგვცინიან ხოლმე. . . ყველა შემთხვევა ინდივიდუალურია, მაგრამ ცხოვრებას უყვარს გახუმრება

ცხელი შოკოლადი. (თავი 5)

-ყველაზე ბედნიერი კაცი ვარ, ახლა ჩემთან, რომ ხარ.-ბედნიერმა ამოილაპარაკა და გამიღიმა, გვერდით მივუჯექი და ჩავეხუტე. ის ჩაის სვამდა მე კი ისევ სახლს ვათვალიერებდი და დავინახე ის, რაც ამ სახლში ნამდვილად არ უნდა ყოფილიყო.

გიჟი (სრულად)

თეთრი კედლები, თეთრი იატაკი, თეთრი ჭერი, თეთრი ფორმები, თეთრი ნივთები. ყველაფერი თეთრია და უკვე ისე მოქმედებს ეს სითეთრე ერთ-ერთ პაციენტზე, რომ თვალებ მოჭუტული დადის. ხელები ზურგს უკან აქვს გადაჯვარედინებული და თვალებს ზუსტად ისე აცეცებს როგორც ამას

ჩხუბით დაწყებული ურთიერთობა ნაწილი 1

-ამიხსნით ვინმე რა ხდება აქ? და რატო ტირის ადაა? ან რას ნიშნავს ადა ეს ყველაფერი? სად იმუშავებ? შენს ხელებს დახედე? მაგ პატარა ხელებით რას შეძლებ?-ამას რო ეუბნებიდა ადას ცრემლები ცვიოდა. -მე ყველაფერი

ცხოვრება კაიფით 1

მე არავინ არაფერს მეკითხებოდა. არავის ადარდებდა რას ვფიქრობდი. მგონი ადამიანად არ აღმიქვამდნენ და საიკუნბატორო ორგანიზმად მიმიჩნევდნენ მხოლოდ. საბედნიეროდ, თაზო ძალიან მიყვარდა და სწორედ მის გამო ვიკავებდი თავს, რომ ოჯახი არ დამენგრია. დედაჩემიც არ

სათამაშო (თავი 4)

-აქ ვიღაც იყო.-ჩაილაპარაკა დემნამ და საწოლის თავზე გაჩენილ ნათითურებს დახედა, რომელიც გამოკვეთილი იყო წლობით ნაგროვები მტვრის ფონზე.-ალბათ ლეილა. შარფიც დაუკარგავს და ვერ მიმხვდარა.-გაეღიმა და საწოლის თავთან დავარდნილი ქალის ლამაზი შარფი აიღო.