ცუდი გოგო (სრულად)

მიუხედავად ჩვენი გიჟური და სახიფათო თავგადასავლისა, ამ კაცის გვერდით სიმშვიდე სუფევდა. უფრო სწორედ მე ვგრძნობდი მის გვერდით სულიერ სიმშვიდეს. საკუთარი თავი მის სურვილში გამოვიჭირე.

მზე მინდა

ქარი ფლეთს აფრებად გაფენილ ოცნებებს. გაფრენილ წამებსაც სცოდნიათ წუხილი.

ო, როგორ მძულხარ!

სასაცილო იყო ნოეს დიდ სპორტულებში ჩაცმული, თმა ცხენისკუდად შეეკრა, მოდიოდა ფეხშველა და შარვლის ბოლო ფეხქვეშ ეტანებოდა. ახლა აღარ ჰგავდა სექსუალურ ქალს, უფრო დაკარგულ გოგონას აგონებდა ნოეს, რომელსაც მისი მზრუნველობა სჭირდებოდა.

ფასი პირადში

გაუბედავად ვხსნი კარს და სურნელს მივყვები. საოცარი სუნია ვანილის, კარამელის, კრემის. მარწყვის და ბანანის.მაშინვე ვმშვიდდები.ის ეგრეთწოდებული მეტორტე სამზარეულოში დგას. ჩემზე ლამის ჩემივე სიმაღლით მაღალი. ხელში ხელის სათქვეფით და კრემით სავსე ჯამით.

უცნაური მე და რამდენიმე არისტოფანე ( სრულიად)

გარეთ კი თოვდა. ალბათ სადღაც შეყვარებულები სეირნობდნენ და ლამაზ მოგონებებს აგროვებდნენ. მე კი იმაზე ვფიქრობდი, რომ ადამიანის ტვინი ამოუხსნელი ფენომენია და რატომღაც კარგი მომენტების ნაცვლად ცუდებს უფრო იმახსოვრებს. თუ ამ თეორიას დავუჯერებდით,

სტოკჰოლმის სინდრომი, დაწყნარდი გულო ( დასასრული)

არ მსურს, რომ ეს ტკივილი დამთავრდეს, გამოილიოს და ამოიწუროს! რადგან სწორედ ეს ტკივილი გაკავებს ჩემში. მე ვიცი, რომ ეს სიცოცხლე არ არის! ეს უბრალოდ ინერციაა! ეს არის მუდმივობის მახე, რომელშიც გავები და მე ვწვები ჩემსავე ხელით შექმნილ ნიუტონის

არდაწერილი ლექსი

რაღაც სათქმელი მქონდა, მაგრამ ვერაფრით ვამბობ. ჩემს ვერდაწერილ ლექსებს ვნანობ. ო, როგორ ვნანობ

წითელქუდა (სრულად)

ცალი, თავისუფალი ხელით თავსაბურავი გადავიხადე. წითური ცეცხლოვანი თმა მხრებზე ჩამომეშალა. თან თითით მოვიხმე ჩემკენ. დანდობილად წამოძუნძულდა. თავალებანთებული. მომიახლოვდა და ტუჩი მოილოკა.

ჩვენ მხოლოდ ათჯერ შევხვდით (სრულად)

ხშირად მიფიქრია, თუ რას გულისხმობდა მალევიჩი, როცა ამ კვადრატს ხატავდა. მაგრამ მხოლოდ ამ ამბის წერისას მივხვდი, მთავარი ის კი არ არის, მალევიჩი რას გულისხმობდა, მთავარი ისაა, თუ რა გინდა დაინახო შენ, ამ უცნაურ შავ სიცარიელეში! და შემდეგ რისი

ბიჭი ლურჯი ხელთათმანებით (სრულად)

ის ღამე ძლივს გათენდა. იმედს უიმედობა ცვლიდა და პირიქით. ისხდნენ მოსაცდელში და ელოდნენ. თამოს თათულის ხელი ეკავა და შიგადაშიგ ხელის გულზე კოცნიდა. გამთენიისას თბილისშიც გათოვდა. საავადმყოფოს უზარმაზარი ფანჯრიდან ჯადოსნურად ანათებდა თოვლის სითეთრე.