ვნებებზე მოთამაშე[9]

-ნიაკო..-გოგონას უფრო მიუახლოვდა და ბაგეები ტუჩებზე ნაზად შეახო...-ეს ყველაზე რეალური კოცნაა,ჩემთვის ყველაზე რეალური და ნამდვილი...-უკან დაიწია და გოგონას ნატიფ თითებს ნენ;-ნელა ხელი გაუშვა...მანქანა დაქოქა და ჰორიზონტს გაჰყვა,შეუერთდა ჰორიზონტს და

ვნებებზე მოთამაშე[8]

-ერთმა რამემ,ერთადერთმა რამემ..-ხმა გაუმძფრდა დათოს... -და რა აირს ეს ერთდერთი რამე? პირობას ვეღარ ასრულებ?-თვალი ჩაუკრა ნიაკომ. -და ეს ერთადერთი რამე გულია...-მის ხმაში ისეთი ემოცია იყო ჩაქსოვილი,რომ გოგონამ ძლივს ამოისუნთქა.

ბედნიერება გაზიარებით (20)

თორნიკე ავალიანი, ათი დღის წინ ავღანეთში წავიდა... _უკვე წავიდა? _კი წავიდა. რამოდენიმე თვე მოუწევს იქ ყოფნა. - გვანცა ცდილობდა, ხმაზე არაფერი დასტყობოდა. რადგან შინაგან კანკალებდა უკვე.

ვნებებზე მოთამაშე[7]

-ნიაკოსთან მარტოს დამტოვებ?-სთხოვა მარიტას.ნიაკოს ხმა არ ამოუღია,მაგრამ დაქალს ისეთი მზერით შეხედა,რომ ყველაფერი ჩანდა. -კარგი,მაგრამ მხოლოდ ათი წუთით-ორივეს შეხედა და შემდეგ თავის ოთახში გავიდა.

ვნებებზე მოთამაშე[6]

-ვინ ის?-ნიაკომ უემოციოდ ჩაილაპარაკა. -ვინ და დათო.ზურგით დგას. ეუცრად დათო მოტრიალდა და გოგონების დანახვისას,პირდაპირ მათკენ აიღო გეზი.

ბედნიერება გაზიარებით (19)

დღეს მიდის? - ჰკითხა შეპარვით ნუცამ. _ჰო, დღეს მიდის. შეიძლება გაფრინდა კიდეც უკვე. _წარმომიდგენია რა ცუდად ხარ ახლა. _საშინლად ვარ, გავიქცე მინდა ამ ქალაქიდან საერთოდ. სახლში მისვლა არ მინდა

ვნებებზე მოთამაშე[5]

-გამარჯობა,მამა-მხარზე ხელი დაკრა ბიჭმა გოჩას და შემდეგ მარიტას შეხედა.ნიაკო შემობრუნდა.იცოდა,რომ ის დათო იყო,მაგრამ გასაქცევი აღარ ჰქონდა.გულმა ბაგაბუგი დაუწყო და საშინელი შეგრძნებები დაეუფლა,მაგრამ მაინც შებრუნდა დათოსკენ. .

ვნებებზე მოთამაშე[4]

-რა გჭირს ბიჭო? იმ დღესაც დედაშენმა რაღაც ვერ არისო. -აუ,კარგი რა -მხარზე ხელი დაარტყა ირაკლის და ისევ კომპიუტერს მიუჯდა.“ამ ეკრანს რომ აკრულხარ,ის გოგო კი არ გადმოხტება და ხელებში ჩაგიხტება“-მეორე „მემ“ უფრო გააღიღიზიანა ბიჭი. -წამო,რა-ბოლოს ძლოს

ბედნიერება გაზიარებით (18)

_არაუშავს. - უკან მოუხედავად უთხრა ავალიანმა და კიბეები სირბილით ჩაატარა. - დაჯექი. - მაქანის კარი გაუღო. - ეს ჩვენი ბოლო შეხვედრა იქნება, ამის შემდეგ აღარ დაგელაპარაკები, მითუმეტეს ჩვენს თემაზე და საერთოდ აღარ დაგენახვები.

ბედნიერება გაზიარებით (17)

_რა გაეწყობა. რახან ასე გსურს... - წარმოსთქვა ირონიით წამიერი დუმილის შემდეგ. - გადადი, მანქანიდან!.. - დააყოლა მერე. ნათქვამი ხმამაღალი გამოუვიდა. გვანცამ უხმოდ გააღო მანქანის კარი და ხმაურით, თითქმის მიჯახუნებით დაკეტა.