იყავი ცოლი - ნაწილიI

ვრცელი პროზაული ნაშრომის პირველი ნაწილი - ,,იყავი ცოლი" - აიდა მორალესის შემოქმედებაში ერთ-ერთი პირველია. მეტისთვის - ეწვიეთ ჩვენს გვერდს : https://www.facebook.com/morales.aid

გარდაცვლილი ქალი - ედითი

ქალზე, რომელსაც ცხოვრება უნდოდა. აიდა მორალესი - მწერალი, რომელიც ჩრდილში წერს. ჩემ მეზობლად შუახნის ქალი გარდაიცვალა. გუშინ, სახლში რომ ვბრუნდებოდი, მისი ფანჯრიდან ტირილი გავიგონე და ხალხმაც უცნაურად იმრავლა ჩვენს ეზოში. მივხვდი, რაც მოხდა.

წვიმის სურნელით გაჟღენთილი

კვლავ ღამეა ,მუქი და წვიმის სურნელით გაჟღენთილი. აკვიატებული მუსიკით ვტკბები და ბავშვივით მოვთქამ . თუმცა ,რატომ ბავშვივით ? შენს თვალში ხომ სულ პატარა ვარ . ასე ვამჩნევ, ვარდისფერი სამყაროს შვილს გაზრდა არც მიწერია . ვზივარ ფანჯარასთან . ვისზე

ბედნიერების რეცეპტი

ბევრს ვფიქრობ და ვერ ამიხსნია ცხოვრებაში რას უნდა მიაღწიო რომ ბედნიერი იყო, არც ის ვიცი ბედი თუ არსებობს გამიგია ამბობენ ადამიანი რომ დაიბადება რაც ბედი ეწერება ის არ იცვლებაო, ეს მხოოლოდ ულიზია, ჩვენ ადამიანებიც ხომ ილუზიებით ვცხოვრობთ, ყველაფერს

პორტრეტი

შენს პორტრეტს ვხატავდი. თავიდან ყველაფერი კარგად იყო, მხოლოდ ტანსაცმლის ფერი ვერ შეგირჩიე... მანდ გავჩედრი ბევრჯერ შევცვალე არ ვიცოდი რა ფერი ამეღო

ორი ბოლო

იწვოდნენ...იწვოდნენ ნელა და ჩუმად...აალებული ბოლოებიდან თითქოს ბრაზს და სიმშვიდეს ერთად აფრქვევდნენ;თითქოს გაბნეულ კვამლში ერთდროულად იკითხებოდა სიხარული,სევდა,კაეშანი,ძრწოლა რაიმესადმი ან კიდევ სხვა,რაღაც ამოუცნობი...რაღაც ისეთი,რისთვისაც ჯერ ჩვენს

ახალი წლის არომატი

მშიერია. ორი დღეა არაფერი უჭამია. შიშველია. გაცვეთილ ტანსაცმელში სიცივე ატანს. დადის და ფეხები აღარ მიყვება. კიდევ ცოტაც და...მიაღწევს ალბათ დანიშნულების ადგილს. მას ეს შეუძლია. ის ხომ ძლიერია. არა, ისეთი ვეღარაა, როგორიც ადრე, მაგრამ ერთდროს ხომ

ჩემი დღიურებიდან

მინდა გავიღიმო,მთელი გულით,მაშინ როდესაც სიხარულისგან ტირილი მინდება,მსურდა ჩემთან ყოფილიყავი და ჩემი გრქმეოდა,მაგრამ შეუძლებელია,შენ კიდევ ერთხელ დაამტკიცე შენი უსუსურობა,რომელმაც მე ვერ გამიძლო,მე კი გელოდებოდი იმ შტერი ბავშვივით და იმ

ახალი წლის არომატი

ვარსკვლავების მტვერი. ახალი წლის არომატი ღმერთია ახალ წელს ღმერთის სუნი აქვს ქალაქს კი გოგირდის ..

მენატრება

მონატრება...იცით რა არის მონატრება ?! იხსენებ მის ღიმილს გამოხედვას საქციელს მის სითბოს ჩახუტებას ... იცით რა რთულია იმის გაცნობიერება რომ სამუდამოდ დაკარგე ?! უყურებ როგორ ერთობა სხვასთან ერთად, ეხუტება,კოცნის. ამ დროს რას განვიცდით ჩვენ? ტკივილს