სიბრძნე სევდისა, ტანჯვისა და სიხარულისა

არ გახსოვს, შენ ხომ ამაზე ყოველ სევდიან ღამეს ოცნებობ, როცა ცა ორპიროვნებას სტაცებს სამყაროს რომელიღაცა კიდიდან და გულიც უჩვეულოდ გიძგერს; ცა ხან სამოთხისებურ ბედნიერებას განიჭებს, სიხარული თვით ცხოვრებაა თავისი თითოეული წერტილ-განედითო, ხან კი

the sound of silence (სრულად)

-ანი-უხმოდ წარმოთქვა ჩემი სახელი და შევატყვე როგორ დაეძაბა კისერი. გზაჯვარედინი გვყოფდა,მაგრამ,ყურთან ახლოს ვგრძნობდი მის ხმას.. არ მინდოდა და არც შემეძლო ობლად წამოსული ცრემლი მომეშრო,იმდენად გამაქვავა მისმა ნახვამ..

მარიონეტი (მეთოთხმეტე თავი )

სამსახურის გარეშე დარჩენილი ზურა თავიდან ძალიან მძაფრად განიცდიდა უმუშევრობას, თუმცა ნელ-ნელა შეეჩვია ახალ სტატუსს. უსაქმურად არც შინ იჯდა. დილით ადრიანად გადიოდა შეშის მოსაჭრელად, შემდეგ საშინაო საქმეებში ეხმარებოდა ოჯახის წევრებს.

ოლეანდრა (6)

*-*-* მარმარილოზე სისხლივით დაიღვარა კაბის კალთები. ყელმოღერებული, თავაწეული მობრძანდებოდა ქალი. მისი თვალებით ადევნებდა სხეულში ჩასვენებული ეშმაკი გარემოს თვალყურს. წითური თმა მაღლა აეწია ქალს, პაწაწინა დალალები ეცემოდა მისი ლავიწების

მარიონეტი (მეცამეტე თავი)

უცნაურია ცხოვრება, თავიდან თითქოს ყველაფერს აპროტესტებ, შემდეგ ეგუები, შემდეგ გამოსავალს ეძებ და ნელ-ნელა აღმოაჩენ, რომ ის რაც ასე მიუღებლად გეჩვენებოდა ცხოვრების წესად გექცა. რთული ყოფილა შეჩვევა, რთული ყოფილა გაძლებაც, თუმცა მაინც ეჩვევი და აღარც

მარიონეტი (მეთორმეტე თავი)

სიტყვა აშკარად გამიგრძელდა, მგონი საინტერესოა მიმდინარე მოვლენების ფონზე, როგორ ვითარდებოდა ჩვენი გმირების ცხოვრება. დაიწყო რეფორმები, ეროვნული მოძრაობა აშკარად ებრძოდა კომუნიზმისეულ ნებისმიერ გადმონაშთს. დაიწყო პოლიტიკური ნიშნით ხალხის გამორჩევა და

მარიონეტი მეთერთმეტე თავი

მიუხედავად იმისა, რომ დიდად არ უყვარდათ, დღემდე მაინც უჩვეულოდ სევდიანად ახსენდებოდა ლამარა დირექტორი. ვინაიდან სასწავლო წლის დასრულებამდე სულ რაღაც ერთი თვე იყო დარჩენილი, სკოლაში ახალი დირექტორი არ დაუნიშნავთ, მისი მოვალეობები დროებით სასწავლო

ახალი წლის სასწაული (სრულად)

-გიო დაბრუნდა-ტკივილივით დამიარა სხეულში ცხელმა ჭავლმა. ვგრძნობდი,სახე როგორ მენამებოდა ნიაღვარად წამოსული ცრემლებით. მისი შეხება ვიგრძენი ლოყაზე,ნაზად რომ მიშრობდა ცრემლებს. მერე,ჩახუტებაც და უღონოდ მივესვენე მონატრებულ გულმკერდს.

მარიონეტი (მეათე თავი)

მიუხედავად მეუღლის მუქარისა, ღამის გასათევად სხვაგან წასვლა აზრადაც არ მოსვლია. ალბათ, უცნაურად მოგეჩვენებათ, მაგრამ გათხოვების დღიდან მოყოლებული, არ ახსოვს ერთი ღამე მაინც გაეტარებინოს მისგან შორს. - სულ აიღე ხელი მშობლებზე! - იმდენად ცხადად

ოლეანდრა (5)

ბნელ დარბაზში დაბალ ხმაზე შრიალებდნენ ფარდები. ვიღაც ფრთხილად მოძრაობდა, მაღალ ავეჯს ეფარებოდა და ყოველ წამს კარისკენ აპარებდა მზერას. მაღალი ფანჯრებიდან მთვარის რძისფერი შუქი იღვრებოდა და მარმარილოს იატაკს სიკვდილისფრად ზემოდან აწვებოდა. ჩუმი ღამე