კედები!..

წვიმამ ახლახანს გადაიღო, მაგრამ ყურთან ჯერკიდევ ჩამესმის წვიმის წვეთების ჩუმი წკარუნი. მერე თავს მაღლა ვწევ და ცივ ჰაერს ფილტვებში ვუშვებ. ნესტოებში წვიმის სუნი მელამუნება რაც მაცოცხლებს.ახლა უკვე შემიძლია ვთქვა, რომ ცოცხალივარ!...

სიყვარული - ვირტუალი

ვის ვსაუბრებით ეკრანს მიღმა? ვინ გვისმენს? ინებ მართლა გვიყვარდება ერთმანეთი, ან სულაც დაგვცინიან ხოლმე. . . ყველა შემთხვევა ინდივიდუალურია, მაგრამ ცხოვრებას უყვარს გახუმრება

მეოცნებე ბავშვი

მახსოვს როგორ იჯდა მეოცნებე ბავშვი თავის მინდორზე და თავისავე მზეს გასცქეროდა.. და თავიც დედის კალთაში ედო... საკუთარი დედის... მე ხომ მესაკუთრე ბავშვი ვიყავი... პატარა მესაკუთრე ბავშვი...

თვალები რომელმაც იდილია დამირღვია [სრულად]

სუსხიანი დღე იყო.. ქარი ხის ტოტებს არწევდა და თებერვლის სიყვარული სითბოს მჩუქნიდა... კანზე სიცივისგან ტაო დამყროდა.. მე კიდევ მაინც ასე თამამად ამ სიცივეში გახვეულ ამინდში ვაგრძელებდი სიარულს... დავდიოდი და ყველაფერს ვაკვირდებოდი... ვაკვირდებოდი

შენ

კარები გავაღე და შემოხვედი. ვიცოდი, კარებთან იდექი, თუმცა დაკაკუნება ვერ მოასწარი. ხელი ჯერ ისევ მაღლა, ჰაერში გეჭირა, დასაკაკუნებლად გამზადებული. შენს მაგივრად წვიმამ მომიკაკუნა. წვიმაც ჩემი ძველი მეგობარია,

დედა (როგორც ტკბილი მფარველი ანგელოზი)

დედა, დედიკო, დე..სიტყვა რომელმაც ასაკი არ იცის, ერთადერთი დაუვიწყარი ადამიანი არის დედა. განა მარტო ადამიანი? ჩნდება კითხვა და პასუხიც რატომღაც უმალვე მოდის, არა! დედა ანგელოზია.. ანგელოზი რომელსაც უხარია თავისი ბავშვის

რა ფერია ბედნიერება?!

შენ ჩემში ის გარდასახვა მოახდინე, რომელიც ვერავინ შეძლო... მე შენ მიყვარხარ და მჯერა ეს - დაუსრულებელია.

უსათაურო ჩანახატი

ფიქრებში გართული კიდევ ერთხელ შემოვრჩი ღამეს... ვწერ და თითქოს წერის თავიც აღარ მაქვს... ყველაფერი მტკივა,ყველაფერს განვიცდი!!!

ჩვეული უჩვეულობა

უჩვეულოდ მომთხოვა ბილეთი კონტროლიორმა. უჩვეულოდ ვერ ვნახე აღებული ბილეთი და საკმაოდ არაუჩვეულოდ დავჯარიმდი. უჩვეულოდ მომპარა გოგონამ მარკეტში რიგი,მაგრამ არაფერი მითქვამს ყველაფერი ხომ უჩვეულოა

დე...დედიკონა...ჩემო ღიმილმზიანო..

-არ ამიტირდე რა... ჩემო ღიმილმზიანო არ დადარდიანდე,არ მოიწყინო,არ ამიტირდე...გეხვეწები რა... იცი?! ვოცნებობ რომ სამუდამოდ ასე დავრჩეთ..შენ-ღიმილმზიანი,თაფლისფერთვალება დედის,მე-პატარაა ხუჭუჭა ქალიშვილი...ჩვენ ხომ ვერავინ დაგვამარცხებს დედი?ჩვენს