მენატრები

ეს არის მონატრებაზე და მაშინ განცდი ტკივილებზე მონატრება საშინელი რამ არის ზუსტადაც ამის თქმა მინდა ამ ჩანაწერში ძალიან საშინელია როცა შენი საყვარელის ნახვაც კი არშეგიძლია ეს ფაქტი გტანჯავს იცი რომ ყვეალფერი დასრულდა მაგრამ მაინ უამტებ ორს

მეგობრის სიკვდილი საკუთარი სულის ნაწილის სიკვდილს ჰგავს

რომ იტყვიან დანა პირს არ მიხსნისო, სწორედ ახლა ვარ მასე. ამ დამპალ და დაუნდობელ ცხოვრებაზე დაბოღმილი. გული ზიზრით მაქვ სავსე, რომელსაც ვერანაირი ძალა ვერ გამიქრობს. სერთოდ არსებობს ისეთი ძალა, რომელიც გარდაცვლილებს აცოცხლებს?

წერილი იმედგაცრუებულ ადამიანებს

იფიქრე იმაზე, რომ მახინჯი და განათლებული უკეთესია ვიდრე ლამაზი და გაუნათლებელი ნუ ფიქრობ, რომ არ შეგიყვარებენ ისეთს როგორიც ხარ არ დაეცე რაც არ უნდა გითხრან არ დაეცე!

სოციალური უბედურება

რეალურად ჩემთვის და შენთვის ცხოვრება ძალიან მარტივია . ორივეს გვაქვს ყველაფერი . შენ და მე ვწუწუნებთ კიდევაც ,ამდენსაც ვბედავთ. ხედავ ღმერთო როგორი უღირსნი ვართ?! ყველაზე ძვირფასს გეფიცები ღმერთო,მრცხვენია .. დავინახე როგორ მოდიოდა შველივით

ახალი წლის არომატი

ვგრძნობ ახალი წელი შემოდის ახალი იმედებითა და გამოწვევებით. სხეული მევსება ნეტარი გრძნობით: სითბოთი და სიყვარულით, მაგრამ ეს ის არ არის რასაც ახალი წლისგან ველი. თითქოს არომატი გამქრალა, ვერ ვგრძნობ იმ სურნელს ახალი წლის რომ ჰქვია. ვუყურებ ჩემს

ახალი წლის არომატი

სავარძელში ვზივრ. შავი, კოპლებიანი პლედი მაქვს მოხვეული და ერიხ მარია რემარკის „ტრიუმფალურ თაღს“ ვკითხულობ. რამდენიმე საათში ცა განათდება და ტელევიზიით ახალ წელს მოგვილოცავენ. ისევ მარტო ვარ როგორც ყოველთვის და ახლი წლის მოლოცვასაც მხოლოდ

ახაალი წლის არომატი

ახალი წელი-ახალი იმედი ახალი წელი-ახალი შანსი -ახალი წელი-დამშვიდებული სული

მე და შენ 573 სიტყვაში ...

იცი ? ასეთი საღამოები შენს თავს მაგონებს … გარეთ ვიყურები და ნათლად ვხედავ კადრებს .გაიხედე შენც ! ხედავ მათ ? ისინი ჩვენ ვართ. ნუ იღიმი, ჩვენ ვართ ნამდვილად ! ნახე როგორ ჩუმად მივდივართ, ერთმანეთის გვრცხვენია. მე ჩემს გაცვეთილ ფეხსაცმელებს

ახალი წლის არომატი (სრულად)

რისი არომატი აქვს ახალ წელს? ჩემთვის ოჯახის სურნელი აქვს. დედის, მამის, ბებიის და ძმის. მათი, ვინც ყოველთვის ჩემთან არიან და მიღებენ ისეთს, როგორიც ვარ. ვისაც ვუყვარვარ და ვინც მიყვარს მე. მათი, ვისაც შეუძლიათ აჰყვნენ ყველა ჩემს ავანტიურას, როგორც

გაუფერულებული

დეკემბრის სუსხიანი საღამო იყო. ცაზე კი მოციმციმე ვარსკვლავები მკაფიოდ ჩანდა და ჰო რაც მთავარია ჩემი საყვარელი მთვარე ირგვლივ ყველაფერს ანათებდა, მისი განათება თოვლს ეცემოდა და ისე ლამაზად ბრწყინავდა თვალს ვერმოწყვეტდით. მასწავლებლიდან ვბრუნდებოდი,