სანამ ფიქრები გამექცევა

ერთი ისეთი ადამიანი,რომელზეც იფიქრებს და მასზე ფიქრიც გააბედნიერებს.არ ვიცი რატომ ვტოვებთ ადამიანები ერთმანეთ,მაგრამ ფაქტია ვტოვებთ.მე ვფიქრობ გაუსაძლისი,როდესაც ხდურთიერთობას გულის ტკენის

მანია

ეს ჩანახატი უცებ დავწერე , არ ვიცი კარგი არის თუ არა. კაცი რომელიც არის მკვდარი და მისი საყვარელი რომელიც წერილსს პოულობს მის კაბინეტში. ზის და კითხულობს შემდეგ კი....იცი რა მინდა ახლა ყველაზე მეტად. ღამე. მე. შენ. ჩვენ. ერთად ვიწვეთ. მე შენს წვრილ

ჩანახატი

მამა-შვილი პარკში სეირნობს.ეს პატარა გოგონა ისე ეკვრის მამას, გეგონებათ ვინმე მის წართმევას ცდილობსო.-მამიკო შენ ხომ არ წახვალ არსად?-შენს გარეშე არა საყვარელო.-და დედიკოს როდის ვნახავთ?

ჩანახატი

ანი და გიორგი ქუჩაში სეირნობენ. უკვე სამი წელია რაც შეყვარებულები არიან. -აუ წამო რა სადმე დავსხდეთ და ვჭამოთ, თორე თავბრუ მესხმის(ანი) -წამო აქვე ახლოს ძაან მაგარი კაფეა(გიორგი) -წამო(ანი) ვეღარ ითმენდა ისე შიოდა. ათ წუთში უკვე კაფის წინ იყვნენ.

შავი ჩარჩო

დღეს უკვე მერამდენედ დავფიქრდი ერთსა და იმავე საკითზე, თუმცა პასუხი არსად ჩანს . გონებაში დალექილი კითხვის ნიშნები ისე ხმაურიანად აკაკუნებენ,რომ მინდა გავიქცე და დავემალო თითოეულ კითხვის ნიშანსა თუ ძახილისას.არეულობაა გარშემო და აბლაბუდა იბმევა. თუ

ჩემი ბიჭები

სახლში წასვლის დროა,საათი შვიდს აჩვენებს.. თუმცა სულაც არ მიხარია.. ქალაქში გაზაფხულს მარტი მაიცნ ებრძვის და მაინც მოღუშა ზეცა,მეც ხასითში გადამივიდა...მონატრება უფრო გამიმძაფრდა..ისე მივედი სახლამდე ვერც გავიგე,ვფიქრობდი თუ როგორი მე ვიქნებოდი მე

ასე ძალიან რომ გვიყვარს....

სიჩუმით ვლაპარაკობთ,თვალებით ვლაპარაკობთ,სახეს ჩემსკენ სწევ, შენი თბილი ჰაერი სახეზე მელამუნება, ტანში ჟრუანტელი მივლის, სუნთქვა მიხშირდება, შენი წვერი სახეზე მეღატუნება,ჩემს სხეულში ცისარტყელაა,ფერადი ცისარტყელა,ჩვენი ცისარტყელა,ჩემი და შენი

სამყარო შენშია

ზოგადი განმარტებით სამყარო ყოველივე გარშემო არსებულის ერთობლიობაა, მე კი ვფიქრობ, რომ ადამიანში არსებული სივრცეების ნაზავია ის, რასაც ჩვენ თვალით ვხედავთ.(ლამაზი ხედი ყვავილების სურნელით, მახინჯი სულის მქონეს არავის გაგახსენებთ.) ჩვენ ვქმით

დამარხული სული

გაუთბო...ყვირი,ემუდარები მაგრამ არავინ გისმენს, უბრალოდ სიბრალურით სავდე თვალებით გიყურებენ და მაინც გართმევენ მას,ან მისგან დარჩენილ ნაწილს... იბრძვი მაგრამ რისთვის??? ის უკვე გაასვენეს სახლიდან და ახლა უკვე მიწაში უშვებენ თოკებით...მარხავენ მის

ზეციური მტვერი

ის, რასაც ვგრძნობ, ღებინებამდე თავბრუს დამხვევია. წითელ თმიანს გონია, რომ ჩემი შეგრძნებების სიმძიმე გაშიშის ეფექტს ეფუძნება... ჩემი მთელი ზრდასრული ცხოვრებაა პულსარებზე ვფიქრობ, ამ წამსაც, როცა მისი