უემოციო ქალაქი

დღეს შაბათია, საზოგადობის გარკვეული ნაწილისთვის ერთ-ერთი საყვარელი დღე.დღე, როდესაც შეუძლიათ დაიწყონ ცოტა ხნით განტვირთვაზე ფიქრი. მე კი ვზივარ კაფის ერთ-ერთ კუთხეში, სადაც ძალიან, ძალიან კარგი გარემოა გარშემო. ცხელი ამერიკანოს და სასიამოვნოდ წყნარი

ბავშვთა ძალადობის წინააღმდეგ საერთაშორისო დღე

დროა რეალობას თვალი გავუსწოროთ და ვაღიაროთ, რომ წინა წლებთან შედარებით ბავშვთა მკვლელობის, მათზე ძალადობისა და მათი სუიციდის სტატისტიკა საკმაოდ მომატებულია. ეს არ არის სახუმარო თემა და მე არ მაქვს იმის უფლება, რომ 20 ნოემბერს ღიმილით შევხვდე, რადგან

სურვილები...

დაწერილია იქ სადაც პირველად გნახე და დავიჯერე რომ ფიქრები, ოცნებები, სურვილები ხდება... უცნაური სურვილები მიჩნდება ბოლო დროს, გაფუჭებულ ტელეფონზე მინდა შენი ნომერი ავკრიფო და სასწაულის ძალით დაირეკოს. (შეპყრობილივით ვარ, შენით შეპყრობილი-ვით.)

ტკივილნარევი დუმილი.

საწოლზე ემბრიონის პოზაში ვწევვარ და არ ვიცი რა მჭირს ან რა მინდა… ერთადერთი რასაც ვგრძნობ მისი სუნთქვაა ჩემს ზურგს უკან, ვიცი არ ძინავს… როცა ძინავს რიტმულად სუნთქავს ახლა კი რამოდენიმე სუნთქვა ჩააგდო…

სულის ძახილი [სრულად]

ვუსმენ სევდიან მუსიკებს, რომლებმაც წესით უნდა ამატიროს, მაგრამ არა. არანაირი შეგრძნება არ გამაჩნია გარდა სიცარიელისა, რომელიც იმდენად ღრმაა, რომ თავად ვიძირები მასში. ეს უგრძნობლობა სულს მიყინავს და მოსიარულე გვამად მაქცევს.

დედა

წერა ვისწავლე დედი იცი?და ამიერიდან თუ ვერ გეტყვი დაგიწერ მაინც "მიყვარხარ"ს და წყალს გამოვატან დაკეცილ ფურცელს. დედი...იცი სიმაღლეში სწრაფად ვიზრდები და მჯერა როცა გავიზრდები მე შენ გიპოვი. დე აქ უამრავი ჩემნაირია, მათგან უმეტესობას დედა არ ჰყავს

დღეს მე გაკოცე

დღეს მე გაკოცე, მთვარის შუქზე, სხეულს შიგნით ყოველმა პროცესმა ქაოსურად დაიწყო მოქმედება, ყველაფერი აირია.. ძარღვებში სისხლი მიდუღდა და შიგნიდან ვხურდი.. რაღაც ხდებოდა.. რაღაც ისეთი რაც ცხოვრებაში არ მიგრძვნია.. ეს სხვა იყო, უცნაური , უცხო და

ფერისცვალება…

“რაღაც რომ ხდება უცნაური, მარტო შენ იცი, გსურს, სხვებსაც უთხრა, გააფრთხილო, არ კი გაცლიან...

101 to yourself

როცა ყველა გეგმა, რომელიც გქონდა, უფსკრულისკენ მიექანება, სხვა რა დაგრჩენია ადამიანს, თუ არა ცივ ოთახში ჯდომა და წერა?

შუა ღამეა

შუა ღამეა. დამღლელი სამუშაო დღის შემდეგ მოუთმენლად ველოდებით, ბოლო სტუმრების წასვლას. მათ კი საერთოდ არ ანაღვლებთ და ვერც კი ამჩნევენ, თუ რაოდენ დაღლილი, დაქანცული და მძინარე სახეებით შევცქერით თითოეულ მათგანს იმ იმედით, რომ რომელიმე მაინც