ველური ორქიდეა (17 თავი)

_მეგობრებო.. - მიმართა იქ შეკრებილ საზოგადოებას. ყველა ჩვენკენ მობრუნდა და სმენად იქცნენ. - მოგესალმებით, მე ილია ვარ, ეს დაროა, ჩვენ ორივენი ჩვენი ნიკოს მეგობრები ვართ, ისევე როგორც თქვენ. იუბილარი თუ ნებას დაგვრთავს, პატარა წვლილს ჩვენც შევიტანს

თამაში მუსიკის წესებით (მეათე თავი)

თამაში მუსიკის წესებით (მეათე თავი) ავტომობილის გაჩერება და შიგ მჯდომი ბავშების ნელ-ნელა ხმაურით გადმოლაგება ერთი იყო. - დედას გეფიცებით, მანქანამ აიწია... - სიცილს ვერ იკავებდა მარიამი. - აუ, ფეხები დამიბუჟდა… - ავტომობილიდან ძლივს გადოძვრა

იისფერი მუხტი (სრულად)

იმ საღამოს უჩვეულოდ ნაღვლიანი იყო. ჩამუქებული თვალები ჰქონდა, რაღაცნაირად, უიმედო. იჯდა ხალხით სავსე ოთახში და ისეთ მარტოობას გრძნობდა, სიცივე სულამდე ატანდა, ჯერ მარჯვენა ხელი აიფარა სახეზე, მერე მარცხენა მიაყოლა და ათრთოლებულ, აკანკალებულ სუნთქვას

თამაში მუსიკის წესებით (მეცხრე თავი)

თამაში მუსიკის წესებით მეცხრე თავი გიორგი შვილისა და ლევანის თანხლებით მიმღებში მოთმინებით ელოდა მოასპარეზეებს. ის-ის იყო ანისთვის უნდა ეთხოვა, იქნებ მოიკითხო შენი მეგობრები, ამდენ ხანს რას ელოდებიანო, რომ ლიკას თანხლებით ისევ კოსმონავტებივით

უცნაური შემთხვევა (სრულად)

-რას ფიქრობთ მისტერ გრიფიტ, მომხდარის შესახებ? -ჰკითხა ცნობილმა რეპორტიორმა მადლენ ჰამშერმა დეტექტივს. -ვფიქრობ, რომ დამნაშავე სათანადოდ დაისჯება.-და ისეთი გამოხედვა მიიღო თითქოს რეპორტიორს აფრთხილებს, რომ მეტი კითხვა აღარ დაუსვას, კამერას

წიგნების სევდა

ჩემს ქუჩაზე ერთ ძველ სახლში, პირველ სართულზე ბიბლიოთეკაა, ქუჩაში გამოდის მისი დარაბები, მუდამ დალუქულო, გაუწმენდავი მინებით და რაფაზე შემომდგარი ნახევრად გამხმარი ყვავილების ქოთნით. ამ ადგილზე ჩავლისას ყოველთვის უცნაური, იდუმალი ხმები მესმოდა,

თამაში მუსიკის წესებით (მერვე თავი)

თამაში მუსიკის წესებით (მერვე თავი) მარიამის გვერდით იწვა ლიკა, გოგონა ძილში მშვიდად სუნთქავდა და ოდნავ იღიმებოდა, ჩაფიქრებული უმზერდა შვილს, ერთად-ერთი ვის თვალშიც სურდა იდეალური და ძლიერი ყოფილიყო მარიამი გახლდათ. ბევრი მოუთმენია ლიკას,

ველური ორქიდეა (16 თავი)

_საღამო მშვიდობისა! - ამ დროს გიგიც მოვიდა და ღიმილით მოგვესალმა. უკვე ცუდად ვიყავი. ეს ხმა, ღიმილი და მზერა რომლითაც მე მიმზერდა, ძალას მართმევდა. თავს შემოვუძახე, ბეჭებში გავსწორდი და სალამი დავუბრუნე.

თამაში მუსიკის წესებით (მეშვიდე თავი)

მეშვიდე თავი როგორც იქნა თხილამურების გასაქირავებელ პუნქტამდეც მივიდნენ, ანი ერთ-ერთ რკინის კონტეინერში შეიყვანეს, მარიამისა და სოფოს დაბრუნებამდე ლიკამ ბათინკები გახადა და შარვლის ტოტიც შეჭრა მუხლამდე, ტრავმირებულ ტერფს ყურადღებით ათვალიერებდა,

თვით სიცივეც ვერ მიგებს

ხალხი ფოტოებს იღებს, იღიმის, გოგოები ბიჭებს ახტებიან ყურგზე, ზოგიც შეუმჩნევლად უჟუჟუნებენ ერთმანეთს თვალებს, მე კი არც ერთ ჯგუფს არ მივეკუთვნები, უბრალო დამვირვებელი ვარ, რომლის გულშიც დიდი ხანია სიცივეს დაუსადგურებია.