ბედისწერა (თავი 1)

ფხიზლად იყო რატი რატიანი და ძილი არ ეკარებოდა. გრძნობა სიტყვებში იზმანებოდა, ერთადერთი სიტყვა იჟღინთებოდა მასში, ერთადერთი საოცარი და უცნაური, ყველანაირად გამჭვირვალე, მაგრამ ამოუხსნელი სიტყვა, დღესავით ნათელს რომ უნდა ხდიდეს ყველაფერს, თუმცა კი

Paradise Ann (გილოცავ დაბადების დღეს)

მშვენიერი მოწყალე და ჩვენი დროის ადმინი, სილამაზით შემკული და თავზე მოსავს მანდილი სიყვარულით უყვარს სითბო და ჩვენია სრულებით, არ სარგებლობს საშინლად ჰო, თავის ძალაუფლებით.

ლაგოდეხის დედოფალი!

ლაგოდეხის დედოფალი, გულით, სულით გრძნეული, და სიცოცხლის მეგობარი, ყვარელს პატარძეული. ვერ აგიხდენ მე ოცნებებს, შენ გაქუსლე მერანო ფიქრებს ატან და მოვლენებს, სხივთა ათასფერადო.

ტფილისური სიყვარული (სრულად)

მსუბუქად მოაშორა ლეილას ტანსაცმელი და მის წინ ულამაზესი, უნატიფესი სხეული გაწვა, ისე მონდომებით ელოდა, როდის იმოქმედებდა მამაკაცი, რომ ილიაც აზარტში შევიდა და ტუჩები მკერდისკენ წაიღო, უშველებელი მრგვალი მკერდისკენ, რომელიც საოცრად აღაგზნებდა. მთელი

ტფილისური სიყვარული (დასასრული)

დილის სასიამოვნო სიჩუმე, რომელიც ისეთ სიმყუდროვეს იწვევდა, შეგეძლო ტკბილად დაგეძინა და ხელი არავის შეეშალა შენთვის, უეცრად კარის ჟღარუნა ხმამ დაარღვია. სახლში ექოდ გაისმა მისი კაკუნა ხმა და ილიას ძილის საშუალებას არ აძლევდა. იგრძნო როგორ შეულაწუნეს

ესმერალდა [დასასრული]

„სიცოცხლე მოგბეზრდა? ყველაფერი გინდა ასე მარტივად დაასრულო? მიდი, რას ელოდები... გადახტი და დაისვენებ, ხომ გსურს რომ ეს ნაბიჯი გადადგა. ყველაზე მეტად გინდა, მაგრამ იმას არ აცნობიერებ, რა მოჰყვება ამას. ჩქარი ვარდნა, ჰაერში გაჩერებული გული... არა,

სიყვარული ყველაფერია

სიყვარული ყველაფერია და ყველაფერშია, მას სტკივა, ენატრება, ეშინია, მას სწყინს, ბრაზდება, იბუტება, სიყვარულს ბედნიერება სწყურია, მას უნდა შეიგრძნოს სითბო, ის ყველა ტკივილს და განსაცდელს უძლებს და მაინც, იმას იღებს, რაც გულის სიღრმეში სჭირდება და

ტფილისური სიყვარული 2

დილით უკვე რედაქციაში გახლდათ ილია. გუშინდელი ღამის შემდეგ უფრო გაუჭირდა თავის აწევა, მაგრამ პრინციპის კაცი იყო. სამუშაო ჰქონდა და აუცილებლად უნდა ყოფილიყო ადგილზე. დროზე ადრე მიდიოდა, გახსნიდა რკინის თეთრ კარს, ჭრიალით შეაღებდა და მაშინვე

ესმერალდა [10]

ლომია მისკენ მიტრიალებულ, თავის ესმერალდასთან ახლოს მყოფ მამაკაცთან მიიჭრა. მაშინვე გამოსტაცა ხელიდან, მკლავში მაგრად ჩაავლო და გარეთ უნდა გაეყვანა, როცა უკმაყოფილო მზერა იგრძნო, მერე კი მხარზე ხელი, რომელიც კარგს არაფერს უქადდა. -ჰეი, ძმაო...

ტფილისური სიყვარული

ძველი თბილისი, მდინარის რაკრაკი ყოველთვის სასიამოვნო და მუსიკალურია, სადაც თითოეული ბგერა, რაღაც არომატულს და საოცარს გამოანათებს. მტკვრის ერთ დაჩუხჩუხებას, იქვე პატარა დუქანთან მჯდარ მეარღნის მიერ სასიამოვნო და ტკბილ ხმებად აჟღერებული არღნის უამესი