03.09.2023

ერთი ჩვეულებრივი დღე იყო როგორც ყოველთვის. სამსახურიდან დაღლილი გამოვედი და სარაჯიშვილის მეტროში ჩავედი. ტაბლოს შევხედე და ერთი ჩავისუნთქ-ამოვისუნთქე.

უკანასკნელი წვიმა

იქნებ წვიმიან ამინდებს ყველაზე მეტად ჩვენ ვუხდებით. ხელჩაკიდებულები, შეიძლება ჩახუტებულებიც კი, ან უბრალოდ ერთმანეთის გვერდიგვერდ მიმავალნი.

დღე რომელიც არ თენდება

გამარჯობა, იცით რომ ერთ დღეს მოკვდებით? ეს ცხადია იცით, თქვენ ხომ ცხოვრებაზე შეყვარებული პატარა ფილოსოფოსი ხართ, იცით და გიხარიათ მისი არსებობა, რამეთუ თქვენ როგორც სიცოცხლეზე შეყვარებული ადამიანი სწორედ მასში ჰპოვებთ სიცოცხლის უმაღლეს გამოვლინებას.

ცარიელი

სიცარიელე, რომელიც შენი ცხოვრების მთავარი კაცის გაქრობას მოაქვს, ჰგავს დემონს, რომელთან ორთაბრძოლაც ყველა მცდელობის მიუხედავად წაგებული გაქვს.

ისეთი ადამიანებიც ხომ არსებობენ...

ისეთი ადამიანებიც ხომ არსებობენ, შავი მაისურებითა და შავი შარვლებით რომ შემოიჭრებიან შენს სამყაროში და მას ყველაზე ფერადად გადააქცევენ

ვარდისფერი ხალათი

იმ დღეს,ვარდისფერი ხალათი მეცვა, როდესაც პირველად მოხვედი ჩემთან და მითხარი, რომ სიცოცხლეზე მეტად გიყვარდი, მე დაგიჯერე. ვიფიქრე, რომ შეიძლებოდა ვინმეს სიცოცხლეზე მეტად ყვარებოდი, საკუთარ თავზე მეტად.

არტემისი და აპოლონი

ის ინსომნიიით გაჟღენთილ თავს მხარზე დამადებს,იგრძნობს ჩემს სუნთქვას,მკერდში გაქცეულ გულის ცემას,იგრძნობს უამინდობას და არ დაიძინებს. მას შეუჩნდება ძველი ცოდვა...არ გამიხსენებს,არ მომინატრებს - მაგრამ ეგ ჯერ არ ახსოვს.

სააღდგომო კვერცხი

გენტ ბრიჯზე აბრა ამბობს ''აქ არანაირი აღდგომის კვერცი არ არის.დაახვიე'' მარა მთვარეს ესვრი სნაიპერით და მისი ზომა იცვლება.კატალინას კაბინასთან ახლოს სამი საფლავი და ერთი ნიჩაბია.მეოთხე რისთვისაა, მე რომ დავიმარხო?დედაქალაქის სასაფლაოზე არის

ელ რაბი ალი და მათემატიკა

დღეს შემიძლია ყველაფერზე ვწერო, მაგრამ მირჩევნია მოვყვე ელ რაბი ალის ისტორია, რომელიც ღიად დატოვებულ ფანჯარაში მზის მთვარეგამოვლილ სხივებს შემოჰყვა და ასე აღმოჩნდა ჩემს საძინებელში. რაბი ალი ერთ დროს მექაში ცხოვრობდა და არც ბედნიერი კაცი იყო, არც

როცა სასწაული არ მერგო...

ვერ გავბედე მეთქვა, რომ ჩემი სხეული ახალს ვერასდროს შექმნიდა. ამის საშუალება არ მექნებოდა, თურმე ძალები არ მეყოფოდა. ვერასდროს ვიქნებოდი ლამაზი ორსული, რომელსაც უცხო ადამიანები გაუღიმებდნენ და შორიდან ეტყოდნენ " ღმერთმა გაგიზარდოთ"-ო.