შენი სახელით!!! /1-4 თავი/

- როგორც ყოველთვის, მის გვერდით მუდამ ეს პატარა ქალბატონია. - ჩაიცინა სონგულიამ და აციმციმებული თვალები მომაპყრო. - დეტექტივო, იქნებ ყველაფერი გართულების გარეშე მოგვეგვარებინა? - წამოიწყო დირექტორმა - მაინც პირველი შემთხვევაა, დარწმუნებული ვარ ამას

პაზლების ქურდი XII /აჩრდილზე მონადირე/ დასასრული

ზურაბი ჩაფიქრებული სახით მისჯდომოდა მაგიდას და ორთქლავარდნილ ყავის ჭიქას გულგრილად შესცქეროდა. სანდრო ისევ თავის ლეპტოპში ჩამძვრალიყო და ინტერნეტში გაუცნობიერებლად დაბორიალობდა იმის იმედით, რომ იქ იპოვიდა იმ კითხვებზე პასუხებს,

პაზლების ქურდი XI /აჩრდილებზე მონადირე/

- რამდენი ხანია რაც მითვალთვალებ? - ხმა ჩამიწყდა. - არ გითვალთვალებ. ვცდილობ დუდაევისგან საფრთხე აგარიდო, როცა მასთან გავასწორებ ანგარიშს, შემდეგ წავალ. - სად წახვალ? - სიტყვები ღამის სუსხში გამეფანტა, მგონი შიგნეულობაც.

გაუჩინარებული (სრულად)

- გეგი, ჩემი გვარი დაგავიწყდა? - ჯაფარიძე, თუ სწორად მახსოვს. - ჯაფარიძე უნდა გააცნო ოჯახს? - ოჯახსაც გავაცნობ და მთელ სამყაროს. ხო უნდა იცოდნენ, რომ თორნიკეს შვილი დავკერე და ყველაზე მაგარი ვარ ჯიშში.

ცხოვრება პროცესია

არ უნდა ველოდოთ ქუჩაში მილიონის პოვნას, არც თეთრ რაშზე ამხედრებულ პრინცს, როგორც ამას ბავშვობაში ზღაპრები გვასწავლიდნენ ; ლოდინს მოძრაობა უნდა ვარჩიოთ და უსიამოვნო ვითარებაშიც კი ჩვენთვის დადებითი აღმოვაჩინოთ...

პაზლების ქურდი X /აჩრდილზე მონადირე/

- არ მინდა შენი მოსმენა, - მოსხიპა ცივად - უკვე ძალიან გვიანია! გაეთრიე აქედან და ძალიან ეცადე, რომ გზაზე აღარასდროს გადამეყარო, თორემ... ყველაფერი სხვაგვარად დასრულდება. - მომკლავ... - ეს არ იყო კითხვა, დუჩემ თავი მიაბრუნა და თვალი გაუსწორა.

"აღდგომა საიქიოში"(სრულად)

-ალალე?!-ხის კარზე ფრთხილად მომიკაკუნა ზაქრო ძიამ. -ჰოუ,-გავაგონე და გადაბრუნება ვცადე, გამიჭირდა.ვიწროდ ვწევარ.დაენანათ განიერი საწოლი?გავბრაზდი ჩემებზე და რის ვაი-ვაგლახით ვიცვალე გვერდი.

პაზლების ქურდი IX /აჩრდილებზე მონადირე/

- ისწავლე ჩემი ნდობა! ისწავლე ჩემი სათანადოდ დაფასება და არასოდეს იფიქრო გაქცევაზე, გასაგებია?! აღარასოდეს სცადო ჩემგან გაქცევა, გაფრთხილებ! - იარაღის ლულა მკვეთრად მომაჭირა მკერდზე, სვიტერზე ჩაბღუჯული ხელი უარესად დაემუშტა და ერთიანად გაუთეთრდა.

პაზლების ქურდი VIII /აჩრდილზე მონადირე/

- არ გიხდება, შენი ბუნებრივი თმის ფერი ბევრად ჯობია. - რამდენი ხანია რაც იცი? - სანამ მანქანაში შემტენიდი უცერემონიოდ, მაშინ მივხვდი. - როგორ? - დაგყნოსე, შენი სუნი ვიცანი.

პაზლების ქურდი VII (მეორე ნაწილის დასასრული)

- კი მაგრამ, ჩვენ იქაურობა შევამოწმეთ! - არა, სარდაფი... იქ სარდაფია, ბეტონის იატაკის ქვეშ ხუფია... პირველი სართულის მარცხენა ფლიგელი, ყველაზე ბოლო ოთახში... იქიდანაა შესასვლელი... - კარგი, გავიგე, ახლა მითხარი იქ რა მოხდა. - ვცდილობდი ლაპარაკში დრო