ნამდვილი

ამ ცხოვრებაში ნამდვილად რთულია იყოლია ნამდვილი 'ადამიანი - მეგობარი ',,თუნდაც ერთი კონკრეტული ადამიანი, ეგეც არაუშავს, უბრალოდ მეცოდინოს რომ მენდობა ჩემი სჯერა,ეცოდინება როდის რამაწუხებს რამტკივა, როდის ვარ ემოციურად და როდის უემოციოდ, როდის

რა გრძნობაა,როცა ვინმე გიყვარს?

ოხ,როგორ შემცივდა.საყელოს ბოლოებს ყელისაკენ ვქაჩავ და მზერა შენობებს შორის ჩაპრესილი ნისლისკენ გადამაქვს.ვიღაცის ფანჯრიდან შუქი მოჩანს. ეგოისტურად მსიამოვნებს,

წერილი უცნობ ხევსურს

დედას რომ ვეუბნები, ხევსურს უნდა გავყვე-მეთქი, ვაი შენს პატრონსო, – მეუბნება. აბა თბილისში ვინ ვიპოვო ჩემსავით გიჟი, რომ ხევსურეთში წამომყვეს? ვის ავუხსნა, რომ აქედან შორს მინდა. იქ, სადაც ზამთარში გზები იკეტება,

გელოდები

ჩემო სიყვარულო, მენატრები... ვერ წარმომედგინა, თუ ასე ძალიან მიყვარდი, ასე ძალიან შემეძლო შენს გამო დარდი. სად ხარ? ყოველ დღე გელოდები, შენს ზარს ველოდები. მეექვსე დღეა არაფერი მსმენია შენგან. ღმერთს ვევედრები, რომ ცოცხალი იყო.

დაჭერობანა

იმ დღეს დედასთვის არაფერი მითქვამს, ალბათ იმიტომ, რომ მაშინ ზუსტად არვიცოდი, რატომ მინდოდა ასე ძალიან გავზრილიყავი.. შეიძლება ეს უბრალოდ ბავშობის აკვიატება, რომელიც დედამიწაზე მცხოვრებ თითქმის ყველა ბავშვს სურს ... უბრალოდ სურთ და მორჩა! წერტილი!

ვერწერა

აღარაფერი მაქვს დასაწერი.სიტყვები მცვივა ხელებიდან და სანამ აკრეფას მოვასწრებდე, იკარგება.ძალა აღარ შემრჩა, რომ მუჭი შევკრა და იქ მოვაქციო ჩემი სათქმელი.მაინც გამოძვრება ხოლმე ერთი მძიმე,

ამ ქვეყნიური ყოფითი პრობლემები

არაჰალუცინაციობრივი მდგომარეობა.... რეალურადაც ხდება ასე... ვდგავარ საკუთარ სახლში, მისაღები ოთახის შუაგულში, როგორც უკუბოვო მიცვალებული და ვუსმენ მათ, ვინც ვერ გამიცნო და ვერ დამაფასა.

ხანდახან

ხან მგონია, რომ წლების წინ მიტოვებულ სახლში მაგიდაზე დარჩენილი წასაკითხი ბარათივით ვარ, ვინმე სიცხეს შემოფარებული მგზავრი ერთხელაც აუცილებლად რომ წაიკითხავს, მაგრამ ადრესატი ვერასოდეს...

მოგკლავდი...

მოგკლავდი… მაგრამ… არა შენი სიკვდილით, შენს სილამაზეს მოვკლავდი ჩემში და მერე ყველაზე დახინჯებული გულით თავიდან შეგიყვარებდი.

ალქაჯი

-ეს არის გეი ვარო? ამ გოგოს ისეთი სიყვარულით უყურებ, გამორიცხულია სიმართლე იყოს რაც მე მითხარი.._საკმაოდ მაღალი ხმით საუბრობდა, რის გამოც იქ მყოფების ყურადღება დავიმსახურეთ..