კეკე (მესამე)

სახლის კარი გააღო და ნოხდაფენილ დერეფანში შეაბიჯა. ქუსლიანები იქვე გაიხადა და აცაბაცა მიყრილი მიატოვა ნოხზე. არც კი უფიქრია, რომ თაროზე თავის ადგილას დაეწყო.

კეკე (მეოთხე)

_ ნინას სიცხე ჰქონდა დილით! _ უხასიათოდ იყო მარიამი. ხშირად რეკავდა ძიძასთან. და მიუხედავად იმისა, რომ ქალის პასუხი ამშვიდებდა. ბოლომდე მაინც ვერ ახერხებდა მოდუნებას. სხვანაირ პასუხისმგებლობას გრძნობდა შვილის მიმართ.

კეკე ( მეორე)

_იმედია საწამლავს არ ჩამიყრი ყავაში! გაეხუმრა ონო ქალს _ საწამლავს?_ გაეღიმა ქალს. _ საწამლავს არა მხოლოდ ჯადოს, რომ თავდავიწყებით შემიყვარო და ასე მაინც გადმოგიბირო!_ საერთოდ არ ჰგავდა მისი სიტყვები იმ წამს ხუმრობას....

მისი ქალიშვილი (მეათე)

_დარწმუნებული ხარ?_ მკითხა უნდობლად. _ ღმერთო მიშველე! _ ამოვიოხრე მე. _ თუ არ გჯერა წადი მასთან და ჩემზე უკეთ თავად დაგარწმუნებს ამაში! ავუქნიე ხელი გაღიზიანებულმა. _ფუუ!_ სახე დაეღრიჯა იასეს.

კეკე (პირველი თავი)

რავ, უბრალოდ ამბავია, არაფერი ისეთი განსაკუთრებული )))))

საჩუქარი დაქალებისგან ( წერტილზე ოდნავდიდი ისტორია)

_რა დამაბერებს თქვენ ხელში?!_ გავუღიმე ჩემთვის ყველაზე ძვირფასებს..

მისი ქალიშვილი (მეცხრე)

ვუყურებდი და მსურდა ის სიტყვა მეთქვა, წლების მანძილზე რომ მაწამებდა. ყოველღამ რომ ვჩურჩულებდი სიცარიელეში და ოცნებასაც ვეღარ ვბედავდი, რომ ოდესმე ადრესატი გაიგონებდა. ტუჩებზე მადგა, მაგრამ თქმას ვერ ვბედავდი.

მისი ქალიშვილი (მერვე)

სიჩუმეს, მყუდროებას და სიმშვიდეს ჰაერთან ერთად ვსუნთქავდი და მის მკლავზე თავდადებული ვგრძნობდი, როგორ იშლებოდა ჩემს სხეულში მილიონობით ყვავილი. თავიდან ვიხსენებდი რამდენად საოცარი გრძნობაა, საკუთარი არსების იმ ადამიანით ავსება, ვინც შენი სამყაროს

მისი ქალიშვილი (მეშვიდე)

_ხედავ ლუ? იქნებ ამის გამოც ღირდა თქვენი მანდ დატოვება, ჰა? ჩემმა გოგომ უნდა იცოდეს ვინაა მამამისი, არ გეშინია, რომ გაიზრდება, ერთ დღეს სიმართლეს გაიგებს და ორივეს შეგვიძულებს ლუუ?

მისი ქალიშვილი (მეევსე)

_ისე მთხოვე , როგორც წესია და ვინ იცის, იქნებ დაგთანხმდე კიდეც!_ ვუთხარი ჭირვეულად. წამოდგა და საქანელაში ჩამსვა. სახლში შევიდა და უკან პატარა შავი კოლოფით დაბრუნდა. ჩემ წინ სერიოზული სახით დაიჩოქა და ბეჭედი გამომიწოდა: _ იქნები ჩემი საუკეთესო