ჩემი სიცოცხლის ნათელი ფერი

მაშინ როცა იმედი გადაწურული გაქვს გამოჩნდება ის ერთადერთი, რომელიც ხელს ჩაგჭიდებს და აღარასოდეს გაგიშვებს . იმედს მოგცემს, შენს სიცოცხლეს ელფერს შესძინს. ის შენი სიცოცხლის ნათელი ფერი გახდება, ფერი რომელიც შენს გულში გაანათებს ხოლმე მის შეხებასა

ახალი წელი

რაღაც მინდა მოგიყვეთ, თავს თუ არ შეგაწყენთ. ვეცდები მომაბეზრებელი და რუტინული არ ვიყო. ახალ წელზე მინდა გითხრათ, უფრო სწორი იქნებოდა ჩემი დამოკიდებულება ახალი წლის მიმართ. თუ ახალ წელზე?! მოკლედ თქვენ გადაწყვიტეთ. სიტყვა რომ არ გამიგრძელდეს, არ

და მაინც რას ნიშნავს ჩემთვის ახალი წელი?!

ახალი წელი?! ჰმ... რას ნიშნავს ჩემთვის ახალი წელი?! ეს კითხვა უკვე დიდი ხანია მაწუხებს. და თქვენთვის რას ნიშნავს ახალი წელი?! მე ახალი წელი ეს სიტყვა, რომ მესმის ეგრევე თავში მიტივტივდება ის ფაქტი, რომ ახალი წელი მოდის ახალი იდეებით, გრძნობებით და

შენი უშენობა ჩემში

მოდის... ახალი წელი მოდის თითქოს ახალი იმედებით და სურვილებით ისე თითქოს ეს დღე დიდ რამეს ცვლიდეს ჩვენს ცხოვრებაში, მაგრამ რა ვუყოთ იმ თანდაყოლილ ჩვევას, რომ ახალი ახალი ცხოვრების დასაწყისია (თითქოს)...

დეკემბრის სუსხიანი მოსასხამი

დეკემბრის ბოლო დღეების სიცივე მჭიდროდ მოვიხვიე დასუსტებულ მხრებზე და გაყინული ხელებით ძლიერად გამოვიხურე ცივი სახლის ჩამომხმარი კარი. არც ერთი ფოთოლი აღარ შერჩენოდა ხეებს და მათ მაგივრად ბლანტ სიმარტოვეს შეეფუთა გაზაფხულზე გაგიჟებით

სულ'არეული...

არ ვიცი გრძნობების გამოხატვა... და არ ესმით ადამიანებს ჩემი.. არც ვამტყუნებ.. უახლოეს ადამიანებსაც არ ესმით.. ისეთი დროა, კაცს რომ უყურებ და ელაპარაკები - არ ესმის და ვის ცალია შენ, მუნჯს "გისმინოს", ან თვალებში ჩაგხედოს... ზუსტად ვიცი, რომ ის ჩემი

" უსახელო "

გრძნობა ან არსებობს, ან არა.. არ მჯერა გამქრალი გრძნობების.. ე.ი არც ყოფილა, უბრალოდ შეგეშალა, მოგეჩვენა.. არც უნაკლო და უშეცდომო ადამიანების არსებობის მწამს.. მარცხი მხოლოდ გარემოებაა, თუ არ მარცხდები - არ ვითარდები.. არ უნდა დანებდე.. დანებება

კიდევ ერთი გაუბედავი წერილი შენთვის

მე მჯერა, რომ ყველა ადამიანი რაღაც მისიით მოდის ჩვენს ცხოვრებაში... შენ ჩემი გულის თვალების ახელა გქონდა დაკისრებული, ჩემი მკვდარი გრძნობების გაცოცხლება... მაგრამ შემდეგ ნაბიჯზე არაფერი გითქვამს... ასე უცნაურად აჩანჩქერებული გულით შუაგულ ოკეანეში

დაინახე ის...

ოდესმე მიტოვებულ სულზე გსმენიათ რამე? აი ისეთზე, ირგვლივ უამრავი ადამიანი, რომ ჰყავს და მაინც მიტოვებულად, რომ გრძნობს თავს? განა მას ასე უნდა რა, უბრალოდ ასეა, მიტოვებულია და მორჩა...უსარგებლო"სავით"

გრძნობები (სრულად)

კარში იდგა, მხოლოდ შარვალი ეცვა...საოცრად ესთეტია, იცის რა უნდა გამოაჩინოს და როგორ, ტატუირებებიც კი ისე აქვს განლაგებული წელსზემოთ სხეულზე, დანახვისთანავე ჩემი აზროვნების უნარი დაბლოკა :) შევაბიჯე და იქვე გავჩერდი, კარი დინჯად დახურა, მერე კი