ინანებ ერთ დღეს უჩემობას ვიცი ინანებ
ინანებ, ერთ დღეს უჩემობას მართლა ინანებ! მოგენატრები! დამიჯერე მწარედ იდარდებ... ერთ დღეს შეგიპყრობს უჩემობის ძლიერი სენი, აღარ გიშველის იმის თქმა, რომ შენა ხარ ბრძენი! ინანებ, ალბათ, იმ მძიმე წუთს, როცა დამკარგე, ხელი გამიშვი და ეს ბედიც თავადშენი თვალებით ვუყურებ სამყაროს....
ნუთუ მართლა გაინტერესებს ჩემთან რა ხდება? აი ეს ხდება, შენი თვალებით ვუყურებ სამყაროს, შენი ფოტოებიდან ვხედავ როგორია ახლა ზღვა, მთა, როგორი ამინდია ქვეყანაზე, რა ხდება სამყაროში საერთოდ და რა ფერი აქვს ახლა ფოთლებს, თუ ხასხასა მწვანეა უკვესიამაყე
მიდიოდა ამაყად, თავაწეული, მაგრამ სული დამახინჯებული ქონდა... X-ს მაინც უყვარდა... უყვარდა სიგიჟემდე, ის კი წასვლის საშუალებას აძლევდა... უნდოდა გაეჩერებინა, მაგრამ რაღაც აკავებდა და უფლებას აძლევდა გაეშვა... Y-საც სტკიოდა... ორივეს სულში ომი იყოროცა ამ წერილს წაიკითხავ
საინტერესო იყო მისი მეგობრობა... შედარებით უფროსი ასაკის ადამიანის ასე პატარებთან ურთიერთობა ცოტა უჩვეულოც კი იყო თუმცა არავინ უშლიდა, მხოლოდ ბავშვების მშობლები ქირქილებდნენ ზურგს უკან... უცნაური იყო, და ამაყობდა კიდეც ამით, არც ტანად გამოირჩეოდადიახ,სიყვარული
ეს არის მოკლე ჩანახატი სიყვარულის თემაზე.ეს არ არის ვრცელი ისტორია თავიდან ბოლომე ეს არის უბრალოდ მოკლე ჩანახატი,რომელიც ერთი ისტორიის მოსმენის შემდეეგ დავწერე,ზოგადად მწერალი არ ვარ მაგრამ მომინდა დაწერა და მომინდა რომ ეს ნაწერი სხვებისთვისაცბედნიერება წვრილმანებშია (ყავა).
ალბათ, ყველას გეცნობათ სიტუაცია, როდესაც სხედხართ მყუდრო კაფეში ცხელი, არომატული ყავით სავსე ჭიქის თანხლებით. ფანჯრიდან თვალს ადევნებთ, როგორ ეხეთქებიან ფიფქები მიწას; მთელი ქალაქი გამოცოცხლებულია. თქვენ კი მშვიდად ტკბებით სითბოთი და არავინ არშენი ჩახუტება ოცნებად მექცა
ძაან კრიტიკულები ნუ იქნებით :(( მეძახი შენსკენ არ ვბრუნდები,ცდილობ დამეწიო მაგრამ ვერ მეწევი მივრბივარ ვცდილობ თავი დაგაღწიო მაგრამ ვერ მეწევი. როგორ მეძახი როგორ ვვარდები მიწაზე როგორ მოდიხარ და შენს თბილ ხელებს ჩემს სახეზე დაატარებ დენდარტყმულივითმოსაღამოვდა
მოსაღამოვდა,და როგორც ყოველ საღამოს დღესაც მოკვდა ქალაქი.გარდაიცვალა ყველა სულიერი და ცარიელ ქუჩებში მხოლოდ ვარსკვლავები დაიპარებიან.სიშავემ დაფარა კედლები და აღმართა საზღვრები ცასთან.უკვე ყელში ბურთივით მაქვს გაჭედილი ყველა ემოცია და სიძულვილი ამეძღვნება ყველას, ვისაც გულწრფელად უყვარს.
მახსოვს, როგორ ვამბობდი, რომ არ მინდოდა მოვლენების აჩქარება. მანამ, სანამ შენი წრფელი ტკივილით სავსე თვალები არ ვნახე. ვეჭვობ, რომ იმ მომენტში სიკვდილის შესაძლებლობა უფრო გიზიდავდა, ვიდრე სიყვარულის. მაგრამ მე მზად ვიყავი ამ უკანასკნელისთვის. როცაერთხელ ვერის პარკში
...ერთხელ ვერის პარკში, ჭადრაკის სასახლის უკან, ეკლესიიდან ამოსასვლელ გზასთან გოგონა ჩამომჯდარიყო... მწუხარე, გაფითრებული სახით, თვალები სადღაც გაშტერებოდა... დროდადრო მის წინ მდგარ ბიჭს ახედავდა წყლიანი თვალებით... ბიჭი კიდევ, თუმცა უკვე აღარცტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ქალის და მამაკაცის ურთიერთობაში უპირველესი არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.