გინა მოგიყვე როგორ ვარ?

„გინდა მოგიყვე როგორ ვარ? არც ისე კარგად . ნერვები ისევ მღალატობს და საუბრისას ისევ ვიმტვრევ თითებს ვერნათქვამი სიტყვების ადგილას ... ისევ ის მიყვარს, არ გამიარა... უკეთ არ ვარ . მზეს რომ გულს ვუშვერ და ვიცინი , თამაშია და მეტი ვერაფერი, დღეს სულ

სად მიფრინავენ წეროები?!

ბავშვობა ჩვენი ცხოვრების დასაწყისია. დაბადებიდან გაზრდამდე, იქამდე სანამ ჩვენზე არიტყვიან გაიზარდაო. ზოგი ვიზრდებით, მაგრამ ხასიათი ისევ ბავშვური გვირჩება, ეს ცუდია თუ კაი? ვფიქრობ ნეიტრალურად. არც ბევრი ბავშვურობაა კარგი ჩვენს ასაკში და არც ბევრი

სიცარიელე

უყურებ ლეკვს , რომელიც კოჭლობს და ვერ დადის. უყურებ ემოციურ ფილმს , სადაც წყვილი კვდება. უყურებ როგორ მიდის საყვარელი ადამიანი ნელ-ნელა შენი ცხოვრებიდან და როგორ ხართ განშორების პირას. უყურებ დედაშენს , რომელიც ავად არის . აკვირდები შენს ყველა

6 : 24

ალბათ მალე მეც მიმასვენებ ცივ სამარესთან, ვინ იცის, იქნებ მასთან ,ვინც 7ის 24 წუთზე მოკვდა. იქნებ პატარა ბავშვია, რომელიც ცხოვრებამ გაწირა, ან დედა, რომელიც ასევე ცხოვრებამ გაწირა. ან ხანშიშესული კაცი ან ქალი, რომელიც ასევე ცხოვრებამ გაწირა.

მარტოსული სახლები

იფიქრებ რომ სიყვარული და სითბო არასდროს უგრძვნია, მაგრამ არ გაგიჩნდება სურვილი ნახვის თუ როგორი იყო ის წარსულში. არა მარტო შენ, არა მარტო მე, არა მარტო მათ, არავის გაგვიჩნდება და თქვენ წარმოიდგინეთ, რომ არა მარტო მარტოსულ ადგილებზე, ადამიანებზეც.

უბრალოდ მე

მეუბნებოდი, საკუთარი თავის გარდა არავინ გიყვარსო და მგონი, ასეა... შენი ხვედრი გრძნობები საკუთარ თავს ვუწილადე და დღეს, აი, სწორედ დღეს დედამიწაზე ვეღარ ვატევ ამ უშველებელ გრძნობას.

მე და ის(თავი 3)

და აი ჩამოვედი თბილისში, იმ ქალაქში, რომელშიც დაბადებიდან ვცხოვრობ ანუ უკვე 16 წელია. ძალიან გამიკვირდა ის, რომ უკვე აგვისტოს დასაწყისში ვერანაირი სიცხე ვიგრძენი ამ დახუთულ ქალაქში. სახლში მისვლისთანავე ჩემი საყვარელი და უზომოდ მშრომელი ბებია,

მოძალადე და გული

დიახ, მსიამოვნებს, რადგან ვერ წარმომიდგენია ცხოვრება იმ თვალების გარეშე, რომელიც სასუწარკვეთილი ხმით განუწყვეტლივ მიმიორებს -"გთხოვ, არ გინდა, გთხოვ, ადამიანი არ ხარ? შემიბრალე" .ამ დროს, წამით მუცელთან იმდენად სასიამოვნო ლავა მიტევს, რომ მთელი

მე და ის(თავი 2)

ერთი კვირა გავიდა იმის შემდეგ რაც ეს ყველაფერი მოხდა. ამ ერთ კვირაში მოვასწარი თურქული ქალაქების, მათი ღირსშესანიშნაობების დათვალიერება(კუშადასი, ეფესო, ალაჩათი, პამუკალე), ეგეოსის ზღვის და მისი ქვიშიანი თუ ქვიანი სანაპიროს ათვისება სადაც ყოველ

მე და ის(თავი 1)

და კიდევ ერთხელ გიბრუნდებათ თქვენი ძალით მწერალი. მწერალი რომელიც მუდმივად თავის ბედნიერებასა და უბედურებაზე და თავის გრძნობებზე თუ შეგრძნებებზე წერს. მწერალი რომელსაც არ ადარდებს ვინ რას იტყვის მასზე და რომელიც მხოლოდ მაშინ წერს როცა ყველანაირი