მისი ქალიშვილი (მეათე)

_დარწმუნებული ხარ?_ მკითხა უნდობლად. _ ღმერთო მიშველე! _ ამოვიოხრე მე. _ თუ არ გჯერა წადი მასთან და ჩემზე უკეთ თავად დაგარწმუნებს ამაში! ავუქნიე ხელი გაღიზიანებულმა. _ფუუ!_ სახე დაეღრიჯა იასეს.

კეკე (პირველი თავი)

რავ, უბრალოდ ამბავია, არაფერი ისეთი განსაკუთრებული )))))

შენ

ჩვენ რომ ერთმანეთს ვუძლებთ, სიყვარულია მგონი...

საჩუქარი დაქალებისგან ( წერტილზე ოდნავდიდი ისტორია)

_რა დამაბერებს თქვენ ხელში?!_ გავუღიმე ჩემთვის ყველაზე ძვირფასებს..

მისი ქალიშვილი (მეცხრე)

ვუყურებდი და მსურდა ის სიტყვა მეთქვა, წლების მანძილზე რომ მაწამებდა. ყოველღამ რომ ვჩურჩულებდი სიცარიელეში და ოცნებასაც ვეღარ ვბედავდი, რომ ოდესმე ადრესატი გაიგონებდა. ტუჩებზე მადგა, მაგრამ თქმას ვერ ვბედავდი.

მისი ქალიშვილი (მერვე)

სიჩუმეს, მყუდროებას და სიმშვიდეს ჰაერთან ერთად ვსუნთქავდი და მის მკლავზე თავდადებული ვგრძნობდი, როგორ იშლებოდა ჩემს სხეულში მილიონობით ყვავილი. თავიდან ვიხსენებდი რამდენად საოცარი გრძნობაა, საკუთარი არსების იმ ადამიანით ავსება, ვინც შენი სამყაროს

მისი ქალიშვილი (მეშვიდე)

_ხედავ ლუ? იქნებ ამის გამოც ღირდა თქვენი მანდ დატოვება, ჰა? ჩემმა გოგომ უნდა იცოდეს ვინაა მამამისი, არ გეშინია, რომ გაიზრდება, ერთ დღეს სიმართლეს გაიგებს და ორივეს შეგვიძულებს ლუუ?

მისი ქალიშვილი (მეევსე)

_ისე მთხოვე , როგორც წესია და ვინ იცის, იქნებ დაგთანხმდე კიდეც!_ ვუთხარი ჭირვეულად. წამოდგა და საქანელაში ჩამსვა. სახლში შევიდა და უკან პატარა შავი კოლოფით დაბრუნდა. ჩემ წინ სერიოზული სახით დაიჩოქა და ბეჭედი გამომიწოდა: _ იქნები ჩემი საუკეთესო

მისი ქალიშვილი (მეხუთე)

აუზიდან ბენიერი ჭყლოპინით ამოხტა ნენე. „მამიკოს“ ძახილით გაიქცა შემოსულისკენ. ხელები გაშალა ლევანმა. სულ არ დაუფრთხია იმას რომ ბავშვი სველი იყო. ნენე გულში ჩაიკრა, ჰაერში აიტაცა და დააბზრიალა. ბედნიერმა კისკისმა გააყრუა ეზო. თვალი იასესკენ გამექცა

მისი ქალიშვილი ( მეოთხე)

ლამაზი სახე ჰქონდა ლევანს. ჯერ ისევ დაჭორფლილი და ბავშვურად მოუხეშავი ნაკვთებით, მაგრამ მაინც საოცრად ლამაზი. მარტო მისი ხვეული, კულულა, ალისფერი თმა რად ღირდა, ანდაც მწვანე ბროლივით ბრჭყვიალა თვალები. მე, შავგვრემანს, ვინ იცის რამდენჯერ