ყველაფრად ან არაფრად

ყველაფრად ყოფნა ან არაფერად- მე ამ სიტყვებმა ისევ დამბადეს, გარდაიქეცი ახლებურ აზრად და ცხოვრებისკენ გეზიც შევცვალე. აზრების სკდომა და ფერთა ცვეთა,

რის გარეშეც ყველაფერი აზრს კარგავს

ორ კვირაში უკვე სამყაროს ვხედავდი შენს თვალებში, სადაც დატოტვილ ხეთა მსგავსად მოსჩანდა ჩვენი მომავალი.. მომავალი, რომლის წაკითხვასაც დიდ ხანს ვცდილობდი, ვცდილობდი და დღითიდღე საკუთარ თავში უცნობ მხარეებს ვპოულობდი.

ძლიერ სიხარულს ძლიერი მწუხარებაც მოსდევს

ასე ხდება ხოლმე... ძლიერ სიხარულს ძლიერი მწუხარებაც მოსდევს.. შემდეგ კი ძლიერ მწუხარებას ძლიერი სიხარულიც... -მესმის ! მესმის ! მაგრამ სადამდე ! -გული კიდეებს ასკდება. -არ ვიცი ! -გონება ეჭვობს..

ადამიანური ცდუნებანი (თავი 2)

-ჩემთან სექსი უნდოდა, სხვა არაფერი, მერე კი უბრალოდ გამოყენებული ხელსახოცივით მომისროლა. ნაცნობი და ძალიან ბანალური რამ შემთხვევია გოგონას, როგორც ჩანს. უბრალოდ ზერელედ ვუსმენ. ფიქრებით სხვაგან ვარ.

ადამიანური ცდუნებანი (თავი 1)

-ლაშა, ეს ლილითია. ლილით, ეს ლაშა. გულის ექიმი, ქირურგია, ჩაფიძეში. ლილითი კი ნორჩი ბიზნესვუმენი გახლავთ - გვაცნობს ერთმანეთს, მე კი უარეს ბურუსში ვეხვევი. -სასიამოვნოა ! - მამაკაცი ხელს მიწვდის და გამობერილი ლოყები კმაყოფილებისგან ეკეცება.

მარტოობაც გაგირბის

ჩვენს დალეულ ღვინის ბოთლს საუკუნით ინახავ, საახალწლოდ წრუპავ და გარდუვალს ბედს უჩივი, თითქოს ყველამ გიმტყუნა, აგარიდა საფარი, მარტოობას ერტფი და... მაგრამ ეგეც სად არი ?!

მხოლოდ შენ მანახებ ალიონს

მხოლოდ შენ მანახებ ალიონს, როცა მზე სხივებით გარსს სცდება. მხოლოდ შენ მაღიმებ, ნათდება, როცა ცხოვრებაც კი შორს მრიყავს. მხოლოდ შენ მანახებ ალიონს, როცა ვგრძნობ ელვას და ქარიშხალს.

რისხვა

ეს რისხვა ისე ცდება დღეს საზღვრებს, თითქოს მედეას ასლად ვიქეცი, მაგრამ გრძნობებზე მეტად მადარდებს ილუზიები შენზე ფიქრების. მე გაგიღიმე, მსწრაფლად ვიქეცი ნუგეშის კარი და ანგელოზი...

აუხდენელი ნატვრა

გულზე მაწვება სევდა აუხდენელი ნატვრის, შენზე ფიქრებმა შთანმთქეს, ეს გულიც ჩუმად ტირის. ვერდაბადებულ ღიმილს ფიქრები შორით მიაქვს, დრამაც თავისას შვრება გულის სიღრმეთა შორის;

სიცარიელე გვითრევს

ვდგავარ ნაპირზე ჩუმად, ძაძით მოსილი ტანით, ვინამავ თვალის უპეს ძლივს შესამჩნევი ნამით, ფიქრი ფიქრს მისდევს, მაგრამ ტალღის ხმა მაინც მესმის, ეს სიხარულის გზაა თუ უიმედო მგზავრის ?!