გრძნობათა ღელვა

ყოველ საღამოს ფიქრებს რომ მივეცემოდი თავში ერთადერთი ყოველთვის შენი სახელი მიტრიალებდა და გულში ჩუმად ჩვენი სიმღერის ტექსტს ვღიღინებდი რომელიც ასე გვიყვარდა. განშორების დღეებში მუდამ ამ სიმღერას ვუსმენდი და არვიმჩნევდი გულით რამხელა დარდს

უსასრულობა ∞

ყველაფერი კი ისე რთულადაა ვიდრე მას ჰგონია, მაგრამ ჯერ კიდევ შემორჩენია იმედი, რომ კითხო რისი იმედი გაქვსო პასუხს ვერ გაგცემს, ეიფორიაშია, ჯერ კიდევ აქვს გამოყოლილი ადამიანური სისუტეები, შიში და პანიკა, მიდის, გზას განაგრძობს, მაგრამ ძალიან ნელა.

რა იქნება?

რა იქნება თუ მთელი ჩემი ცხოვრების განმავლობაში მემახსოვრება და ვერ შევძლებ მის დავიწყებას? ვერ ამოვიგდებ თავიდან იმ წუთებს და წამებს რაც ერთად გავატარეთ, იმ მოგონებებს რაც მასთან მაკავშირებს, რა იქნება თუ მის გარეშე ძალიან ბედნიერი

"შეჯახება"

წყეულიმც იყოს ეს დღე ნეტამც სულაც არ დავბადებულიყავი, ადამიანი სატანჯველად მოდის ამ სამყაროში და ნაპერწკალივით მიექანება ცისკენ, ამ წუთისოფელში დაიმკვიდრებს სახელს სულს და ქრება ქრება უკვალოდ უკვალოდ მიექანება ზეცაში რადგან ისევ ამ წუთისოფელში

დაცემა

25 წლისაც არხარ და უკვე მკვდარი ხარ შინაგანად. მოსიარულე გვამი, უემოციო და გაყინული. სიბნელეში მოხეტიალე აჩრდილი, რომელიც ღამღამობით სხვის ცხოვრებას ისაკუთრებს და სახეს იცვლის. სალხინებელის დემონებივით გიზიდავს

ადამიანი-ხატება ღვთისა

ღვთის ნებაა, ყველაზე სრული და მართებული კანონი თუ დადგინდება და ვერავინ ეტყვის შემოქმედს, თუ რატომ შექმენი ამგვარიო, რადგან მექოთნესაც კი შეუძლია თავისი მოზელილი თიხით სხვადასხვა ღირსების ჭურჭელი შექმნას,

ჩვენს სახლში ფერადი პეპლები ცხოვრობენ

ასე იყო პირველის პეპლის გამოჩენამდე, რომელიც სადანღაც მოფრინდა .. წითლად კაშკაშებდა... გაოცებულები ვუყურებდით შავ სიცარიელეში წითლად მოელვარე ნამცეცა პეპელას. მერე ყველა ემოცია ერთად მოვიდა. ჯერ შეგვეშინდა,ძალიან შეგვეშინდა

სულის ადამიანი

-ვიცი რატომაც თქვი მაშინ ეგ და ამის გამო, ყველანაირად ვცდილობ გაპატიო. არ დამავიწყდება არასდროს მაგრამ ვიცი, გადავლახავ. შემდეგში, როცა შენს სულს ძალიან გაუჭირდება მეუხეშე, მლანძღე, ჩემზე გადაიტანე შენი ტკივილები მაგრამ არა იმ გზით და იმ სიტყვებით.

მაპატიე

ჩემი გემის კაპიტნობა. მაპატიეთ, რომ ჩემი ცხოვრება მხოლოდ ჩემია, მაპატიეთ, რომ არ მოგეცით უფლება ჩემი ცხოვრება თქვენ გემართათ. მაპატიეთ, რომ როცა ჩემს გადათელვას ლამობდით, მე ფეხზე მედგრად ვიდექი, ვეცემოდი და ვდგებოდი, ვდგებოდი უფრო ძლიერი.მაპატიეთ,

გახრწნილი სული

უსულო საგნად ცხოვრება და რუტინულად გატარებული ნებისმიერი მომენტი, შენივე პიროვნებას უსვამს ხაზს, შენივე არსს ეწინააღმდეგება და სპობს მასში აღმოცენებულ სინათლის მარცვალს.