აღარ დაგვტოვო (თავი 1)

ეს მოთხრობა არის უმამოდ გაზრდილ გოგოზე, მის პრობლემებზე, სიყვარულზე და თავად მამამისზე. საერთოდ სიტყვა "მამა" ს არვარ მიჩვეული.. როცა პატარა ვიყავი ერთხელ დედას ბაზარში წავყევი როცა დედა არჩევდა რა ეყიდა მე ყველა იქ მდგომ კაცს ჩამოვუარე, ერთერთს

ბებო-ბაბუ

დღეებს ითვლიდა, ცოტაც და ჩემს გოგოს ვნახავო, მაგრამ სიკვდილმა შეგვიშალა ხელი... ყოველი ჩამოსვლისას თითოეული მოგონება თვალწინ გადამეშლება, ყოველი წამი ისევ თავიდან ცოცხლდება... და სადღაც გულის სიღრმეში ჩამარხული უთქმელი ტკივილი, თითქოს საცეცებს

ცივი სინათლე-(ეძღვნება თორნიკე ინატაშვილის ხსოვნას)

ბაკურიანში მივლინებით ჩასული ახალგაზრდა ბიჭი,რომელსაც სახლში ცოლი ელოდება,ახლა დგას ერთ-ერთი შენობის სახურავზე და ღიღინით ასრულებს თავის სამუშაოს.ყველაფერი ჩვეულებრივად მიდის,რომ უცებ,ერღვევა წონასწორობა და...დრო ჩერდება.იქ,სადღაც,თბილისის ერთ-ერთ

ბი ემ სი გორგია

ხომ არსებობენ ადამიანები,რომლის დავიწყებაც შეუძლებელია.არ აქვს მნიშვნელობა შენს ცხოვრებაში დიდი ხნით იყვნენ თუ არა..კარგად იცნობდი თუ არა...რომ მათ შეუძლია ბედნიერება მოგიტანონ,მათი გახსენებისას,სიმშვიდეს და სითბოს გრძნობდე,უცებ ქრებიან...არა

მზე

იდეალია... ქალის იდეალი. გყოლიათ ადამიანი , ვინც თქვენს შინაგან დემონებს ,ანგელოზებად აქცევს? მან ჩემი დემონები პატარ-პატარა მზეებად აქცია...

გუკა და ლიკა

გუკა: ლიკა გაჩერდი რას აკეთებ? ლიკა: არგინდა შემეშვი უნდა წავიდე !! გუკა: და შვილი ჩვენი პატარა მარტო უნდა დატოვო ? ლიკა: მე სულ მასთან ვიქნები.. (თითონაც არ ჯეროდა ამ სიტყვების.. ცრემლებს ვერიკავებდა) გუკა: და შენ, რომ მიდიხარ? რა ვუთხრა პატარას,

მარადისობის მარწუხებში

ან ძალიან უნდა მიხაროდეს ან ძალიან მწყინდეს... ან უბედნიერესი ვიყო ან კი ამქვეყნად ჩემზე უბედური არვინ მეგულებოდეს... რთულია ასეთი ყოფაა, ძალზე რთული... სრულიად მარტო ვდგავარ ცოდვათა მორევის წინაშე, რომელსაც ჩემი ჩათრევა უნდა...

არავინაა იდეალური

ერთერთი დიდი პრობლემა ოცდამეერთე საუკუნეში, რომელიც ყველას აწუხებს, ვიმსჯელოთ ერთად. ასევე ჩემთვის ძალიან საინტერესო იქნება თქვენი აზრიც,და გახსოვდეთ რომ "არავინაა იდიალური"

შეშლილი ქალაქი

ღამდება და ისევ იდუმალებით მოცული სიბნელე ეცემა ნაცრისფერ ქალაქს ოდესღაც სიცოცხლით სავსეს ახლა კი სრულიად ჩამქრალს,აქ ვეღარ ნახავთ მომღიმარ სახეებს აქ საერთოდ სახეებს ვეღარ ნახავთ აქ ხომ სიყალბე მეფეობს აქ ხომ...

ადამიანი წარსულიდან

ძვირფასი ადამიანი , ის ვინც ყველაზე ახლოსაა , ის ვისაც უყვები გულის ყველაზე ბნელ ადგილას გადამალულ საიდუმლოებებს , ის ვისაც დანა უჭირავს და არჩევანის წინაშე დგას. არ ვიცით რას აირჩევს