მარადიულად მხოლოდ შენ დამრჩი

ყველა მიხვდა და ყველამ გაიგო რომ აღარაფერი იქნებოდა და საბოლოო წერტილიც დაესვა დაივიწყეს ჩვენი ისტორია გახსენებითაც არ იხსენებდნენ აი ეს წყვილი აღარცერთ მოგონებას არ იხსენებდნენ დავიწყებას მივეცით მაგრამ ვინ იცოდა რა ხდებოდა ჩვენ გულებში

ღმერთის გარეშე!

ვიცი რომ თუ სადღაც ვიღაც სხვა მე, სხვა ცხოვრებით ცხოვრობს, ის არასოდეს იოცნებებს ამ ჯოჯოხეთზე რომელშიც მე ვიბრძვი. ვის ვებრძვი? საინტერესო კითხვაა. არა ადამიანებს არ ვებრძვი, უკვე დიდი ხანია

კატოსთვის

-ასე შემიყვარდები-მეუბნება და საწოლიდან დგება. -ასე როგორ?-ვუღიმი. -აი, მაგ ღიმილით-თავადაც ეღიმება.

არასდროს მინანია...

არასდროს მინანია ჩვენი პირველი შეხვედრა.ეს იყო მომენტი,როცა ჩემში რაღაც შეიცვალა.იმ დღიდან შენ შეცვალე ჩემი ცხოვრება და დღემდე ვერ დამილაგებია.არასდროს დამავიწყდება დიდი წვალების შემდეგ როგორ შემამჩნიე,შენი პირველი მზერა,თითქოს ცდილობდი ჩემი აზრები

წერილები

ძალიან დიდი მადლობა,რომ არსებობთ.ეს ჩანახატი ეძღვნება ერთ ძალიან მაგარ ადამიანს,ცოტა რთული თემაა,არ ვიცი რა გამოვიდა,უბრალოდ შემიფასეთ.გაუბედავად წაიღო ხელი საწერი კალმისკენ

წვიმას მოყოლილი მონატრება..

ვფიქრობ ხოლმე, როდესაც შენზე ვწერ ყოველთვის სევდიან განწყობაზე ვარ, თუ პირიქით? როდესაც სევდიან განწყობაზე ვარ, შენზე ვწერ...პრინციპში რა მნიშვნელობა აქვს,ფაქტი ერთია: მე შენ მენატრები

ღმერთი მოკვდა

- ღმერთი მოკვდა - დავიჩურჩულე და ჭექა-ქუხილის მოლოდინში თვალები დავხუჭე. არაფერი არ მოხდა. ზეცა თურმე არ ჩქარობდა ჩემს დასჯას.

წვიმაში მოხეტიალე*

გაყინული ცივი თვალები არა?! ფიფქებს ვამსგავსებდი რომელთა დაცემაც ჩემს კანზე მგვრიდა იმის შეგრძნებას თითქოს ის ჩემთან იყო. გარეთ ისევ თოვდა,ფანჯრის რაფაზე ჩამოვჯექი და ჰორიზონტს დავუწყე მიშტერება,ვრცელ,უკიდეგანო ჰორიზონტს რომელსაც დასასრული არ

"ეს იყო"

ეს იყო დღე, როცა მე მე აღარ ვიყავი. ვიყავი ვიღაც , ან რაღაც. არსება , რომელიც უაზროდ უმიზნოდ იდო , უბრალოდ იდო. უსარგებლო ნივთივით ყველა გვერდს რომ უვლის ისე. არც საათების მანძილზე ერთ

დრო

რამხელა დრო გავიდა და მე ჯერ ისევ ამაზე ვფიქრობ, თურმე იმის დავიწყება უფრო ძნელია რაზეც ფიქრობდი, რომ ახდებოდა და არ ახდა, ვიდრე იმის რაც იყო და აღარასდროს განმეორდება. თუ სიკვდილის წინ მთელი ცხოვრება გაივლის ხოლმე თვალწინ,