ზღაპარში...

წლები გადის... ადამიანი იღლება. ყველა იღლება. მეც დავიღალე. დროს უნდა აყვე თორემ გული გეტკინება... მე არ ავყევი მას... ვერ შევძელი დამევიწყებინა, ამიტომაც ყოველი დღე ტკივილია ჩემთვის...მტკივა... გული ყველას აქვს ... მეც... დრო

სიყვარული

მისი სხეული,სახე და საერთოდ ყველაფერი ჩემთვის სამყაროა რომლიდანაც ვცოცხლობ და რომლითაც მიხარია..ძალიან მენატრება...ვეღარ ვითმენ...მინდა მისი სახე დავინახო პირდაპირრ...აღარ მინდა სიზმრებში დანახული სახე რომელიც მანუგეშებს...

სისუსტეებიდან- გასხივოსნებამდე !

არ შეიძლება ,რომ მხოლოდ გულით ან ტვინით იმოქმედო შეძლებისდაგვარად ორივეს შერწყმა უნდა მოახდინო. სხვასთან ბრძოლა მარტივია იცი მისი სუსტი მხარე და შეგიძლია დარტყმაც მიაყენო , მაგრამ საკუთარ თავს დარტყმასაც ვერ მიაყენებ

გზების კვეთა

გული გვტკივა , გვეწვის , გვახსენდება ის მოგონებები, სიმღერები, ვარსკვლავიანი ღამეები, ზღვა და სიგარეტის გაბოლება მათთან, ვინც ჩვენში ცხოვრობს და მხოლოდ ჩვენია , შესაძლოა თვეები, წლები ისე გავიდეს ვერც კი შეხვდეთ, მაგრამ,

რომ არა მოგონება ?

ზოგადად ხდება ისე, რომ უმეტეს შემთხვევაში საერთოდაც არ ვუკვრიდებით რას ჩავდივართ და საერთდაც არ ვფიქრობთ რა მოყვება ჩვენს მიერ გადადგმულ ნებისმიერ ნაბიჯს . რაციონულად შესაძლოა შესაბამისი საკითხი უგულებელვყოთ,მაგრამ

"თავისუფალი ვარდნა"

მხოლოდ ამ სეზონზეა შესაძლებელი უყურო ბუნების ფერისცვალებას,რა დროსაც ხდება გარდატეხა,ცვლილება,რომელიც საბოლოოდ უცვლელი რჩება და კვლავ საწყისს ვუბრუნდებით....ჩემ წინ უკიდეგანო სივრცეა, თვალუწვდენელი მთები, მე ჩემი

განქარებული "ჩვენ"

„დავბრუნდი და მიმიღე შეცვლილი“ - მთხოვ, როგორც უძღები შვილი მამას. ჩემი პასუხი კი მხოლოდ ერთია -„ ა რ ა“. „ჩათვალე, ცხოვრებამ დამიწერა დიდი არა და სიმშვიდე საბოლოოდ დამაკარგინა“

დათუნას ისტორია...

წარმოუდგენლად მნიშველოვანი ხარ.შენ ვალდებული ხარ იცოცხლო!ადამიანი ცალკე გარიყული კუნძული როდია, არამედ ყოველი ადამიანი ერთი მთლიანის ნაწილია. ყოველი ადამიანის სიკვდილით მე მაკლდება!ასე, რომ ნუ იკითხავ:‘რა აზრი აქვს?’

მომაკვდინებელი საიდუმლო

რთულია ცხოვრების გაგრძელება როცა იცი, რომ სულ მარტო ხარ, აღარავინ გყავს. ამ სამყაროში არ არის შენი ადგილი. უნდა წახვიდე, მოშორდე აქაურობას და სადღაც არარსებულ სამყაროში გადაიკარგო, სადაც ყველაფერი გაცილებით მარტივია და და არც ეს სამყარო არ არის

სოფლიდან თბილისში

მოკლედ 6 წელია თბილისში ვცხოვრობ .სიმართლე გთხრათ ადრე უფრო მომწონდა.საინტერესო იყო ახალი გამოწვევებით ,ახალი სახლით ,პრობლემებით .ყოველთვის მეგონა რომ რომელიმე ფილმის პერსონაჟი ვიყავი .მერე იყო თვით დამკვიდრების სურვილი , უნივერსიტეტი და