the sound of silence (სრულად)

-ანი-უხმოდ წარმოთქვა ჩემი სახელი და შევატყვე როგორ დაეძაბა კისერი. გზაჯვარედინი გვყოფდა,მაგრამ,ყურთან ახლოს ვგრძნობდი მის ხმას.. არ მინდოდა და არც შემეძლო ობლად წამოსული ცრემლი მომეშრო,იმდენად გამაქვავა მისმა ნახვამ..

ახალი წლის სასწაული (სრულად)

-გიო დაბრუნდა-ტკივილივით დამიარა სხეულში ცხელმა ჭავლმა. ვგრძნობდი,სახე როგორ მენამებოდა ნიაღვარად წამოსული ცრემლებით. მისი შეხება ვიგრძენი ლოყაზე,ნაზად რომ მიშრობდა ცრემლებს. მერე,ჩახუტებაც და უღონოდ მივესვენე მონატრებულ გულმკერდს.

ჩემი ტკივილი (სრულად)

უსიცოცხლო სახეზე ვაკვირდებოდი და, გული მეკუმშებოდა ტკივილისგან.. გულს მისერავდა მისი სიჩუმე.. მის თვალებს ვერ ვხედავდი,სული მილპებოდა.

სიძულვილიდან სიყვარულამდე (სრულად)

აი ,ახლა ამბავს მოგიყვებით? გეფიცებით გაგიჟდებით და ვერ დაიჯერებთ!! მეც კი არ მჯერა. 10 წუთი გაქვთ თავისუფალი? მაშინ ჩაისუნთქეთ და ამოსუნთქვამდე გპირდებით რომ დავამთავრებ.. მაშ ასე, გაიცანით: ნატაშკა გოგებაშვილი და ლუკა წერეთელი!

დათა (სრულად)

–ნი,ხო იცი,შენს მდგომარეობაში ნერვიულება არ შეიძლება–ოდნავ წამოზრდილ მუცელს ღიმილით დახედა გიგილომ. მომენტალურად იგრძნო ნინამ შიში,ტკივილი. –რა ხდება გიგილო?დინა,თიკა,რას მიმალავთ ა?–ხმა ჩუწყდა ნინას,მოწყვეტით ჩაეშვა სავარძელში. –ნინა,აი თუ

ლამპიონები(სრულად)

სული მაქვს გაყინული..გულის რიტმულ ცემას ვეღარ აღვიქვამ..თანაბრად ვეღარ ვსუნთქავ..თუ ამოვისუნთქავ,ასე მგონია,ვეღარც ჩავისუნთქავ და ასე სწორხაზოვნად ერთფეროვნებას შევეყინე..ერთფეროვნებას და ჰო,უმისობას..ჩემს ავადმყოფობას

16 ნოემბერი ბაგრატიონზე (სრულად)

ღრმად ჩაისუნთქეთ! ამოისუნთქეთ.. ჩვენ ვიწყებთ! სად ვართ? ბაგრატიონზე. რატომ? რატომ და მიტომ! ალექსი ჯიოევი რომ ცხოვრობდა იქ მაგიტომაც!

სული ტალახისთვის ცოდვაა ციციკორე (სრულად)

ის პატარა გოგო ღმერთს არ მოუკლავს, ბედისწერას არ დაუჩეხავს და ძაღლებისთვის განგებას არ უჭმევია, თუ ღმერთი ხედავდა იმ ღამეს ორივემ რა გავაკეთეთ, როგორც ჩანს წინააღმდეგი არ იყო, მას მერე ერთი რამ ვიცი, ღმერთს სამყარო ასეთი არ შეუქმნია...ამას ჩვენ

ღალატი(სრულად)

მახსოვს,შუა დეკემბერში,სულ რომ ფარატინა მაიკით ყოფილიყო,აბუზულს რომ დამინახავდა,გაიძრობდა,მომახურავდა,კისერს გამომიწევდა. –მოდი,ცხვირი წაგყინვა,გაითბეო–ო და მეც,დაბარებულივით,წამში მოვხვევდი კისერზე ხელებს და თბილს კისერში ჩავრგადი მოყინულ სახეს.

semper femina (სრულად)

-ნანო მოჰყავთ,ხალხოო!-ქუჩის სიმყუდროვეს საზარელი ხმით არღვევდა ათიოდე წლის ბიჭი,ნარბენს სუნთქვა გახშირებოდა. ოფლით დაცვაროდა წითელი მაისური. ფეხები სულ გატალახიანებოდა. ყველა კარზე აბრახუნებდა. ფანჯრებში გაფართოებული თვალებით იყურებოდა.