სიყვარული როგორც ძალა ყველანაირი წინააღმდეგობისა

დგება ალბათ ისეთი დღე ადამიანის ცხოვრებაში, როცა უნდა რომ რაღაცა შეცვალოს უკეთესობისკენ მაგრამ უშლის ხელს საკუთარი შეხედულებები, სიამაყე, ბევრი პრობლემა და რწმენა იმისა რომ ვერაფერს ვერ შეცვლის და ჯობია გაეცალოს ამ ქვეყნიერ ყოველდღიურ პრობლემებს და

მთვარე და ატმები

_მუსიკის ხმა გესმის? _არა. _არა?! კარგად დააკვირდი, ბლუზს უკრავს მგონი ვიღაც. _ბლუზს? გიყვარს ბლუზი? დღეს ხომ მაგას აღარავინ უსმენს.

ა.ზ

ყოველ დღე, ერთად ყოფნის ყოველ შესაფერის მომენტში გეუბნები როგორ მიყვარხარ, მაგრამ დღეს მომინდა ეს დავწერო. დავწერო ის, რაც ჯერ ჩემგან არ მოგისმენია. შენ იცი, რამხელა ბედნიერება მაჩუქე? იცი, რომ ყოველ დღე შენთან ჩახუტებული ღმერთს მადლობას ვუძღვნი ამ

ჩემ ირაკლის...

იმდენად ღრმა ხარ და მრავლისმომცველი ჩემში... ვცდილობ მთელი განცდით სრულად გადმოგცე სიტყვებად, მაგრამ შენი მცირედიც ვერ გადმოვეცი, ამით კიდევ ერთხელ დამარწმუნე რომ სიყვარული მთელი სამყაროა, არსია, ღმერთია... ღმერთს კი სიტყვით ვერავინ აღწერს. ჰო,

ჩემი, როგორც ასეთი-სიყვარულისფერი

ადამიანს ყველაფერი მეტისმეტად რთულად ეჩვენება, არა იმიტომ რომ ეს ასეა, არამედ იმიტომ რომ სხვა თვალით შეხედვა არ სურს. იციკლება ერთ გასავლელ ტკივილზე და დაბმული ხარივით, აშვებადე გამოსავალს ვერ ხედავს. რაღაც მძიმედ უყურებს ყველაფერს, თავს

“მინაზე “აორთქლებული” სიყვარული.”

ერთი სული მქონდა როდის წავიკითხავდი შეტყობინებას, მაგრამ ვიცოდი რა, რომ ამის შემდეგ მეტად ვეღარ ვნახავდი, დიდხანს ვიჯექი დივანთან და ვეალერსებოდი მის თმებს, ვისუნთქვადი მისი სხეულის არომატს, ფრთხილად და ნაზად ვკოცნიდი მის ხელებს…

მე ევროპელი

წელზე სასიამოვნო სიგრილის შეგრძნება მაღვიძებს. წუხელ ღიად დატოვებულ ფანჯარაში თავმომწონედ შემოდის დილის სიო და თეთრ, გამჭირვალე ფარდას ისე აფრიალებს გეგონებათ ოთახში ლანდები დაფარფატებენ. ფარდის ნახვრეტებში შემოსული მზის სხივი ოდნავ სინათლეს მატებს

ჩემი “უცნობი მეგზური”

08:25 საათია, ორშაბათი. მაღვიძარა რეკავს პატი გაიღვიძე! საკუთარ თავს მოვუწოდებ ასადგომად, მაგრამ ტვინს კიდევ 5 წუთი უნდა ძილი და მერე ადგება..ვინ არის პატი? მე და დიდი კომპოზიტორი ლუდვიგ ვან მეთჰოვენი ერთ ქალაქში დავიბადეთ. გერმანიის ქალაქი ბონი

დასასრული

შენ მალე მიხვდები, რომ შენი ყველაზე დიდი შეცდომა ჩემი დაკარგვა იყო და თავს იმით გაიმართლებ, რომ ჩემს გარდა სხვაც დაკარგე და ამასაც აიტან. მაგრამ,ეგ ყველაზე არაგულწრფელი აღიარება იქნება.შენ

იცი ახლა მე რა მინდა?

მდინარიდან ვბრუნდებოდით,გალუმპულები ჩამავალი მზის მკრთალმა სხივებმა ვერც გაგვაშრო და ვერც გაგვათბო.მოულოდნელად აღმოვაჩინე რომ ძვირფასი ნივთი დამეკარგა. -მე საათს ვიპოვი და მოვალ,ჩაოთ-ვუთხარი ლაპარაკში გართულ მეგობრებს. - თქვენ წადით მოვაძებნიებ