life!

ეს ჩანახატი რამოდენიმე თვის წინ დავწერე. არ ვიცი როგორ, მაგრამ წერისას ეს გამოვიდა, თავისი მძიმიან, ყველაფრიანად. დაიწერა მაშინ, როდესაც წერა ძალიან მინდოდა ( ეს იშვიათად ხდება ახლა). არ ვიცი, რა არის, როგორი არის, მაგრამ ეს ასეთი მომწონს, ასეთი

და ნარჩენი

სამყარო შესდგება ჩემგან მე შევდგები სამყაროდან ჩვენ არაფერი გვაქვს გასაყოფი არა მატერიალური ნეხვ* არამედ სულიერი მოძრაობა აი რაზე შეგვიძლია ვიდაოთ ჩვენ ..

გამოგემშვიდობე

ბოლო დღეა ჩემი ცხოვრების ... ამის შემდეგ უბრალოდ ვიცოცხლებ და ისიც იმიტომ , რომ ჩემი სიკვდილით გული არ გატკინო .... გამოგეთხოვე .... უკანასკნელად გითხარი რომ მიყვარხარ.... როგორ მინდოდა არ გაგეშვი ... როგორ მინდოდა შენც შემოგეხვია ხელები წელზე ბოლო

ზოლიანი და იისფერი

ბიჭს ზოლიანი მაისური ეცვა. გოგონას იისფერი სარაფანი. ბნელოდა, სიბნელეს მხოლოდ მთვარე და ვარსკვლავები ახლდა თან.

მე რომ გაფრენა არ შემიძლია!

გავფირნდებოდი,მაგრამ მე რომ გაფრენა არ შემიძლია! ვერ გადავურჩი სულის კვეთებას ეს უკვე ნიშნავს გარდაცვალებას! მაგრამ მინდა მე სიცოცხლე ! მინდა!

შემოგევლუნა

„- ვინა ხარ? - შეეკითხა პატარა უფლისწული, - სანდომიანი იერი გაქვს...“ ... ასიათას მელაკუდაში ერთადერთი ... ჩაფიქრებული და ღიმილიანი სახით ფანჯრის მინაზე მოწანწკარე წვიმის წვეთებს თითს ვაყოლებდი ... გარეთ კი ისევ წვიმდა და წვიმდა ... წვიმდა

ანტონ... შენ ხომ გესმის, ანტონ?

ანტონ - აიდა მორალესის კიდევ ერთი მოკლე მოთხრობა. აიდა გამოირჩევა მოულოდნელი ფინალებით, ჩახლართული ისტორიებითა და შეგრძნებებით. მეტის სანახავად, დაგვიმეგობრდით

კრიტიკოსი

კაფეს ნაკლებად გამოსაჩენ კუთხეში ვზივარ და ვცდილობ შეუმჩნევლად დავაკვირდე გარშემომყოფებს. ან თუნდაც შემამჩნიონ, რა შეიცვლება? რამდენიმე წამით ავარიდებ მზერას და როგორც კი თანმხლებთან საუბარში გართულებს გადავავიწყდები, მშვიდად გავაგრძელებ ჩემს

ინანებ ერთ დღეს უჩემობას ვიცი ინანებ

ინანებ, ერთ დღეს უჩემობას მართლა ინანებ! მოგენატრები! დამიჯერე მწარედ იდარდებ... ერთ დღეს შეგიპყრობს უჩემობის ძლიერი სენი, აღარ გიშველის იმის თქმა, რომ შენა ხარ ბრძენი! ინანებ, ალბათ, იმ მძიმე წუთს, როცა დამკარგე, ხელი გამიშვი და ეს ბედიც თავად

შენი თვალებით ვუყურებ სამყაროს....

ნუთუ მართლა გაინტერესებს ჩემთან რა ხდება? აი ეს ხდება, შენი თვალებით ვუყურებ სამყაროს, შენი ფოტოებიდან ვხედავ როგორია ახლა ზღვა, მთა, როგორი ამინდია ქვეყანაზე, რა ხდება სამყაროში საერთოდ და რა ფერი აქვს ახლა ფოთლებს, თუ ხასხასა მწვანეა უკვე