სხვისი არჩეული საქმრო (თავი 7)

-არ მევასება, როცა ღრმა დეკოლტე აცვია უმკერდო გოგოს. სიტყვა „უმკერდო“ საშინლად მხვდება, არც ვფიქრობ, ისე ვტოვებ იქაურობას იმაზე ფიქრით, რომ ყველა კაცი ერთნაირია, დიდიც, პატარაც და საშუალოც..

სხვისი არჩეული საქმრო (თავი 6)

როგორ იდგა და იძახდა, ლენასთან ვ*იმაობდიო. სასაცილოა სატირალი რომ არ იყოს. სიმართლე გითხრათ, ამას მისგან მოველოდი, არ მწყენია. უბრალოდ იმ ფაქტმა იმოქმედა ჩემზე უარყოფითად, რომ ეს „ვაჟკაცი“ უმადური აღმოჩნდა. ვერ შეძლო დაეფასებინა, რაც ჩვენ შორის იყო

სხვისი არჩეული საქმრო (თავი 5)

-ჰო, გავიგე სექსი გქონდათ. -ჰო - ლაკონურად მიჭრის. -მერე შეუყვარდი, ახლა კი დაგდევს. -ნამდვილად.. მაგრამ ეგ ადრე იყო, ახლა აღარ მაინტერესებს მექალთანეობა. -კაი, რა.. განა ვინც ამბობს ვმარხულობო, მარხულობს ? დუმილის ესთეტიკა სადღაა ?

სხვისი არჩეული საქმრო (თავი 4)

ისე იქცევა ბოლო დროს, თითქოს 40 წლის ქალიშვილი ვეჯდე სახლში. -მაჭანკლებს ფულს ისევ თუ უხდიან, წადი, გამდიდრდი ! - ლამისაა ჩავბჟირდე. დედა მალე ხავსზე მოჭიდებულ დარისპანად მექცევა ! -საოცარი ბიჭია... მისი სული და ხორცი ისე ერწყმის..

სხვისი არჩეული საქმრო (თავი 3)

მყავდა სექსპარტნიორები, სიყვარულზე არც კი ვფიქრობდი, ამისთვის ზედმეტად ახალგაზდა ვარ- მეთქი.. თავიდან ყველაფერი კარგად იყო, თუმცა ბოლო ბიჭი შემიყვარდა, იგი კი მხოლოდ ისე მიყურებდა, როგორც გასაბერ გოგონას. განა ასე არ იყო !

სხვისი არჩეული საქმრო (თავი 2)

-ლენასთან ვ*იმაობდი.. ხალხოოო, გამოიხედეთ .... ფერი მეკარგება სახეზე, თუმცა ძალებს ვიკბრებ და იმედს ვიტოვებ, ხალხი არ წამოეგება მის პროვოკაციას... გულის სიღრმეში ისიც კი მინდა, მიწა გამისკდეს და ჩამიტანოს.. არ ვიცი რას ვიზამ, რა იქნება, თუმცა რაღაც

სხვისი არჩეული საქმრო (თავი 1)

-რა ძუკნაა, პროსტაააა... მგონი, ყველა ერთნაირია, სანაგვეზე სასროლი... -აი, ამიტომ უნდა გავხდეთ ლესბიანკები - ეცინება და პირზე ხელს იფარებს. -მაგაზე მეც მიფიქრია - სიცილში ვყვები. ზოგჯერ უაზროდ სიცილიც კი მომგებიანია, განწყობას ოდნავ მაინც

უკუნით ღამეს

ვეძებ გულისწორს დაფლეთილ ღამეს, ლამპარს ვანათებს, ისიც მიქრება, აღელვებული მივაპობ ტალღებს მთელი სამყარო არად მაჩნდება. ხმა არსით მესმის, გული მიკვდება, თითქოს წარსული თავიდან მდევნის...

იყო გვიანი

გრძნობა-განცდებმა ისე წამლეკეს, სულ შევიშალე, გონმაც დამტოვა, თვალს რომ ვახილე, იყო გვიანი, მთელი სამყარო თითქოს მქოლავდა. საკუთარი თავის გამკვირვებოდა, სხვებზე რაღა ვთქვა, იყო გვიანი...

ტკივილის თანაზიარი

ჰარმონიაში ვეძებდი სიტკბოს და, აი, ვნახე, მაგრამ დავნებდი, ცალმხრივი გრძნობის უარმყოფელი, მე შევიქმენი დღეს სხვისი ღმერთი... დანაშაულად მექცნენ გრძნობები, არსაით ისმის იმედის ხმები...