ახალი წლის არომატი

''მოგეჩვენებოდა, თითქოს ფორთოხლის ყვითელი ელფერი ანათებდა იქაურობას, ლიმონი კი მჟავე ნოტების აკორდს უკრავდა ჰაერში. ფეიხოა თავის ტკბილ-მწარე გემოს თანაბრად უყოფდა ორივეს და ახალი წლის არომატიც უფრო და უფრო უჩვეულო ხდებოდა. აქ არაფერი იყო საახალწლო,

ახალი წლის არომატი

მახსოვს , 31 დეკემბერია, ცარიელ ქუჩაზე, ხელებ გაშლილი მივრბივარ ... მის გამხდარ სილუეტს ძლივსღა ვარჩევ. -ლუკა დამიჭირე , მე აქ ვარ !!! - ორივე ხელს გიჟივით ვაქნევ და ვხტუნაობ. ის მორბის ჩემსკენ ,მე კი ხელებს ვშლი და თვალებს ვხუჭავ . ვგრძნობ ლუკა

შემოდგომასავით გოგოების საკითხავი

მე ხანდახან ოცნებებით ვიქცევ თავს... ვოცნებობ ხოლმე ერთ დღესაც მოვიდეს ვინმე, ვისაც მოუნდება შემიბეროს სული, ჩამომფერთხოს დარდი და სევდა და ჩემი ყოველი ამოსუნთქვა, ჩასუნთქვა და თვალის დახამხამება წაიკითხოს.

გული რომელშიც მე ვცხოვრობ

დრო დრო არ არსებობს დროსთან დადებულ ხეშეკრულებას ვაუქმებ ჩვენ არ გვყავს პრეცენდენტი საქმე განიხილება ოქმის გარეშე საქმე განიხილება დროის გარეშე არ გამოცხადდა!

ბედნიერების ნიღაბი

,,შეჩერდი! ყველაფერი რასაც ხედავ ,შენი წარმოსახვაა, ყველაფერი რასაც ხედავ ,ტყუილია." არასდროს ვიცოდი სად გადიოდა საზღვრები.უბრალოდ არ შემეძლო ჩარჩოებში მოქცევა.საბოლოოდ მეც ბანალური გავხდი .არ ვიცი საერთოდ რატომ ვსაუბრობ ამდენს ,

ახალი წლის არომატი

ჩემი მგრძნობელობა განსხვავებულია, ის არ ეკუთვნის არცერთ ზემოთ ჩამოთვლილ კატეგორიას, რადგან მე არ მიზიდავს ხელოვნური არომატები, არც ოცნებებზე აწყობილი ლაღი ფერები... მე რეალისტი ვარ, ჩემი ახალი წელი სავსეა ნაცნობი არომატებით ადამიანებისა, რომლებიც

უფერული

თუმცა მე სულ მენატრება . ურალოდ ჩემი სიამაყე არ მაძლევს აღიარების უფლებას . მართალიც არის ,იცის,რომ გული მეტკინება . მიცავს . მის ჩახუტებას ველოდები მთელი დღე .ისიც გამოჩნდა დიდი ლოდინის შემდეგ . ძველებურად თავდაჯერებული იყო . ღმერთო ჩემო არ

უსახელო

ვუყურებ მანქანების ფერები სისწრაფეში როგორ იდღაბნება, ვუყურებ ხალხს რომლებიც შუშის თვალებით იყურებიან. მათ სახეზე აკრულ ბედნიერ, კეთილ ნიღბებს ვაკვირდები და ვბრაზდები. ისინი სინამდვილეს არ აფასებენ. ისინი რეალობას გაურბიან.

უცნობის თვალთახედვა (ნაწილი III) 22:58

ის, რაც ქვევით იქნება მოთხრობილი, ჩემი ცხოვრების ნაწილია, რომელსაც ადრე ეგრეთ წოდებულ 'ნოუთში' უკვე კარგახანია ვწერ, არ ვიცი რამდენად საინტერესო იქნეა თქვენთვის, მაგრამ, მნიშვნელობა არ აქვს. უბრალოდ მსურს ეს აზრები, რომლებიც უკვე ყოველ წუთს მიღრღნის

რა დავარქვა ამ სიყვარულს? (თავი მესამე)

მიკი დიდხანს ფიქრობდა რა გაეკეთებინა. მისულიყო თუ არა ემასთან. ერთი დღე გავიდა ამ ამბის შემდეგ, მონატრება სულ შიგნიდან წვავდა. ბოლოს და ბოლოს გადაწყვიტა ენახა. საღამო ხანს იმ თეატრში წავიდა სადაც ემა დადიოდა, მაგრამ იქ ვერ იპოვა და ახლოს მდგომ