რატომ შენ? (სრულად)

-გაწიე, თორემ გავიტან-ისე მიღიმის, ვხვდები გამკეთებელია, ამიტომ ამჯერად წესიერად ვაყენებ და ერთად შევდივართ მოლში. -იმედია ჭკუიდან არ გადამიყვან-მეუბნება და ბეჭებზე ხელს მხვევს -უკაცრავად, აქ იმიტომ წამოგიყვანე რომ დამეხმარო და არა მებუზღუნო,

რამდენიმე წამი (სრულად)

ადრე არ მესმოდა რამდენიმე წამს ასეთი ძალა თუ ჰქონდა.. ახლა ყველას ვეცოდები, ყველა წუხს ჩემი მდგომარეობის გამო, მაგრამ რეალურად არავინ... ადამიანებს უბრალოდ სხვისი ტკივილი აინტერესებთ, აინტერესებთ და ამით გარკვეულწილად კათარზისს განიცდიან.. როგორც

მარადისობის მარწუხებში

ან ძალიან უნდა მიხაროდეს ან ძალიან მწყინდეს... ან უბედნიერესი ვიყო ან კი ამქვეყნად ჩემზე უბედური არვინ მეგულებოდეს... რთულია ასეთი ყოფაა, ძალზე რთული... სრულიად მარტო ვდგავარ ცოდვათა მორევის წინაშე, რომელსაც ჩემი ჩათრევა უნდა...

ჭარელის ჯიბრით (სრულად)

-მე შენი სათამაშო არ ვარ-ხუთ თითს ვატყობ ლოყაზე კოსტას მას შემდეგ რაც ჩემ ტუჩებს უნებართვოდ დაეპატრონა-კი ჩემიც ხარ და სათამაშოც-ირონიულად მპასუხობს, კიდევ ერთხელ მკოცნის და სანამ კიდევ გავარტყავ უჩინარდება

იმავე მდინარეში

მეორეჯერ ვცდილობ იმავე მდინარეში შესვლას. საკუთარ თავს ვაბიჯებ... მგონია, ახლა მაინც ვირგუნებ კუთვნილ ბედნიერებას... გზა ილევა.. გზა ილევა, შენკენ მავალი, და გრძნობებიც სადღაც მიქრის...

ერკე მიდასი - ჩაკარგვა

სიფაქიზემ შემოიდგა სიყვარული ჩემში სინარნარე კივილს იწყებს, ხელს რომ ვუჭერ ყელში,

ერკე მიდასი - მადლიერება

მადლიერება, ეს ის ჯადოსნური სიტყვაა, რომლის მიღმაც აუარება ადამიანის სიტკბოება იმალება. რომლის მიღმაც სიყვარული და სიყვარულის უნარი ისახება. ადამიანებს ყოველთვის აქვთ გრძნობები, მათი უნარი ყოველთვის გააკეთონ რაიმე კარგი ეს საოცარ ჯადოსნურ ძალას

ერკე მიდასი - დროის მანქანა

ლექსი დროებაზე, დროის მსვლელობასა და მის ცვალებადობაზე. თუ როგორ ახდენს ყოველი მცირე დეტალი და ყოველი ადამიანის ქმედება საერთო ყოფაზე. ერკე მიდასი.

სხვისი არჩეული საქმრო (დასასრული)

-12 სააათი ხდება , უნდა ვაკოცოთ - ამბობს ირაკლი და ჩემს ტუჩებს აშტერდება, ზედმეტი კითხვების გარეშე ვყვები მის სურვილს; მეც ხომ ეს მინდოდა, ახალი შტრიხები შემეტანა ახალი დღის დღესასწაულში, რუტინა გამემრავალფეროვნებინა და ძველი მოლოდინი გამეხსენებინა.

დასასრულისკენ სწრაფვა

შენ ვერ გაიგებ ვერაფერს, ვერც გაიხსენებ, რა იყო. თუ რას ვუძღვენით ცხოვრება, რისთვის ვიღვწოდით ამ დღემდის უიმედობით აღსავსე, იმ ყალბი, ყალბი ღიმილით.