ამბიციური მე

ერთხელ, ხატვაში დავალება გვქონდა ნატურმორტი უნდა დაგვეხატა. ფანქრები არ მქონდა სახატავი.მრცხვენოდა, სკოლასაც ვერ გავაცდენდი, ნატურმორტი კი აუცილებლად ფერადი ფანქრებით უნდა შემესრულებინა.

Childhood dream

მე პიტერ პენი მესიზმრა.მესიზმრა, რომ ფანჯარა ღია დამრჩა და ღამე მისი ჩრდილი ჩემს ოთახში შემოფრინდა. ცოტახანში კი გამხდარი, მაღალი, წითური, ჭორფლებიანი ბიჭიც უკან შემოჰყვა. როგორც ჩანს ჩრდილი

"დარჩი ჩემთან"

დარჩენა , თუ წასვლა ? რომელი უფრო ადვილია ? მე , თუ მკითხავთ , ყველაზე ადვილი და , ამავე დროს ყველაზე ძნელი , წასვლაა ... რატომ ? ყველას ცხოვრებაში დგება ისეთი მომენტი , როდესაც საუკეთესო

ბიპოლარული აშლილობა

ზედმეტად პატარა ვიყავი იმისთვის, რომ გამეგო რას ნიშნავდა ეს ყოველივე. რატომ ტიროდა მამა ჩუმად და რატომ აღარ მეხუტებოდა დედა ძილის წინ. იმასაც ვერ ვხვდებოდი რატომ მოუხშირეს კამათს, რომელიც დღითი-დღე მწვავე ხელ-ჩართულ ბრძოლაში გადადიოდა. ერთადერთი

ცხოვრება სიგიჟეა

ცხვრებაში ასეთი გზა ავირჩიე, გზა რომელშიც ნაკლებად ჩანს ტკივილი და ნაკლებად იხატებე ჩემს სახეზე სევდა, სინამდვილეში ეს ყველაფერი ისე მძაფრადაა ჩემში ვგრძნობ მალე სუნთქვასაც ვეღარ შევძლებ.

უმისამართო წერილი- გოდერძი ჩოხელი

– მე შენ მიყვარხარ! – არა გჯერა?– ვიცი რაღაც დაკარგა ამ სიტყვამ მეოცე საუკუნეში, თითქოს გაიცვითა და აღარავინ იჯერებს. ხომ შენც ასე ფიქრობ და ალბათ ამიტომ ხარ ასე შორს და არ გჯერა ჩემი. მე კი…

მანამდე კი...

ვგრძნობ როგორ მეხვევა შენი ხელები მხრებზე, მეც გხვევ ხელებს და თავს მკერდზე გადებ, შენს სურნელს ვგრძნობ, რაღაცნაირი სურნელი გაქვს,

გამოფხიზლების დროა!!!

მერე და ვინაა ის ვინც არ მოგვწონს, ვინ ქმნის რეალობას ისეთს როგორიც დღესაა, ვინაა საქართველო, ვინ აღარ იცინის ქუჩაში, ვინ გააუბედურა ქვეყანა, ვინ მათხოვრობს ქუჩაში და ვინ არის ის ვის გამოც მათხოვრობენ? ვისი შვილი შიმშილობს დღეს და ვის შეუძლია ამ

რეალობასა და არარეალობას შორის

თვალებს ვხუჭავ,მეღიმება,სასიამოვნოდ თუ მწარედ არ ვიცი ჯერ ვერ ვამბობ ზუსტად მაგრამ ვიცი რომ მჭირდება უმოძრაოდ, თვალებდახუჭულ მდგომარეობაში ყოფნა.ისევ ვიღიმი და წარმოვიდგენ,წარმოვიდგენ თვალებს

ილი

უბრალოდ გაიღიმე, ყველაფერი რასაც ხედავ წარმოსახვის ნაწილია, ყვლაფერი რასაც ხედავ სისულელა. არაფერია სამუდამო და რეალური შენს გარშემო. არც შენ, არც შემი მეგობრები , არც სიყვარული. საერთოდ არაფერი. დროა შეეგუო რომ ამ სამყაროში მარტო ხარ და ყოველთვის