გაყიდული სხეული “3“

-რას?-დაინტერესდა დამიანეს საუბრით,-მე გაურკვეველს არაფერს ვტოვებ,ჯობია მითხრა. -გზა,რომელსაც შენ ადგახარ,მხოლოდ ერთი ადამაინისკენ მიდის,ანუ შენ რამდენიც არ უნდა ეცადო,გზა შენი გულის გავლით ჩემ გულამდე მოდის.

ახალი წელი შემოვა ხვალე

საოცდათერთმეტდეკემბერო ლექსი... *** თუ გრძნობ თითქოს ერთი წელი გადის, მაშინ გგონია სამყარო ცვალე სრულ სიჩუმეში შემოდის თავად, ახალი წელი იწყება ხვალე.

საახალწლო კოცნა (სრულად)

-სად წავალთ?-ხუთი წუთის შემდეგ თავს მაღლა ვსწევ და ჰორიზონტს ვუყურებ,მერე მას ვაკვირდები. -სადმე.. -ეგ როგორ? -განა შენც სადმე არ მიდიოდი? -სადმე..სადმე..-ვიმეროებ ჩუმად და საზურგეს ვეყრდნობი. -მოვედით...-აჩერებს და მანქანიდან გადმოდის.

ესმერალდა [4]

იდუმალი სტუმარი ხმას არ იღებდა და ეს აგიჟებდა ლომიას. ამის მიზეზი არ იცოდა, უბრალოდ მუნჯი იყო, თუ ხმის ამოღებას ვერ ბედავდა. იყო კიდევ ერთი ვარიანტი, არ სურდა მისი ხმა აქ, ამ საავადმყოფოში გაჟღერებულიყო, არ სურდა მას გაეგო მისი ხმა, ან... ისევ

იდეალურად მიმზიდველი (დასასრული)

-სპეციალურად მოვძებნე განმარტოებული ადგილი..-ჩამჩურჩულა და ხელები კისრიდან დაბლა ჩამოასრიალა. -რა? ძველ დროში სიძვის დიაცს დამიძახებდნენ...-უკან წავიწიე და წარბები მაღლა ავსწიე. -კარგი,თუ არ გინდა..შეგვიძლია მოვიცადოთ..-მითხრა და გულში ჩამიკრა.

Chocolate 13თავი

თვალებს ვახელ და ვხვდები რომ შიშველი ვარ,კმაყოფილი სახით ვუღიმი ჭერში დატანებული სარკმლიდან მომზირალ ცისფერ ზეცას და ზეწარს სხეულზე ვიხვევ,დაბლა ჩავდივარ. გეგა არც იქაა,გულში უსიამოვნო გრძნობა მეპარება,მაგრამ არ ვიმჩნევ.გეგას პერანგს ვიღებ და

მომიახლოვდი! ხელს მოგხვევ!

ყოველმხრივ კარგია შენი სურნელი, ყოველთვის იცოდე, მე შენ სულ გელი, ცხოვრება მიძრწოლავს სიცოცხლის აკვანში, შენით ვარ აღვსილი, შენა ხარ აქ თავში.

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (18 თავი)

მეთვრამეტე თავი ვუმზერდი კარებს საიდანაც სულ რამდენიმე წუთის წინ მიშა გავიდა. იმდენად მოულოდნელი იყო მოვლენების ასეთი შემობრუნება, რომ ემოციებს ვერ ვიოკებდი. ვცდილობდი სალომესთან შესვლამდე გრძნობები მომეთოკა, თუმცა პალატაში ისევ სულელივით გაღიმებული

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (17 თავი)

მეჩვიდმეტე თავი - მე და ბორია ბავშვობიდან ვმეგობრობთ. ჯერ საბავშვო ბაღი, შემდეგ სკოლა. საერთო ბევრი გვქონდა, სპორტი, გოგოები, გართობა. მოკლედ ჩვეულებრივი მოზარდები ვიყავით. არც პოპულარობა გვაკლდა და არც მშობლებისგან ხელშეწყობა. ვიზრდებოდით და ჩვენი

იდეალურად მიმზიდველი (თავი 2)

„ჰეი,მომენატრე...“ „ჰეიიიი..“-მივწერე და ბოლოს ასო გამიგრძელდა. „შენს სადარაზოში ვარ..ჩამო..“ აკანკალებულმა ტელეფონი ვისროლე და კარებისკენ წავედი.მაინტერესებდა მართლა იყო თუ არა ქვემოთ,მაგრამ უფრო მეტად მისი ნახვა მინდოდა,თავს არ ვუტყდებოდი