ოლეანდრა (4)

ნამდვილი, ტრადიციული ფრანგული საღამო ჩამომდგარიყო. პარიზის ერთ-ერთ ყველაზე მდიდრულ რაიონში, ჟან ნიკოლა რიჩარდსის უზარმაზარ ვილაში საღამო გამართულიყო. ხმები დადიოდა, საფრანგეთის წარჩინებული, დამსახურებული ბატონი მოსახლეობას საჩუქარს უმზადებდა.

ოლეანდრა (3)

*-*-* მეორე კვირა იწურებოდა, თავადთან არასახარბიელო ჭორები მიდიოდა. იმ დღეს, ქალაქისა თუ ახლომახლო სოფლების მაცხოვრებლები თავადის სახლში მომხდარ ამბავზე ჩურჩულებდნენ. მანამ სჯეროდათ მომხდარის აბსურდულობის, სანამ ახალგაზრდა, ცხრამეტიოდე წლის ბიჭმა

დათა (სრულად)

–ნი,ხო იცი,შენს მდგომარეობაში ნერვიულება არ შეიძლება–ოდნავ წამოზრდილ მუცელს ღიმილით დახედა გიგილომ. მომენტალურად იგრძნო ნინამ შიში,ტკივილი. –რა ხდება გიგილო?დინა,თიკა,რას მიმალავთ ა?–ხმა ჩუწყდა ნინას,მოწყვეტით ჩაეშვა სავარძელში. –ნინა,აი თუ

მარიონეტი (მეცხრე თავი)

მიუხედავად იმისა, რომ ხალხისგან დაცლილ ქუჩებში ახლა ნინოს გარდა აღარავინ მიაბიჯებდა. რატომღაც მაინც არ ეშინოდა. ისევ უცნობ ვაჟზე ფიქრობდა და უნებურად სულ უფრო და უფრო ბრაზდებოდა. - უხეში, უზრდელი, გაუთლელი ხეპრე, ქალთან ქცევის წესები არ იცის!

მარიონეტი (მერვე თავი)

წითელი ფერის ავტომობილმა სწრაფი სიჩქარით გადაკვეთა გაგარინი და სააკაძის მოედნისკენ აიღო გეზი. - ნეტა გიორგი სააკაძე ჩვენზე რას იფიქრებდა? - ირონიულად გაეცინა დათუნას. - ერთი მაგის მოღალატე... - უწმაწურად შეიგინა ლავანჩომ. - ისე, ღალატი ზოგჯერ

ოლეანდრა (2)

მესამე დილა თენდებოდა, რაც ქალიშვილს თავადი თვალითაც კი არ ენახა. შეწუხებული დადიოდა აქეთ-იქით, სახლის თვალიერება და მისი ოკეანის ხედით ტკბობაც მოიბეზრა, მსახურებთან საუბარი და ქალაქის ამბების კითხვაც ძალიან მოსწყინდა.

ორსულის დღიურები (სრულად)

ქართველი სტუდენტი გოგონას დღიურები, რომელსაც მენტალურ-მორალური ღირებულებები და „სულელი“ გული აქცევს ჩიხში; რა უნდა გააკეთოს ადამიანმა, როცა სიყვარულისთვის ბრძოლაც არ შეუძლია, მით უმეტეს, მაშინ როცა ამ გრძნობის გამო უკანასკნელი საყრდენი ეცლება და

მარიონეტი (მეშვიდე თავი)

რა თქმა უნდა ყველა წვრილმანს ვერ აღვწერ. თუმცა ორიოდე სიტყვით მაინც უნდა გითხრათ, მიუხედავად თბილისში რუსეთის ჯარის დგომისა, ცენტრალურ ქუჩებში სწრაფი სიჩქარითა, გაბმული საპროტესტო სიგნალებითა და შავი სამგლოვიარო დროშებით შემკობილი ავტომობილები

ალუბლები 3 თავი (დასასრული)

თვალები ნელა გავახილე, ბუნდოვნად ვხედავდი გარემოს და მხოლოდ მას შემდეგ მივხვდი, რომ დიდხანს და მაგრად ვაჭერდი ქუთუთოებს ერთმანეთს. ქაღალდზე ისევ ხელნაწერი, ლამაზი ასოებით ეწერა: „ხომალდი მარსიდან, საღამოს დაფრინდება.“

ალუბლები 2თავი

- მე რატომ არ მახსოვხარ... - უნდა გახსოვდე, ლოლა, უბრალოდ შეუძლებელია, რომ არ გახსოვდე! ჩვენ იმდენი... - მოულოდნელად ჩემკენ გადმოიხარა. ხელები თავზე მომკიდა და მისკენ მიმაბრუნა. -უნდა გახსოვდე!