* * *

თავი ვერ მოვაბი რაიმეს წერა დამეწყო. თავს იმით ვიმართლებ ხოლმე, რომ ჯერ დრო არაა და რომ ეს დრო მოვა და ერთ დღესაც ძალიან მაგარ ამბავს დავწერ ჩემს ცხოვრებაზე. მაგრამ ეს დღე არა მგონია ოდესმე დადგეს იმიტომ, რომ ახლაც კი როცა ვცდილობ რაიმე დავბეჭდო,

მკვდრის სუნთქვა (თავი 2)

დედის გარდაცვალების შემდეგ დეიდა გაბრიელასთან ცხოვრობენ.დეიდა გაბრიელა კეთილი ქალია,რომელმაც შეიფარა გზას აცდენილი და-ძმა.ქალაქის ცენტრში ცხოვრობს ორსართულიან ბინაში.სახლში შესვლისთანავე იგრძნობ მყუდროებასა და გაზაფხულის სურნელს.სახლი 70ანების

მკვდრის სუნთქვა

გინახავთ მკვდრის სუნთქვა?გინახავთ ცოცხლად გარდაცვლილი ადამიანი?ის კი არა,ყუთში,რომ წევს და მიწას აყრიან; არა,იცით მკვდარი ვინ არის? თავისი სიცოცხლის მანძილზე,რომ არავინ უპასუხა არც სიყვარულზე,არც სითბოზე,არც სიკეთეზე...მკვდარი იმას ჰქვია,სიცოცხლის

შენი სხეულის ნაწილებზე ამოსული ბალახები

დღეს შენს საფლავზე ვიყავი, ხელცარიელმა მოგაკითხე. ამოსული სარეველა ბალახები ამოვგლიჯე მიწიდან, შენი სხეულის ნაწილებზე ამოსული ბალახები...

აღარ დაგვტოვო (თავი 1)

ეს მოთხრობა არის უმამოდ გაზრდილ გოგოზე, მის პრობლემებზე, სიყვარულზე და თავად მამამისზე. საერთოდ სიტყვა "მამა" ს არვარ მიჩვეული.. როცა პატარა ვიყავი ერთხელ დედას ბაზარში წავყევი როცა დედა არჩევდა რა ეყიდა მე ყველა იქ მდგომ კაცს ჩამოვუარე, ერთერთს

ბებო-ბაბუ

დღეებს ითვლიდა, ცოტაც და ჩემს გოგოს ვნახავო, მაგრამ სიკვდილმა შეგვიშალა ხელი... ყოველი ჩამოსვლისას თითოეული მოგონება თვალწინ გადამეშლება, ყოველი წამი ისევ თავიდან ცოცხლდება... და სადღაც გულის სიღრმეში ჩამარხული უთქმელი ტკივილი, თითქოს საცეცებს

ცივი სინათლე-(ეძღვნება თორნიკე ინატაშვილის ხსოვნას)

ბაკურიანში მივლინებით ჩასული ახალგაზრდა ბიჭი,რომელსაც სახლში ცოლი ელოდება,ახლა დგას ერთ-ერთი შენობის სახურავზე და ღიღინით ასრულებს თავის სამუშაოს.ყველაფერი ჩვეულებრივად მიდის,რომ უცებ,ერღვევა წონასწორობა და...დრო ჩერდება.იქ,სადღაც,თბილისის ერთ-ერთ

ბი ემ სი გორგია

ხომ არსებობენ ადამიანები,რომლის დავიწყებაც შეუძლებელია.არ აქვს მნიშვნელობა შენს ცხოვრებაში დიდი ხნით იყვნენ თუ არა..კარგად იცნობდი თუ არა...რომ მათ შეუძლია ბედნიერება მოგიტანონ,მათი გახსენებისას,სიმშვიდეს და სითბოს გრძნობდე,უცებ ქრებიან...არა

მზე

იდეალია... ქალის იდეალი. გყოლიათ ადამიანი , ვინც თქვენს შინაგან დემონებს ,ანგელოზებად აქცევს? მან ჩემი დემონები პატარ-პატარა მზეებად აქცია...

გუკა და ლიკა

გუკა: ლიკა გაჩერდი რას აკეთებ? ლიკა: არგინდა შემეშვი უნდა წავიდე !! გუკა: და შვილი ჩვენი პატარა მარტო უნდა დატოვო ? ლიკა: მე სულ მასთან ვიქნები.. (თითონაც არ ჯეროდა ამ სიტყვების.. ცრემლებს ვერიკავებდა) გუკა: და შენ, რომ მიდიხარ? რა ვუთხრა პატარას,