რატომ სჭირდება ყველაფერს დამსახურება?

რატომ სჭირდება სიყვარულს დამსახურება? განა სამყაროში არაფერია უანგარო? უსამართლობაა ცხოვრებაში ყველაფერს დამსახურება სჭირდებოდეს. ხანდახან ბედნიერებას დაუმსახურებლადაც უნდა იღებდე.

ცხოვრების დერეფანი

შავი დერეფანი... ლითონის კედლები... მარტო ვარ... სიცივეს ვგრძნობ, რომელმაც მთელ სხეულში შემოაღწიაა ... გულის ძგერის ხმა არ მესმის, მხოლოდ ვგრძნობ როგორ მიედინება სისხლი გაყინულ სოსხლძარღვებში. ჩემი ხმა... მას ლითონის კედლები ისრუტავენ...ჩემს

გვიპოვინ მზის სხივები

ღამის წყვდიადს ლამპიონების მკრთალი შუქი და ჩემი ნათელი მოგონებები აცოცხლებს... მახსენდება ის ქარიანი შემოდგომის დღე, როცა ირგვლივ მზის სურნელი იდგა და როცა შენ ჯერ კიდევ შეიგრძნობდი მას.შენ ისეთი

უაზრო სამყარო

აქ ხარ თუ არ ხარ, ეგეც კი არ იცი... არც ის იცი რა უნდა თქვა, ან როდის... აუარებელ ხალხს შორისაც რომ სრულ მარტოობას გრძნობ, უაზრო არაა ის სამყარო?! როდესაც გტკივა, ხელს იწვდი და მაინც, არავინ იქნება ვინც მას ჩაკიდებს. მომავალზე ფიქრს და ოცნებას

ჩემნაირებს შენნაირები აუფერულებენ

ჩემნაირებს ქუჩაში ხშირად შეხვდები, მუდამ თავაწეულნი და ბაგეებზე მოთამაშე ღიმილით თვალებაციმციმებულნი დადიან. წლის ყველა სეზონი აბედნიერებთ და ყველა დილას ჩურჩულით ესალმებიან.

ბედნიერების 2 სურვილი

ეს ისტორია ეძღვნება ადამიანებს რომლებიც ცხოვრების ჩქარმა რიტმა ჩათელა.ნიკოს არგაუმართლა იძულებულია მთელი დარჩენილი ცხოვრება ერთ მდგომარეობაში გატაროს,აიტანოს ხალხის ინტერესიანი და სიბრალულით დატვირთული მზერა.ეს ისტორია ხალხისთვისაა ვინც ბედმა

პატარა მისის ბლოგი - ,,ჩემი ვალენტინი"

მე რა, სრულიად მარტო მაკდონალდსში ვზივარ და ორმაგ ჩიზბურგერს ვჭამ და მგონია რომ ეს დღე არის ზუსტად ისეთი,როგორიც წინა,უბრალოდ ვალენტინობას გამძაფრებულად სდევს წითელი ფერი და მზიანი ამინდი.

დამაბრუნე

მაგრამ განა ეს სიტყვები სასოწარკვეთილებაში მყოფს, შვებას მომგვრის?განა დამეხმარება რომ თავსდამტყდარ უბედურებას შესაფერისად გავუმკლავდე?განა შემაძლებინებს რომ არ დავნებდე?

ღამის ეიფორია

მოგონებები პირველი ფიფქებივითაა და სანამ გადნა საჯაროდ მოგწერთ. მეტად დღიურია ვიდრე აღსარება. ნუ დაიბნევით უბრალიდ იკითხეთ და მიგრძენით. ძალიან შორიდან არ მიწევს დაწყება, თუმცა არც ისე ახლოს ვარ დღევანდელობიდან.

''უცნობი ქალის წერილი'' (ჩემეული გაგრძელება)

,,მწერლის წინ აღიმართა ქალის უხილავი სახე და იმ ქალზე ფიქრმა შეიპყრო, როგორც შორეულმა მუსიკამ.’’ ახსენდებოდა ნელა, მაგრამ მაინც, ლამაზი ქალიშვილი..