შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 13

-დამშვიდდი,ხო ხედავ უჩემოდ ვერაფერს აგვარებ,-გაეცინა. -ზედმეტი არ მოგივიდეს,-მივუგე მე. -გახსოვს რომ მთხოვე კიდევ ჩამიხუტეო,აი კიდევ ჩაგიხუტე.სულელო!

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 12

-იმიტომ ვიცავ რომ დედაჩემია,ყველაფრის და მიუხედავად და შეიგნე,-ხელი მიშვა და წამოდგა,-ჩვენ არ ვიცით რა მიზეზით მიგვატოვა და არ უნდა განვსაჯოთ,-მისი საუბარი მიდიოდა იმ დასკვნამდე რომ არ უნდა ვყოფილიყავი დედის მიმართ უარყოფითად განწყობილი,მაგრამ ეს

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 11

-რამდენი სუნამოა მაღაზიაში,მაგრამ მე მაინც ერთის სურნელს ვგრძნობ,-მომესმა ჩემს უკან გაბრიელის ხმა და გაფითრებული წამოვხტი,-რატომ გეშინია?,-მკითხა და მომიახლოვდა,ერთიანად ვკანკალებდი.

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 10

სულაც არ უშველის მას გაბრაზებული ყურება მაინც არ ვეტყვი გაბრიელი რომ ვნახე და მასთან დავკარგე დრო,-გელოდები,-შემახსენა ქალბატონმა და გათლილი კარტოფილი წყლიან ჯამში ჩაუშვა,-რატომაა ჩემი მეგობარი მდუმარე,ვითარცა ეგვიპტის პირამიდები,-სიცილი ამიტყდა მის

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 9

-ვაი და რომ ცდები და უჩემობა შენს ფილტვებში უჟანგბადობა იქნება,-ამ სიტყვებზე გამაჟრიალა და ეკლებმა დამაყარა,მისი მოსმენა აღარ შემეძლო,გულს ბაგაბუგი გაჰქონდა,ეს უბრალოდ ჩემი ზედმეტი ემოციურობის ბრალია. -გაჩუმდი,-მოვითხოვე,-ძალიან დამღალე,იმ

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 8

ჯიბიდან სიგარეტის კოლოფი ამოვიღე და ერთი ღერი ამოვაძვრინე,ასანთისთვის უნდა გამეკრა,როდესაც ჩემს წინ ვიღაც დადგა,ყურადღება რა თქმა უნდა არ მიმიქცევია,სიგარეტზე მოკიდება მინდოდა,მაგრამ რამდენი გავკარი ქარმა ჩამიქრო,გაბრაზებულმა მოვიქნიე ასანთიც და

მაპატიეთ!

ისინი ვინც კითხულობენ ჩემს ისტორიას.“შოკოლადისფერი“ გთხოვთ შემოდით და აუცილებლად წაიკითხეთ იმედია გამიგებთ და დიდხანს არც გაგაწვალებთ.არც მე მომწონს ასე რომ ხდება,უბრალოდ სხვა გზა არაა.

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 7

ვერავის გავუბედე რაიმის თქმა,ყველაფერს გულში ვიკლავდი,სადამდეც შემეძლო.ტკივილისგანა გულ-მკერდი მეკუმშებოდა,ტირილისგან თვალები მეწვოდა,მაგრამ ამ ყველაფერს ვერავინ ამჩნევდა,ვერავინ გრძნობდა,რომ მაწუხებდა

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 6

მთელი კვირა საშინლად ვიყავი,უხასიათო,უჟმურ ადამიანს დავემზგავსე.ლაპარაკიც არავისთან მინდოდა.დაჩი და ანეტა გამებუტნენ,ამიტომ მთელი დღები ჩემი შემწუხებელი არავინ იყო.ვიჯექი და წიგნს ვკითხულობდი,დრო ფუჭად რომ არ დამეკარგა და ჩემს ფიქრებს საბოლოოდ არ

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 5

-რამე მოხდა?-დემეტრეს კაბინეტიდა რომ გამოვდიოდი მკითხა ნატალიმ,მისმა ასისტენტმა,-წასვლას ისევ აპირებს?-საერთოდ ვერ მივხვდი რაზე მეკითხებოდა,ვინ მიდის ან სად მიდის.