თვალები (8 თავი)

ჩემი მდგომარეობიდან გამომდინარე კლინიკაში იშვიათად მივდიოდი, ძირითადად ავადმყოფს კახა ნახულობდა. ექიმების თქმით: მან ძლიერი დეპრესიის ფონზე, ილუზიური სამყარო შექმნა, რომლის დატოვებაც არ სურდა. მკურნალობა საკმაოდ ხანგრძლივი პროცესი გამოდგა.

მამაკაცი სიზმრიდან(დასასრული)

-ის შენი ოცნების მამაკაცი იყო.. -მეგონა..ახლა კი ის ოცნების გოგონა შეცვალა..-ვიღიმი,ამ ისტორიას ხომ უკვე მეათასეჯერ ვუყვები თამარას. -ასე სჯობს!-მიღიმის და ჭიქას მართმევს.

თვალები (7 თავი)

თამრო! თამრო! – მესმოდა მისი ხმა. კიბეებზე სირბილით დავეშვი, ცრემლები ღაპაღუპით მომდიოდა თვალებიდან – თამრო, არ დამტოვო! გეხვეწები! – მესმოდა უკან დადევნებული გიორგის ხმა. გავჩერდი, მისკენ შევბრუნდი - არ დამტოვო! - მეხვეწებოდა იგი,

ექსპერიმენტი საკუთარ თავზე 21(დასასრული)

გული ამითრთოლდა,როცა მისი ხელები ვიგრძენი სხეულზე,მთლიანად შემომეხვია,მკოცნიდა და მეფერებოდა,ტუჩებიდან ყელზე,ყელიდან კი მკერდზე გადაინაცვლა,როგორც კი მისი ტუჩების სიცხოველე ვიგრძენი,გამაჟრჟოლა,მეგონა მთელს ტანზე

თვალები (6 თავი)

- რა სისულელეს ამბობ! – გამეღიმა მე – ასე უხერხულად ცხოვრებაში არ ვყოფილვარ, თან მიზეზიც მე გავხდი... – ცრემლები მომადგა თვალებზე. - არ იტირო, გაჩერდი!..... – ლოყით ხელზე მეფერებოდა - ბედნიერი ვარ ჩემთან რომ ხარ, შენს გამო სიცოცხლესაც დავთმობ, ეს

ექსპერიმენტი საკუთარ თავზე 20

მომენატრე გაქცეულო-მიჩურჩულა და ჩემს ყელს დაეწაფა,თითქოს მისი კოცნა შანთით მწვავდა,გავირინდე,თავი გვერდზე გადავწიე და უფლება მივეცი მომფერებოდა.ჯერ ნელა,ნაზად მიკოცნიდა ყელს,შემდეგ სახეს და როცა ტუჩებს მიუახლოვდა,კოცნაც მომთხოვნი და ვნებიანი

ჯოჯოხეთში შევხვდებით!(სრულად)

-მეშინია-მეგობარს ეხვევა და ქვითინებს. -დაშორდი-შვიდად ეუბნება მომღიმარმა დაქალმა. -მომბეზრდა,ყველაფერი მომბეზრდა-უკან იხევს და რაღაცას აშტერდება-შენთან უნდა გადმოვიდე,მისი დანახვაც არ მინდა,მეზიზღება.

შენ ჩემო დღიურო

გრძნობათა ბიურო შენ, ჩემო დღიურო რამდენი რამეა, შენთვის ასატანი გრძნობათა ბიურო, შენ, ჩემო დღიურო მუდამდღე ითვლები ჩემთვისვე ფარულად.

ბედნიერება გაზიარებით (42)

ის იყო, გვანცა დაჯდომას აპირებდა, რომ მზერა რესტორნის შემოსასვლელი კარისკენ მიეყინა. სახეზე ფერი დაეკარგა. გაფითრდა. რესტორანში ქეთი შემოვიდა. გვერდით ჭაღარაშეპარული მამაკაცი მოყვებოდა. ქერა ნაცრისფერ ქურქში გახვეულიყო და რაღაცაზე გულიანად

სიკვდილშიც არის რაღაც კარგი (სრულად)

გახსოვდეთ, რომ გმირები სიცოცხლეშივე არ ხდებიან. გმირობა ისეთი რამეა, რომ მხოლოდ ბრძოლის ველზე სიკვდილს მოაქვს. გამიგეთ, ეს გზა ჩემი არჩეული იყო, მაგრამ შედეგი ნამდვილად არა, თუმცა ვიცოდი რაც მელოდა. არც რამის შეცვლა შემიძლია, უკვე დროა.