მტრედებიანი ბინა

წუთის წინ ტელეფონი გავთიშე. სიბრალულმა ჭყინტი ყველივით გამწურა. შემეცოდა. ერთი, ორი, სამი, მივდივარ... მივედი. რას ხედავს ამას ჩემი თვალები?! ქალი მკვდარივით წევს დაბეტონებულ გზაზე და ხელში კარგამოზრდილი ხორცის ნაჭერი უჭირავს, ასე შორი ხედვითაც

ქაოსის კატები (სრულად)

Ნეფრიტის წიგნები მოჩანს კუნძულებიდან, დამაბრმავებელი ზურმუხტის ზღვებიდან. Აკვამარინის ფერში ჩაფლული პოსეიდონი გაჰყურებს უკიდეგანო ზღვას და ოკეანეებს, განაგებს მარჯნის რიფების სამყაროში ჩაძირულ ქვეყნებს,

"არეულობა"

ხანდახან შენს ფოტოებს ვუყურებ. ვხედავ, თუ როგორ გაიზარდე და მინდა იმ სახის ნაკვთები გავიხსენო, მე რომ მიყვარდა. მინდა დავიმახსოვრო.

სიყვარული

ნელი ნაბიჯით ვუახლოვდები ფანჯარას,მეშინია, იმედგაცრუების მეშინია,იმ შეგრძნების მეშინია, იქ რომ არ დამხვდე. თუმცა შეხვედრის ყველაზე მეტად მეშინია,შეხედვის მეშინია, იმ ტკივილის მეშინია რასაც შენს თვალებში ჩამდგარი სევდა მომანიჭებს.

ნაბიჯი წინ.

ცხოვრების რაღაც ეტაპზე გააცნობიერებ რომ მარტო უკეთხარ.კონცენტრირებული საკუთარ თავსა და შენს მიზნებზე რომელზეც ფიქრი დაიწყე...ხშირად ადამიანები გვაბრკოლებენ, რომ განვვითარდეთ,თითქოსს უხილავ ჯაჭვით გვაბამენ და არ გვიშვებენ.

ლილიანას უხილავი ლანდი

მიყვრადა. მისი თოვლივით სპეტაკი სახე,ვერბენასავით ნაზი კანის ქვეშ მოქცეული ცისფერი ვენები. სახეზე მზისფერი ჭორფლები და მინდვრისფერი თვალები,თმა კი მზის სხივებივით თვალის მომჭრელი,სახე იისფერი ჰქონდა,სიცივისგან შეშუპებული და გაყინული..

მე, გიჟს მეძახიან!

მე, გიჟს მეძახიან! დილიდან დაღამებამდე, მკვდრებს ვუზივარ გვერდით...

წვიმს...

ყოველთვის ვფიქრობდი, რომ წვიმა უბრალო მოვლენა არ ყოფილა, ეს უფრო ძვირფასი, მნიშვნელოვანი რამ იყო.

ჩაი, ყავა და Take Five (ნაწილი 2)

ავტორი გვიყვება ერთი ჩვეულებრივი ქართველი ბიჭის ისტორიას, რომელიც სამსახურიდან გამოსული გასეირნებას გადაწყვეტს და შემთხვევით, კაფეში შეხვდება ლუკას ...

ჩაი, ყავა და Take Five

ავტორი გვიყვება ერთი ჩვეულებრივი ქართველი ბიჭის ისტორიას, რომელიც სამსახურიდან გამოსული გასეირნებას გადაწყვეტს და შემთხვევით, მცხეთაში, კაფეში შეხვდება ლუკას ...